Walerian Bogusławski
W dzisiejszym świecie Walerian Bogusławski to temat, który zyskał duże znaczenie i zainteresowanie społeczeństwem. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje implikacje w życiu codziennym, wpływ na miejsce pracy czy wpływ na rozwój technologiczny, Walerian Bogusławski przyciągnął uwagę różnych sektorów i wywołał liczne debaty i dyskusje. Z biegiem czasu Walerian Bogusławski stał się podstawowym elementem, który nie tylko budzi ciekawość, ale także stwarza wyzwania i możliwości na przyszłość. W tym artykule zbadamy różne aspekty Walerian Bogusławski, analizując jego znaczenie, ewolucję i potencjał transformacji różnych obszarów społeczeństwa.
 major dyplomowany kawalerii
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Walerian Tadeusz Bogusławski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 grudnia 1895 |
| Data i miejsce śmierci |
kwiecień 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
       
| |
Walerian Tadeusz Bogusławski h. Ślepowron (ur. 15 grudnia 1895 w Warszawie, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, inżynier[1], ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Tadeusza i Marii z Rzewuskich[2]. Absolwent Gimnazjum im. Konopczyńskiego w Warszawie (matura w 1912) i Wydziału Rolnego Wyższej Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego (1914), uzyskał dyplom inżyniera.
Powołany do armii rosyjskiej, brał udział w I wojnie światowej[1]. Dowodził plutonem i zwiadem konnym. W 1916 wstąpił do Akademii Wojskowej Prawniczej. Od sierpnia 1917 w I Korpusie Polskim jako dowódca zwiadowców konnych. 12 listopada 1917 awansował do stopnia podporucznika[3]. Po zakończeniu I wojny wstąpił do Wojska Polskiego. Wcielony do 7 Pułku Ułanów Lubelskich. W trakcie organizacji pułku tworzył pluton łączności[4], a następnie przeniesiony w 1920 na funkcję adiutanta 201 Pułku Szwoleżerów. Brał udział w wojnie 1920. 10 października 1920 został ranny.
Po zakończeniu działań wojennych służył w 3 Pułku Szwoleżerów (był w 1923, 1924, 1928) w stopniu rotmistrza (ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 320 lokatą w korpusie oficerów jazdy)[5]. Pełnił funkcję komendanta garnizonu w Wołkowysku. Ukończył kurs w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. 2 kwietnia 1929 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 13. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6]. W lipcu tego roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[7]. W marcu 1930 został przeniesiony na stanowisko szefa taborów przy 9 Dywizji Piechoty w Siedlcach[8][9]. Z dniem 5 stycznia 1931, po odbyciu praktyki w 15 Pułku Artylerii Polowej w Bydgoszczy i 59 Pułku Piechoty w Inowrocławiu oraz ukończeniu Kursu próbnego przy Wyższej Szkole Wojennej, został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie na dwuletni kurs 1930/32[10][11]. Z dniem 1 listopada 1932, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[12] na stanowisko szefa Referatu Materiałowego i Wydziału Mobilizacyjnego[3]. W październiku 1935 został przeniesiony do Sztabu Głównego na stanowisko delegata przy Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Warszawie. W marcu 1939 pełnił służbę w 24 Pułku Ułanów w Kraśniku na stanowisku dublera I zastępcy dowódcy pułku[13].
W czasie kampanii wrześniowej 1939, w nieznanych okolicznościach, wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku[2]. Między 11 a 12 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 022/3 z 9 kwietnia 1940[2]. Został zamordowany między 13 a 14 kwietnia 1940 przez funkcjonariuszy NKWD w Lesie Katyńskim[14] i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[15][16]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[17][18], jednak nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943[19] (przypuszczalna pozycja na liście AM 1249[20][14] oraz liście Komisji Technicznej PCK 01249[21]). Krewni do 1958 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie[22].
Walerian Bogusławski był żonaty z Wandą z Kuleszów, z którą miał dwóch synów[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[2]
- Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1930)[23]
- Medal Niepodległości (17 września 1932)[24]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[14]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[25]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[26]
- Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, 1922)[27]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[25]
Upamiętnienie
- 5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[28][29][30]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[31][32][33].
- Tablica na Cmentarzu Powązkowskim[34].
- 14 kwietnia 2010, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, staraniem Starostwa Powiatowego w Łasku i Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 w Łasku, został posadzony Dąb Pamięci[35][36], honorujący Waleriana Bogusławskiego.
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Przypisy
- ↑ a b Katyń 1940, BOGUSŁAWSKI, „Katyń 1940” .
- ↑ a b c d e Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 44.
- ↑ a b Materiały do epitafiów katyńskich. Pro Memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny”, Tom 4, Rok XXXIX, 1994, s. 299.
- ↑ Zarys historji wojennej 3-go pułku szwoleżerów, 1929, s. 5.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 599, 681.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 108.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 75.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 233, awizo.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 7.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 405.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 130, 706.
- ↑ a b c Lubelska lista katyńska 1997 ↓, s. 25.
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl , polskieradio.pl (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
- ↑ Historia Zbrodni Katynskiej (pol.).
- ↑ Pierwsze ekshumacje w Katyniu. "Wszystko było przesiąknięte zapachem śmierci" - Historia , www.polskieradio.pl (pol.).
- ↑ Instytut Pamięci Narodowej - Kraków, Niemcy w Katyniu w 1943 roku, „Instytut Pamięci Narodowej - Kraków” .
- ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 200 (niem.).
- ↑ Mariusz Olczak (red.), Katyń. Listy ekshumacyjne i dokumenty Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża 1943–1944., koszalin.ap.gov.pl, s. 160, ISBN 83-89986-91-4 (pol.).
- ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 176.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę na polu odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Lubelska lista katyńska 1997 ↓, s. 24.
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości..
- ↑ Dekoracja Orderem Legii Honorowej. Żołnierz Polski nr 28 (307), 9 lipca 1922, s. 17
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. , web.archive.org, s. 10 (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem , edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” , prezydent.pl (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie , policja.pl, s. 1-4 (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. .
- ↑ Marek Minakowski, Na zdjęciu Walerian Tadeusz Bogusławski h. Ślepowron , Sejm-Wielki.pl .
- ↑ Walerian Bogusławski. Stowarzyszenie Parafiada im. św. Józefa Kalasancjusza. .
- ↑ Dęby Katyńskie , www.zsp2lask.republika.pl .
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Adam Winiarz: Lubelska lista katyńska: księga pamięci Lubelskiej Rodziny Katyńskiej. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1997. ISBN 978-83-227-0928-3.