Wilhelmina Matuszewska

W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Wilhelmina Matuszewska, tematem, który przykuł uwagę i ciekawość wielu ludzi na całym świecie. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, Wilhelmina Matuszewska był przedmiotem badań i debat w różnych dyscyplinach. Przez lata Wilhelmina Matuszewska ewoluował i wywarł wpływ w różnych sferach społeczeństwa, stając się zjawiskiem cieszącym się dużym zainteresowaniem naukowców, profesjonalistów, a nawet ogółu społeczeństwa. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy różne perspektywy i podejścia do Wilhelmina Matuszewska, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję tego fascynującego tematu.

Wilhelmina Matuszewska
Data urodzenia

1 listopada 1913

Data śmierci

17 czerwca 1991

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

historyk

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Wilhelmina Matuszewska z d. Szechter (ur. 1 listopada 1913[1], zm. 17 czerwca 1991)[2] – polska historyk, badacz dziejów ruchu ludowego i robotniczego.

Życiorys

Doktorat obroniła 4 marca 1965 w Wyższej Szkole Nauk Społecznych (Geneza i przebieg strajku chłopskiego w 1937) pod kierunkiem Czesława Madajczyka[3]. Pracowała w Zakładzie Historii Partii przy KC PZPR, następnie w Akademii Nauk Społecznych[4].

Działaczka PZPR. 28 listopada 1988 weszła w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR – PPS – powstania PZPR[5].

Żona Stefana Matuszewskiego, matka Joanny Matuszewskiej-Skoczylas.

Została pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A31-tuje-2)[2].

Ordery i odznaczenia

Nagrobek Stefana i Wilhelminy Matuszewskich

Wybrane publikacje

  • TUR wczoraj i dziś, Warszawa: Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego 1947.
  • (redakcja) Strajk chłopski w 1937 roku: dokumenty archiwalne, t. 1–2, zebrały i oprac. Wilhelmina Matuszewska i Stanisława Leblang, wstęp i red. W. Matuszewska, w kwerendzie archiwalnej, części w doborze i oprac. archeograf. dokumentów udział wzięła Bronisława Skrzeszewska, Warszawa: Książka i Wiedza 1960.
  • U źródeł strajku chłopskiego w 1937 r., Warszawa: „Książka i Wiedza” 1962.
  • Chłopski czyn u schyłku II Rzeczypospolitej, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1973.
  • Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego w kształcie powojennym (1944–1948), Warszawa: Akademia Nauk Społecznych 1989.

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Myśliński, Mikrofon i polityka: z dziejów radiofonii polskiej, 1944–1960, 1990.
  2. ↑ a b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze , www.cmentarzekomunalne.com.pl .
  3. ↑ J. T., Rozprawy doktorskie pracowników Zakładu Historii Polski przy KC PZPR bronione w latach 1964–1966, „Z Pola Walki” 9 (1966), nr 4 (36), s. 255.
  4. ↑ Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 572, przyp. 151, ISBN 978-83-235-0318-7.
  5. ↑ Trybuna Robotnicza, nr 277, 29 listopada 1988, s. 5.
  6. ↑ M.P. z 1945 r. nr 39, poz. 94 „w uznaniu zasług, położonych dla sprawy radiofonii w Polsce, a w szczególności odbudowy Centralnej Rozgłośni Polskiego Radia w Raszynie”.

Bibliografia

  • Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944-1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2007, s. 291, 572.