Wiktor Miasnikow

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat Wiktor Miasnikow, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Aby zapewnić szerokie i szczegółowe spojrzenie na ten temat, zbadamy różne aspekty związane ze Wiktor Miasnikow, od jego pochodzenia lub ewolucji po wpływ w różnych kontekstach. W całym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Wiktor Miasnikow, a także wyzwań i możliwości, jakie stwarza. Podobnie zagłębimy się w możliwe rozwiązania lub strategie stawienia czoła trudnościom związanym z Wiktor Miasnikow. Ostatecznie ten artykuł ma na celu zapewnienie czytelnikom głębszego i pełniejszego zrozumienia Wiktor Miasnikow, aby zachęcić do dialogu i refleksji na ten temat, który jest dziś tak aktualny.

Wiktor Miasnikow
Виктор Мясников
Pełne imię i nazwisko

Wiktor Nikołajewicz Miasnikow

Data i miejsce urodzenia

3 września 1948
Czistopol

Wzrost

186 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Monachium 1976 bieg na 60 m przez płotki
srebro San Sebastián 1977 bieg na 60 m przez płotki

Wiktor Nikołajewicz Miasnikow (ros. Виктор Николаевич Мясников, ur. 3 września 1948 w Czistopolu[1]) – białoruski lekkoatleta startujący w barwach Związku Radzieckiego, płotkarz, złoty i srebrny medalista halowych mistrzostw Europy.

Wystąpił w biegu na 110 metrów przez płotki na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium, ale odpadł w eliminacjach[1]. Zajął 7. miejsce w finale biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu[2]. Odpadł w półfinale biegu na 110 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[3]. Zajął 6. miejsce w biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach[4]. Zajął 3. miejsce w biegu na 110 metrów przez płotki w finale Pucharu Europy w 1975 w Nicei[5].

Zwyciężył w biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1976 w Monachium, wyprzedzając Berwyna Price’a z Wielkiej Brytanii i Zbigniewa Jankowskiego z Polski[6]. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu zajął 8. miejsce finale biegu na 110 metrów przez płotki[1]. Zdobył srebrny medal w biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1977 w San Sebastián, przegrywając jedynie z Thomasem Munkeltem z Niemieckiej Republiki Demokratycznej, a wyprzedzając Arto Bryggare z Finlandii[7]. Nie ukończył biegu półfinałowego na 110 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze[8].

Ustanowił nieoficjalny halowy rekord świata w biegu na 60 metrów przez płotki czasem 7,3 s, uzyskanym 26 stycznia 1980 w Mińsku[9].

Był mistrzem ZSRR w biegu na 110 metrów przez płotki w latach 1972 i 1974–1976 oraz wicemistrzem na tym dystansie w 1973 i 1977, a w hali był mistrzem ZSRR w biegu na 60 metrów przez płotki w 1975 i 1976 oraz wicemistrzem w 1974, a w biegu na 110 metrów przez płotki halowym mistrzem ZSRR w 1972, 1979 i 1980 oraz brązowym medalistą w 1973[10][11][12].

Kilkakrotnie poprawiał rekord ZSRR biegu na 110 metrów przez płotki do wyniku 13,47 s, uzyskanego 7 maja 1978 w Berkeley[13].

Jego rekord życiowy w biegu na 110 metrów przez płotki wynosił 13,41 s (4 czerwca 1980 w Leningradzie)[14].

Później pracował jako trener płotkarzy i sprinterów w Mińsku. Jego podopiecznymi byli m.in. Alina Tałaj[15], Igors Kazanovs, Maksim Łynsza i Elwira Hierman[16].

Przypisy

  1. ↑ a b c Viktor Myasnikov , olympedia.org (ang.).
  2. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook , European Athletics, s. 435 (ang.).
  3. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 547 (ang.).
  4. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook , European Athletics, s. 439–440 (ang.).
  5. ↑ European Cup A Final and Super League (Men) , GBRAthletics (ang.).
  6. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook , European Athletics, s. 444 (ang.).
  7. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook , European Athletics, s. 448 (ang.).
  8. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 555 (ang.).
  9. ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme européen en salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 110. ISBN 2-9095528-06-5.
  10. ↑ B.Б. Зеличенок, B.Н. Спичков, B.Л. Штейнбах: Лёгкая Aтлетика: энциклопедия А-Я в 2-х томах. T. 1: А–Н. Moskwa: Человек, 2012, s. 682. ISBN 978-5-904885-80-9. (ros.).
  11. ↑ Soviet Championships , GBRAthletics (ang.).
  12. ↑ Soviet Indoor Championships , GBRAthletics (ang.).
  13. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912–2012. Zamość: 2013, s. 79. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  14. ↑ Athlete Profile: Viktor MYASNIKOV , World Athletics (ang.).
  15. ↑ Тренеры – раздел в разработке и на стадии наполнения Мясников Виктор Николаевич , athletics.by (ros.).
  16. ↑ Виктор Мясников: «В спорте – главное характер, а он у Эльвиры Герман – стальной» , bfla.eu, 1 sierpnia 2015 (ros.).
Halowi mistrzowie Europy w biegu na 60 metrów przez płotki

Portal:Lekkoatletyka

  1. ↑ a b c d e W latach 1967–1969, 1972 i 1981 zawodnicy rywalizowali na dystansie 50 metrów przez płotki.