Wiarchouje (rejon bieszenkowicki)

Wiarchouje (rejon bieszenkowicki) to temat, który od lat przyciąga uwagę i zainteresowanie wielu osób. Dzięki swojemu trwałemu wpływowi i znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie Wiarchouje (rejon bieszenkowicki) wywołał debatę i dyskusję w różnych obszarach. Od początków do ewolucji Wiarchouje (rejon bieszenkowicki) był przedmiotem badań i analiz prowadzonych przez ekspertów w tej dziedzinie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Wiarchouje (rejon bieszenkowicki), od jego historii po dzisiejszy wpływ, w celu rzucenia światła na temat, który dla wielu nadal jest ekscytujący i fascynujący.

Zobacz też: Wiarchouje.
Wiarchouje
Вярхоўе
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

bieszenkowicki

Sielsowiet

Wiarchouje

Populacja (2009)
• liczba ludności


637[1]

Nr kierunkowy

+375 2131

Kod pocztowy

211354

Tablice rejestracyjne

2

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Wiarchouje”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Wiarchouje”
Ziemia54°57′22,4″N 29°23′29,5″E/54,956222 29,391528

Wiarchouje (biał. Вярхоўе; ros. Верховье, hist. Wierzchów, Kasperowo[2]) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie bieszenkowickim obwodu witebskiego, około 10 km na południe od Bieszenkowicz.

Wieś szlachecka położona była w końcu XVIII wieku w województwie połockim[3].

Historia

Dobra Kasperowo były dziedzictwem rodziny Stabrowskich. Wg Słownika geograficznego Królestwa Polskiego Onufry Stabrowski, łowczy orszański sprzedał je w 1763 roku Marcinowi Niemirowiczowi-Szczyttowi. Tymczasem już w 1749 dobra te należały do ojca Marcina - Adama Niemirowicza-Szczytta[4]. W rękach rodziny Niemirowiczów-Szczyttów majątek ten, z czasem nazwany Wierzchowem (Wierchowem), pozostawał do przełomu XIX i XX wieku, kiedy został sprzedany.

Po II rozbiorze Polski w 1793 roku Kasperowo, wcześniej należące do województwa połockiego Rzeczypospolitej, znalazło się na terenie powiatu lepelskiego guberni witebskiej Imperium Rosyjskiego.

W 1863 roku wzniesiono tu cerkiew św. Trójcy. Została zburzona po 1914 roku[5].

Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku Wierzchów znalazł się na terenie ZSRR. Od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[5].

Obecnie Wiarchouje jest siedzibą sielsowietu.

Dawny dwór

Najprawdopodobniej Marcin Niemirowicz-Szczytt wzniósł tu murowany dwór, który zachował się wraz z bogatym wyposażeniem do I wojny światowej[4]. Był to parterowy budynek, zbudowany na wysokiej podmurówce, zaprojektowany na planie prostokąta. W centralnej części frontu miał portyk złożony z czterech doryckich kolumn. W XIX wieku dobudowano do dworu dwa prostopadłe skrzydła, tworzące literę „U”. Wszystkie pokoje były ogrzewane płaskimi piecami kaflowymi.

Po prawej stronie domu stał piętrowy lamus z gankiem oraz galeryjką na wysokości I piętra i zewnętrznymi schodami.

Na wprost portyku, przed wielkim gazonem znajdowała się brama wjazdowa.

Park miał ponad 17 ha, w XIX wieku był przeprojektowany przez Waleriana Kronenberga w stylu krajobrazowym. Park przechodził płynnie w las[6].

Dwór w Wierzchowie został zniszczony po 1914 roku[5], został opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[6].

Przypisy

  1. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. ↑ Wierzchów, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 687.
  3. ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 83.
  4. ↑ a b A. Haratym, Marcin Szczytt Niemirowicz Polski Słownik Biograficzny. T. 47. Warszawa–Kraków: Polska Akademia Nauk i Polska Akademia Umiejętności – Instytut Historii PAN im. Tadeusza Manteuffla, 2011, s. 572–574
  5. ↑ a b c Wierchów na stronie Radzima.org. .
  6. ↑ a b Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 279–280, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).