W tym artykule zajmiemy się znaczeniem Witalis Skorupka w życiu codziennym, badając jego znaczenie w różnych aspektach naszego społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę popularną, Witalis Skorupka odgrywa fundamentalną rolę w sposobie, w jaki współdziałamy z otaczającym nas światem. Poprzez szczegółową analizę sprawdzimy, jak Witalis Skorupka ewoluował w czasie i jak nadal kształtuje nasze działania i decyzje w teraźniejszości. Dodatkowo zbadamy przyszłe perspektywy Witalis Skorupka i to, jak jego znaczenie może zmienić się w przyszłości. Celem tego artykułu jest przedstawienie szerokiego i szczegółowego przeglądu znaczenia Witalis Skorupka, zachęcając czytelników do refleksji nad jego wpływem na ich własne życie.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
16 lutego 1923 |
---|---|
Data śmierci |
22 maja 2024 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
z-ca dowódcy plutonu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Witalis Waldemar Skorupka, ps. Orzeł (ur. 16 lutego 1923 w Sokółce, zm. 22 maja 2024[1]) – żołnierz Armii Krajowej, zastępca dowódcy plutonu w Akcji „Burza”, skazany na karę śmierci[2], pułkownik WP w stanie spoczynku.
Matka, Zofia Nowacka, urodzona w 1900 w Mariupolu nad Morzem Azowskim, była córką polskiego kolejarza. Ojciec, Aleksander Skorupka, urodził się na Podlasiu, był stryjecznym bratem księdza Ignacego Skorupki. Na przełomie 1914/1915 został powołany do armii carskiej. Podczas I wojny światowej walczył na frontach, m.in. w Karpatach, skąd zdezerterował. W obawie przed wyrokiem za ucieczkę ponownie zgłosił się do wojska, gdzie pełnił rolę łącznika. Rewolucja październikowa zastała go w Petersburgu. Wstąpił do partii i jako działacz pojechał do Mariupola, gdzie poznał Zofię Nowacką. Z Mariupola, wraz z rodziną żony, wrócił do Polski w jednym z transportów Polaków organizowanych przez Feliksa Dzierżyńskiego. Aleksander Skorupka był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. Zmarł w 1945 w wyniku ran odniesionych w powstaniu warszawskim.
Dzieciństwo spędził w Białymstoku, był członkiem 3. drużyny harcerskiej im. Zawiszy Czarnego. Na przełomie 1938/1939 rodzina przeprowadziła się do Warszawy, mieszkali na Sadybie. Podczas II wojny światowej pełnił na początku rolę gońca. Brał udział w Akcji „Burza”. 9 listopada 1945 został skazany w procesie kiblowym w więzieniu praskim przy ulicy 11 Listopada na karę śmierci. 36 dni spędził w celi śmierci, w 18. dniu jego pobytu pozorowano egzekucję[4]. Wyrok śmierci zamieniony został przez Bolesława Bieruta na 10 lat więzienia. Podstawą ku złagodzeniu wyroku było zabicie przez Witalisa Skorupkę w akcji bojowej 22. pułku AK dwóch gestapowców: SS-Sturmscharführera Heinricha Krafta – szefa niemieckiej policji kryminalnej w Siedlcach oraz jego kierowcy, Alfonsa Mantza (również SS-mana), odpowiedzialnych za likwidację getta siedleckiego[5]. Witalis Skorupka wyszedł na wolność w 1953, po ośmiu latach odsiadki.
Pełnił funkcję prezesa Związku Więźniów Politycznych Skazanych na Karę Śmierci w Okresie Reżimu Komunistycznego oraz wiceprezesa Warszawskiego Oddziału Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego[6].
Z okazji Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” został w 2016 awansowany przez ministra Antoniego Macierewicza na stopień pułkownika[7]. W 2021 został ambasadorem szczepień przeciw COVID-19[8].