Wiśuddha
W dzisiejszym świecie Wiśuddha to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób. Wraz ze swoim rosnącym znaczeniem we współczesnym społeczeństwie, Wiśuddha stał się ważnym punktem dyskusji w różnych sferach. Zarówno w środowisku akademickim, jak i rozrywkowym nastąpił wzrost zainteresowania i uwagi poświęconej Wiśuddha. Z biegiem lat Wiśuddha okazał się tematem, który w dalszym ciągu wywołuje debatę i refleksję, kwestionując powszechne poglądy i zachęcając do nowych pomysłów. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ Wiśuddha na nasze społeczeństwo i omawiać jego dzisiejsze znaczenie.
| Miejsce |
w okolicy krtani |
|---|---|
| Barwa |
błękit |
| Zapach |
szałwia, eukaliptus |
| Mantra |
HAM |
Wiśuddha – według tradycji hinduskiej ćakra odpowiedzialna za wyrażanie siebie, kreatywność i komunikację. Miałaby być ona ulokowana w dołku, u podstawy szyi oraz promieniować kolorem błękitnym.
Według C.G. Junga
Ćakra wiśuddha koresponduje z żywiołem akaśa (eteru), myśleniem abstrakcyjnym, światem pojęć i rzeczywistością psychiczną. Na tym poziomie Jung sytuuje pełne poznanie bytu psychicznego jako zasadniczej istoty świata zachodzące dzięki przeżytemu doświadczeniu a nie poprzez dociekania i spekulacje umysłu. Autor daje za przykład Boga niepodlegającego prawom czasu i przestrzeni: jeśli zaistnieje doświadczenie psychiczne – to uznamy je jako fakt psychiczny, koncepcję czy pojęcie Boga wywiedziemy dopiero ze zrozumienia tego faktu psychicznego. Dla człowieka, który osiągnął poziom tej ćakry, właśnie fakty psychiczne stanowią realność: realność psychiczna stoi tu niejako w opozycji do realiów fizycznych. Wiśuddha w procesie indywiduacji odpowiada doświadczeniom archetypu Starego Mędrca[1].
Przypisy
- ↑ Carl Gustav Jung: Psychologia kundalini-jogi. Według notatek z seminariów (1932). Sonu Shamdasanie (opr.), Robert Reszke (prz.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo KR, 2003, seria: Carl Gustav Jung Seminaria. ISBN 978-83-89158-19-2.