WGb-130 Bratek

W dzisiejszym świecie WGb-130 Bratek stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona ludzi. Niezależnie od tego, czy jest to aktualny temat, wybitna osobowość, czy istotne wydarzenie, WGb-130 Bratek wzbudza ciekawość i uwagę osób z różnych środowisk i kultur. Jego wpływ i znaczenie wykraczają poza granice i pokolenia, co czyni go tematem o uniwersalnym znaczeniu. W tym artykule dokładnie zbadamy WGb-130 Bratek i przeanalizujemy jego wpływ na dzisiejszy świat. Poprzez różne perspektywy i dowody będziemy starali się w pełni zrozumieć znaczenie i wpływ, jaki WGb-130 Bratek ma na współczesne społeczeństwo.

Gramofon Bratek

WGb-130 Bratek – pierwszy w Polsce tranzystorowy gramofon bateryjny, produkowany przez Łódzkie Zakłady Radiowe Fonica w drugiej połowie lat 60.

Charakterystyka

WGb-130 Bratek to bateryjny gramofon przenośny z wbudowanym wzmacniaczem tranzystorowym. W stanie złożonym jest walizeczką wykonaną z polistyrenu. Z tyłu znajduje się zasobnik mieszczący sześć baterii R20. Gramofon posiada jedną prędkość 45 obr./min Maksymalna średnica odtwarzanych płyt to 25 cm. W pokrywie znajduje się okrągły głośnik z wewnętrznym obwodem magnetycznym. Brak regulacji barwy dźwięku, jedynie regulacja głośności.

Dane techniczne:

  • Zasilanie: 6 ogniw 1,5 V typu R20, pobór prądu 120 mA
  • Moc wyjściowa 200 mW
  • Zniekształcenia nieliniowe maks. 10%
  • Obroty talerza 45 ± 35% obr/min.
  • Pasmo przenoszenia 200 Hz − 7 kHz
  • Przetwornik Uk-5 o nacisku 6 ± 0,5 g

Układ elektryczny

We wzmacniaczu gramofonu zastosowano pięć tranzystorów germanowych. Przeciwsobny stopień końcowy na tranzystorach TG50 pracuje w klasie B z ręcznie ustawianym punktem pracy i nie posiada żadnej stabilizacji termicznej. Silnik prądu stałego jest zasilany bezpośrednio z baterii, bez stabilizacji obrotów.

Historia produkcji

Produkcję rozpoczęto około roku 1968. Trwała ona bardzo krótko i obecnie Bratek jest bardzo rzadko spotykany. Konstrukcja gramofonu była nieudana – mechanika nie gwarantowała stabilności obrotów, możliwe było odtwarzanie jedynie singli i pocztówek dźwiękowych. Wzmacniacz o małej mocy i wąskim paśmie przenoszenia oraz mały głośnik były przyczyną niskiej jakości dźwięku. Gramofon był drogi w eksploatacji, brak było możliwości przyłączenia zasilania sieciowego, czy choćby akumulatora samochodowego. Fonica w krótkim czasie zaprzestała produkcji tego gramofonu i zastąpiła go nowymi konstrukcjami, opartymi na licencjach Telefunkena[1].

Przypisy

  1. ↑ Mieczysław Hutnik, Tadeusz Pachniewicz, Zarys historii polskiego przemysłu elektronicznego do 1985r, SEP, Zeszyt Historyczny nr 2, Warszawa 1994

Bibliografia

  • W. Trusz, J. Trusz, Odbiorniki radiowe, telewizyjne i magnetofony - Opisy i dane techniczne, WKiŁ, 1969.