W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Witold Budryk. Temat ten był przedmiotem zainteresowania i debaty na przestrzeni dziejów, wywołując wielką ciekawość i przyciągając uwagę zarówno ekspertów, jak i amatorów. Od momentu powstania Witold Budryk wzbudził niezliczone pytania i teorie, które przyczyniły się do wzbogacenia naszej wiedzy na ten temat. W tym artykule zbadamy jego pochodzenie, wpływ na społeczeństwo oraz najnowsze badania i odkrycia, które stanowiły kamień milowy w zrozumieniu Witold Budryk. Przygotuj się więc na ekscytującą podróż, podczas której odkryjesz wszystko, co musisz wiedzieć o Witold Budryk.
![]() Prof. Witold Budryk Dziekan Wydziału Górniczego AGH (1946) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk technicznych | |
Specjalność: górnictwo, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż | |
Doktorat |
1928 Pierwszy Doktor Górnictwa w Polsce |
Habilitacja | |
Profesura | |
Uczelnia | |
rektor AGH | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Prof. Witold Budryk (ur. 24 lutego 1891 w Białymstoku, zm. 18 listopada 1958 w Krakowie) – polski inżynier górnictwa, naukowiec, profesor zwyczajny Akademii Górniczej, późniejszej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, dziekan Wydziału Górniczego Akademii (1936–1948), rektor AGH (od 1956–1958). Współtwórca teorii opisującej wpływ eksploatacji na zachowanie powierzchni terenu. Napisał 120 prac naukowych opracowanych w 4 językach, autor patentów z zakresu przetwarzania węgla i rud metali, pierwsza osoba ze stopniem naukowym doktora górnictwa w Polsce.
Studiował górnictwo w Instytucie Górniczym Carycy Katarzyny II w Petersburgu. Ukończył studia inżynierskie w Szkole Politechnicznej we Lwowie i na Politechnice Warszawskiej. W 1928 roku, jako pierwszy w historii Polski, otrzymał tytuł naukowy doktora górnictwa. Od 1936 był członkiem Akademii Nauk Technicznych. 6 listopada 1939 roku został aresztowany wraz z gronem profesorskim Uniwersytetu Jagiellońskiego przez hitlerowców. Więziony był w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen, numer obozowy 5177 blok 46. Zwolnienie z obozu nastąpiło w 1940 roku,
Dziekan Wydziału Górnictwa w latach (1936-1948), dziekan Wydziału Geologiczno-Mierniczego (1947–1948). Rektor AGH w latach 1956–1958 wybrany przez studentów, podczas strajków studentów AGH w roku 1956. Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk[1] – legitymacja nr 29 (30.05.1953)
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1954)[2], Złotym Krzyżem Zasługi (1946)[3], Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (27.05.1949) Order Sztandaru Pracy I klasy, Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[4].
Zasłużony Górnik Polskiej Rzeczypospolitej – tytuł honorowy (15.11.1958 – Uchwałą Rady Państwa)
Autor 120 prac naukowych z zakresu Górnictwa, autor patentów naukowych, między innymi patent „Sposób magnetycznego wzbogacenia rud żelaza” (24.01.1947)
Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w Alei Zasłużonych[5].