Wasyl Wełyczkowski

Dzisiaj chcę porozmawiać o Wasyl Wełyczkowski, temacie, który w ostatnim czasie zyskał duże znaczenie. Wasyl Wełyczkowski to motyw, który przyciągnął uwagę ludzi w każdym wieku, każdej płci i narodowości, ponieważ ma uniwersalny urok. W całej historii Wasyl Wełyczkowski był przedmiotem badań, debat i kontrowersji, ale jego znaczenie i wpływ są niezaprzeczalne. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Wasyl Wełyczkowski, od jego pochodzenia po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Mam nadzieję, że ta analiza przyczyni się do zapewnienia szerszego i głębszego wglądu w Wasyl Wełyczkowski i jego implikacje w naszym świecie.

Błogosławiony
Wasyl Wełczykowski CSsR
Василь Величковський
biskup
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1903
Stanisławów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 1973
Winnipeg, Kanada

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

27 czerwca 2001
Lwów
przez Jana Pawła II

Wasyl Wełyczkowski
Biskup
Data urodzenia

1 czerwca 1903

Data śmierci

30 czerwca 1973

Miejsce pochówku

Winnipeg

Biskup łucki
Okres sprawowania

1963–1973

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

Prezbiterat

1925

Chirotonia biskupia

1963

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1963

Konsekrator

Josyf Slipyj

Wasyl Wełyczkowski CSsR (ukr. Василь Величковський, ur. 1 czerwca 1903 w Stanisławowie, zm. 30 czerwca 1973 w Winnipeg) – ukraiński duchowny greckokatolicki, redemptorysta, Błogosławiony Kościoła katolickiego.

W 1920 wstąpił do Seminarium Duchownego we Lwowie. W 1925 złożył pierwsze śluby zakonne w Hołosku koło Lwowa u ojców redemptorystów, a święcenia kapłańskie przyjął 9 października 1925 z rąk biskupa łuckiego i całego Wołynia Josyfa Bociana. Był nauczycielem wiary i misjonarzem na Wołyniu, a od 1942 ihumenem monastyru w Tarnopolu, gdzie w 1945 został aresztowany i odesłany do Kijowa. Wyrok śmierci zamieniono mu na 10 lat robót przymusowych. W 1955 powrócił do Lwowa. Wyświęcony potajemnie na greckokatolickiego biskupa łuckiego 4 lutego 1963 r. w Moskwie przez metropolitę Josyfa Slipego. Po raz drugi uwięziony w 1969 na trzy lata; po zwolnieniu zmuszony do opuszczenia Ukrainy. Zmarł 30 czerwca 1973 w Winnipeg (Kanada); według jednej z teorii przed wyjazdem z Ukrainy została mu wstrzyknięta wolno działająca trucizna.

Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 27 czerwca 2001 na hipodromie we Lwowie podczas Liturgii, połączonej z beatyfikacjami 27 nowomęczenników greckokatolickich, odprawionej w obrządku bizantyjsko-ukraińskim, podczas pielgrzymki Jana Pawła II na Ukrainę[1].

Przypisy

  1. ↑ ks. Kazimierz Sowa: Trzy papieskie lekcje. Gość Niedzielny, 2001. .

Bibliografia

  • „Elenchus Cleri Ecclesiarumque Dioecesis Luceoriensis” 1932, 1933.
  • Florentyna Rzemieniuk, „Kościół Katolicki obrządku bizantyjsko-słowiańskiego (Neounia)”, Lublin 1999, s. 130, 187, 202.
  • Катерина Лабінська. “Дивен Бог у святих своїх. Збірка статей про українських новомучеників”. Львів, 2001. С. 32-38.

Linki zewnętrzne

Biskupi łucko-ostrogscy