Witold Rodziński

W dzisiejszym świecie Witold Rodziński zyskał niezwykłe znaczenie w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na gospodarkę, kulturę popularną czy znaczenie w nauce, Witold Rodziński okazał się tematem interesującym ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Na przestrzeni dziejów Witold Rodziński odegrał kluczową rolę w ewolucji ludzkości, wyznaczając znaczące kamienie milowe, które ukształtowały bieg cywilizacji. W tym artykule zbadamy różne aspekty Witold Rodziński i jego wpływ w różnych obszarach, analizując jego znaczenie w bieżącym kontekście i prognozując jego wpływ w przyszłości.

Witold Rodziński
Data i miejsce urodzenia

5 października 1918
Lwów

Data śmierci

18 grudnia 1997

Ambasador PRL w Wielkiej Brytanii
Okres

od 1960
do 1964

Poprzednik

Eugeniusz Milnikiel

Następca

Jerzy Morawski

Ambasador PRL w Chinach
Okres

od 1966
do 1969

Poprzednik

Jerzy Knothe

Następca

Franciszek Stachowiak

Witold Rodziński (ur. 5 października 1918 we Lwowie, zm. 18 grudnia 1997[1]) – polski dyplomata, historyk i sinolog, ambasador PRL w Londynie (1960–1965) i Pekinie w okresie tzw. rewolucji kulturalnej (1966–1969).

Życiorys

Od 1927 przebywał w USA. W latach 1942–1945 służył w armii amerykańskiej. W czerwcu 1945 ukończył Columbia University. W latach 1946–1947 pracownik ONZ radca w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1947–1948). Od 1947 mieszkał w Polsce. Od 1950 pracownik Instytutu Kształcenia Kadr Naukowych i Instytutu Nauk Społecznych przy KC PZPR, kandydat nauk historycznych od 1953. W latach 1953–1954 pracownik Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Warszawie. W latach 1954–1956 pracownik Instytutu Orientalistyki PAN. W latach 1956–1957 pracownik Ambasady Polskiej w Pekinie, następnie 1958–1960 dyrektor departamentu MSZ. W okresie 1960–1964 ambasador PRL w Wielkiej Brytanii, 1966–1969 ambasador w Chinach. Od 1958 był docentem na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, z końcem lutego 1971 odszedł na rentę inwalidzką[2].

Autor monumentalnej „Historii Chin”, wydanej również po angielsku jako „Walled Kingdom: A History of China from Antiquity to the Present”[3].

Syn znanego polskiego dyrygenta Artura Rodzińskiego.

Wybrane publikacje

  • Kształtowanie się imperializmu amerykańskiego. Polityka zagraniczna imperializmu amerykańskiego w latach 1900-1914, cz. 2, Warszawa: Zarząd Główny Polskiego Związku Niewidomych 1952.
  • Ruch robotniczy w Stanach Zjednoczonych w latach 1918-1939: (stenogram wykładu wygłoszonego w Szkole Partyjnej przy KC PZPR), Warszawa: Szkoła Partyjna przy KC PZPR. Katedra Historii Międzynarodowego Ruchu Robotniczego 1953.
  • Agresja amerykańska w Chinach w latach 1945-1949, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1956.
  • (redakcja) Dzieje Chin: zarys, red. Szang Jüe; przekł. z chiń. Bogumił Dąbrowski ; oprac. wstęp i przypisy Witold Rodziński, Warszawa: PWN 1960.
  • Historia Chin, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1974 (wyd. 2 przejrz. i rozsz. - 1992).
  • (przekład) Stanisław Ossowski, The foundations of aesthetics, transl. from the Pol. by Janina and Witold Rodziński; the preface by Stefan Nowak, Warszawa: Polish Scientific Publ. - Dordrecht - Boston: D. Reidel Publ. Company 1978.
  • A history of China, vol. 1, Oxford: Pergamon Press 1979.
  • Chiny w ogniu: rewolucja w latach 1925-1927, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1983.
  • The walled kingdom: a history of China from 2000 BC to the present, London: Fontana Paperbacks 1984.
  • The People's Republic of China: a concise political history, New York: Free Press 1988.
  • The People's Republic of China: reflections on Chinese political history since 1949, London: Fontana Press 1989.

Przypisy

  1. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze , cmentarzekomunalne.com.pl (pol.).
  2. ↑ Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce. Zagadnienia polityczne i organizacyjne 1944-1970, Warszawa 2007, s. 276, przyp. 25.
  3. ↑ Hodowla czerwonych janczarów. polis2008.pl. .

Bibliografia

  • Wykaz profesorów i docentów Uniwersytetu Warszawskiego. Dane biograficzne, „Roczniki Uniwersytetu Warszawskiego”, tom 10 (redaktor Ludwik Bazylow), 1971, s. 101