Władimir Kołokolcew

Dziś Władimir Kołokolcew jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu społeczeństwem. Wraz z postępem technologii i globalizacją Władimir Kołokolcew stał się ważniejszy w codziennym życiu ludzi. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę osobistą, zawodową czy społeczną, Władimir Kołokolcew stał się decydującym czynnikiem wpływającym na decyzje i działania ludzi. W tym artykule zbadamy wpływ i znaczenie Władimir Kołokolcew w różnych kontekstach, a także jego implikacje i współczesne wyzwania.

Władimir Kołokolcew
Владимир Колокольцев
ilustracja
generał policji generał policji
Pełne imię i nazwisko

Władimir Aleksandrowicz Kołokolcew

Data i miejsce urodzenia

11 maja 1961
Niżni Łomow

Przebieg służby
Lata służby

od 1982

Formacja

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ZSRR
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej

Stanowiska

minister spraw wewnętrznych (od 2012)

Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order Aleksandra Newskiego (Federacja Rosyjska) Medal „Za nienaganną służbę” III Klasy (ZSRR)
Order Świętego Sergiusza Radoneżskiego II klasy Order Świętego Dymitra Dońskiego II klasy

Władimir Aleksandrowicz Kołokolcew (ros. Владимир Александрович Колокольцев; ur. 11 maja 1961 w Niżnim Łomowie) – rosyjski prawnik i pracownik organów bezpieczeństwa, minister spraw wewnętrznych od 2012, generał policji Federacji Rosyjskiej[1].

Życiorys

Ukończył Wyższą Szkołę Polityczną im. 60-lecia WŁKSM MWD ZSRR, jest doktorem nauk prawnych. Szef Głównego Zarządu Spraw Wewnętrznych Moskwy od 7 września 2009 do 24 marca 2011 roku. Szef Głównego Zarządu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rosji w Moskwie od 24 marca 2011 do 21 maja 2012 roku. Od 21 maja 2012 na stanowisku ministra spraw wewnętrznych Federacji Rosyjskiej (z tego tytułu – zastępca przewodniczącego Narodowego Komitetu Antyterrorystycznego)[2]. Zasłużony pracownik organów spraw wewnętrznych Federacji Rosyjskiej[3].

Z powodu inwazji Rosji na Ukrainę objęty międzynarodowymi sankcjami ze strony Unii Europejskiej, Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i szeregu innych państw[4].

Przypisy