Wiktor Badowski

W świecie Wiktor Badowski istnieje szeroki wachlarz opinii, badań i badań, które pozwalają nam wejść do wszechświata pełnego możliwości i odkryć. Od swoich początków do chwili obecnej Wiktor Badowski budzi zainteresowanie i ciekawość zarówno ekspertów, jak i hobbystów. W tym artykule zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Wiktor Badowski jest dziś fascynującym i istotnym tematem. Od jego wpływu na społeczeństwo po wpływ na różne obszary życia codziennego – zanurzymy się w fascynującą podróż, aby zrozumieć jego znaczenie i znaczenie we współczesnym świecie.

Wiktor Tadeusz Badowski
kapitan artylerii kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1902
Borzęcin

Data i miejsce śmierci

16/19 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1918–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

6 pułk artylerii ciężkiej,
9 dywizjon artylerii konnej,
20 pułk artylerii lekkiej,
dal KOP „Czortków,
40 pułk artylerii lekkiej

Stanowiska

adiutant dywizjonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Wiktor Tadeusz Badowski (ur. 20 lutego 1902 w Borzęcinie k. Brzeska, zm. 16/19 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Stanisława i Katarzyny z Czujów[1]. Absolwent szkoły powszechnej w Borzęcinie i gimnazjum w Tarnowie.

Uczestnik wojny 1920 r. Walczył najpierw w 6 pułku artylerii ciężkiej, następnie w 1 ochotniczej baterii 9 dywizjonu artylerii konnej[1].

W latach 1922–1923 był uczniem Kursu Szkoły Podchorążych w Oficerskiej Szkole Piechoty w Warszawie, a w latach 1923–1925 uczniem Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu. 2 października 1925 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 87. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 20 pułku artylerii polowej w Prużanie[2][3][4]. Awansowany do stopnia porucznika w 1927 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1927[5]. W pułku służył jako oficer baterii, łączności, intendentury i administracji[1]. Na stopień kapitana został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 80. lokatą w korpusie oficerów artylerii[6]. W 1939 pełnił służbę w dywizjonie artylerii lekkiej KOP „Czortków” na stanowisku adiutanta[7].

W kampanii wrześniowej 1939 walczył w 40 pal[8]. Pełnił funkcję adiutanta I dyonu. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku[1]. Między 16 a 19 kwietnia 1940[9] został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie po 60 latach otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[10][11]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[12]. W czasie ekshumacji przeprowadzonej w 1943, odnaleziono przy nim znak tożsamości z napisem: PKU Bochnia oraz kopertę[13], a zwłoki oznaczono numerem 255[14][1]. Figuruje na liście wywózkowej 029/1 z 13 kwietnia 1940[9].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[15][16][17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[18][19][20].

Upamiętniony został 15 września 2005 na Pomniku Katyńskim w Jarosławiu, gdzie wyryto m.in. jego nazwisko[21].

Miał żonę Helenę i syna Jacka[1].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 12.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 98 z 2 października 1925 roku, s. 532, 534.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 394.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 212, 688.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 495.
  6. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 174.
  7. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 946.
  8. ↑ Tucholski 1991 ↓, s. 69.
  9. ↑ a b Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 148.
  10. ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl , polskieradio.pl (pol.).
  11. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
  12. ↑ Historia Zbrodni Katynskiej (pol.).
  13. ↑ Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność., pbc.uw.edu.pl, 9 października 1948, s. 4 (pol.).
  14. ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 171 (niem.).
  15. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. , web.archive.org, s. 26 (pol.).
  16. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  17. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem , edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 (pol.).
  18. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” , prezydent.pl (pol.).
  19. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie , policja.pl, s. 1-4 (pol.).
  20. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. .
  21. ↑ Nazwiska upamiętnione na tablicach katyńskich w 2005 roku , chrystuskrol.com (pol.).

Bibliografia