Witalij Worotnikow
W dzisiejszym świecie Witalij Worotnikow zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy mówimy o Witalij Worotnikow jako zjawisku społecznym, temacie badań naukowych, czy osobie publicznej, jego obecność wywiera znaczący wpływ na społeczeństwo. W tym artykule szczegółowo zbadamy najważniejsze aspekty Witalij Worotnikow, jego wpływ w różnych obszarach i możliwe implikacje, jakie ma dla naszego stale zmieniającego się świata. Poprzez szczegółową analizę przyjrzymy się, w jaki sposób Witalij Worotnikow stał się dzisiaj czynnikiem decydującym i jak jego obecność będzie nadal pozostawiać ślad w przyszłości.
| Pełne imię i nazwisko |
Witalij Iwanowicz Worotnikow |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 stycznia 1926 |
| Data i miejsce śmierci |
20 lutego 2012 |
| Premier Rosyjskiej FSRR | |
| Okres |
od 1983 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący Rady Najwyższej Rosyjskiej FSRR | |
| Okres |
od 3 października 1988 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Witalij Iwanowicz Worotnikow (ros. Виталий Иванович Воротников; ur. 20 stycznia 1926 w Woroneżu, zm. 20 lutego 2012 w Moskwie[1]) – radziecki polityk i działacz KPZR, deputowany do Rady Najwyższej ZSRR.
Życiorys
W latach 1975–1979 był wicepremierem Rosyjskiej FSRR. Od 1983 do 1988 był premierem Rosyjskiej FSRR, następnie od 3 października 1988 do 29 maja 1990 był przewodniczącym Rady Najwyższej Rosyjskiej FSRR.
W latach 1979–1982 był ambasadorem ZSRR na Kubie.
Od 1947 należał do WKP(b), a od 1952 – do KPZR. Od 1971 był członkiem KPZR. W latach 1971–1975 był I sekretarzem Komitetu Obwodowego KPZR w Woroneżu. Od 1982 do 1983 był I sekretarzem Krasnodarskiego Komitetu Krajowego KPZR. W 1983 został zastępcą członka Biura Politycznego KC KPZR, a w grudniu 1983 został członkiem Biura Politycznego KC KPZR. W 1990 przeszedł na emeryturę[2].
Został odznaczony m.in. Medalem „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (17 stycznia 1986), Orderem Honoru (2001), czterokrotnie Orderem Lenina (1971, 1973, 1982 i 1986), Orderem Rewolucji Październikowej (19 stycznia 1976), trzykrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy, Orderem Wojny Ojczyźnianej I klasy (11 marca 1985), Orderem „Znak Honoru”, medalami ZSRR i odznaczeniami zagranicznymi.
Pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie[3].
Bibliografia
Przypisy
- ↑ В Москве скончался бывший член политбюро ЦК КПСС Виталий Воротников – Общество – Коммерсантъ , kommersant.ru .
- ↑ Borys Jelcyn, Notatki prezydenta, Wydawnictwo UNIV-COMP, Warszawa, 1995, ISBN 83-86386-19-3, tłum. Maria Kostowska, s. 451
- ↑ Московский некрополь. ВОРОТНИКОВ Виталий Иванович (1926 – 2012)
,_Emblem_of_Russia_(1991%E2%80%931992).svg)
