Wiadomości Literackie

W tym artykule szczegółowo omówimy temat Wiadomości Literackie. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, uwzględnimy pod lupą wszystkie aspekty związane z Wiadomości Literackie. Naszym celem jest zaoferowanie naszym czytelnikom pełnego i szczegółowego spojrzenia na ten temat, dostarczając bezcennych informacji, które pozwolą im lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Poprzez wyczerpującą analizę i prezentację odpowiednich danych zagłębimy się w Wiadomości Literackie, aby odkryć jego implikacje i zakres w różnych kontekstach. Bez wątpienia Wiadomości Literackie to bardzo istotny temat, który zasługuje na dokładne zbadanie i właśnie tym zajmiemy się na kolejnych stronach. Przygotuj się więc na fascynującą podróż przez Wiadomości Literackie.

Wiadomości Literackie
Ilustracja
Wiadomości Literackie, winieta, 1930
Częstotliwość

tygodnik

Państwo

 Polska

Tematyka

społeczno-kulturalna

Pierwszy numer

6 stycznia 1924

Ostatni numer

3 września 1939

Redaktor naczelny

Mieczysław Grydzewski

Średni nakład

do 15 000

Liczba stron

12–16 (duży format)

Wiadomości Literackietygodnik społeczno-kulturalny wydawany w latach 1924–1939 w Warszawie.

Historia i profil

Pismo zostało założone w styczniu 1924 przez Mieczysława Grydzewskiego. Pierwszy numer ukazał się 6 stycznia 1924, w cenie 200 000 marek za egzemplarz. Początkowo wydawane jako popularna gazeta literacka z przewagą materiałów informacyjnych i felietonowych, od lat trzydziestych zawierały głównie artykuły problemowe o tematyce społecznej, literackiej, kulturalnej i politycznej. Reprezentowało poglądy liberalne. Publikowało artykuły o różnych formach wypowiedzi – od wysublimowanych i teoretyzujących tekstów, poprzez felietony i reportaże, po anegdoty, ciekawostki i kąśliwe polemiki.

Pismo nie miało sprecyzowanego kierunku politycznego. W pierwszych latach po przewrocie majowym zdecydowanie solidaryzowało się z obozem sanacyjnym. W latach trzydziestych (po procesie brzeskim) związało się z tzw. „lewicą sanacyjną”, prezentując oblicze demokratyczno-liberalne, o tendencjach racjonalistycznych, laickich, antyrasistowskich, pacyfistycznych i proaborcyjnych..

Tytuł był drukowany w dużym formacie o objętości 12-16 kolumn. Miał nakład do 15 tys. egz., co wskazuje na jego niezbyt rozległy zasięg społeczny, ograniczający się do sfer inteligenckich.

Na łamach tygodnika publikowali przede wszystkim skamandryci: Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Kazimierz Wierzyński, Jan Lechoń, Jarosław Iwaszkiewicz, Józef Wittlin, Stanisław Baliński, Zuzanna Ginczanka. Pisali do niego także: Jerzy Liebert, Tadeusz Boy-Żeleński, Ksawery Pruszyński, Michał Choromański, Zbigniew Uniłowski, Aleksander Janta-Połczyński, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Karol Irzykowski, Michał Walicki, Stanisław Ossowski, Wacław Lednicki, Bruno Winawer, Emil Breiter, Antoni Sobański, Irena Krzywicka, Stefania Zahorska i futurysta Bronisław Iwanowski. W 1933 debiutował tu Bruno Schulz.

Karykatury rysowali: Zdzisław Czermański, Feliks Topolski, Władysław Daszewski, Franciszka Themerson, Jerzy Zaruba i inni.

W latach 1925-1936 sekretarzem redakcji był Władysław Broniewski[1][2].

Kontynuacją „Wiadomości Literackich” był wydawany podczas II wojny światowej w latach 1940–1944 tygodnik „Wiadomości Polskie, Polityczne i Literackie” oraz wydawane po wojnie na emigracji w Londynie w latach 1946–1981 „Wiadomości[3].

Setna rocznica powstania „Wiadomości Literackich” została upamiętniona uchwałą Sejmu RP z dnia 26 stycznia 2024[4][5].

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne