Witold Wincenty Staniszkis
W tym artykule zajmiemy się tematem Witold Wincenty Staniszkis z różnych perspektyw, aby zaoferować jego pełną i wzbogacającą wizję. W całym tekście będziemy badać wiele aspektów prezentowanych przez Witold Wincenty Staniszkis, analizując jego wpływ w różnych obszarach i jego dzisiejsze znaczenie. Dzięki krytycznemu i refleksyjnemu podejściu zagłębimy się w różne aspekty otaczające Witold Wincenty Staniszkis, zapewniając czytelnikowi głębokie i szczegółowe zrozumienie tematu. Poprzez badania, analizy i referencje będziemy starali się rzucić światło na Witold Wincenty Staniszkis i zaoferować świadomą perspektywę, która zachęca do debaty i refleksji.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
hydrotechnik, pracownik naukowy, działacz polityczny |
Witold Wincenty Staniszkis (ur. 4 października 1908 w Krakowie[1], zm. 28 lutego 2008 w Warszawie)[2] – polski inżynier hydrotechnik, pracownik naukowy, działacz Obozu Wielkiej Polski i Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga”, więzień polityczny w okresie stalinowskim.
Życiorys
Był synem Witolda Teofila Staniszkisa i Wandy z domu Piotrowskiej[2][3].
Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie (matura 1927)[4] i Politechnikę Warszawską (Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego, 1936)[5]. Jako pracę dyplomową zaprojektował trybunę dla toru wyścigów konnych na Służewcu w Warszawie i kierował jej budową. Pracował też przy wznoszeniu Gdyni.
Działalność polityczna
Przed II wojną światową był członkiem Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska, Oddziału Akademickiego Obozu Wielkiej Polski (którym kierował do 1933)[6], Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga” jako zastępca Bolesława Piaseckiego (od 1935)[7]. Kierował też Wydziałem Pracy RNR[8]. W marcu 1939 został wydawcą miesięcznika „Wielka Polska”, redagowanego przez Wojciecha Wasiutyńskiego i Stanisława Cimoszyńskiego[9]. Brał udział w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji niemieckiej był członkiem Konfederacji Narodu, pracował jako robotnik leśny.
Działalność powojenna
W 1945 wyjechał z rodziną do Gdańska, gdzie został jednym z założycieli Biura Odbudowy Portów, zostając naczelnikiem Kierownictwa Robót w Gdańsku[5]. Zajmował się odbudową portu w Gdańsku oraz planami odbudowy portu w Szczecinie.
W 1948 został aresztowany i więziony przez kilka lat za przedwojenną przynależność do ONR. Po wyjściu na wolność powrócił do Warszawy, gdzie uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. Był m.in. docentem w Instytucie Organizacji Przemysłu Maszynowego „Orgmasz” i wykładowcą na Politechnice Białostockiej.
Po 1989 zaangażował się w odbudowę ruchu narodowego. Został członkiem Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. W 1992 na zjeździe SN-D został wiceprzewodniczącym Rady Politycznej. Był nim do 1999. Po zjednoczeniu SN-D ze Stronnictwem Narodowym w 1999 wycofał się z życia politycznego.
Został pochowany 7 marca 2008 na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 11-3-1)[10]. Był ojcem Jadwigi Staniszkis i Witolda Kazimierza Staniszkisa[2].
Przypisy
- ↑ Kto jest kim w polityce polskiej, wyd. PAI 1993.
- ↑ a b c Witold Wincenty Staniszkis. wielcy.pl. .
- ↑ Wojciech Turek: Arka przymierza. Wojciech Wasiutyński 1910-1994. Biografia polityczna, wyd. 2008, s. 129.
- ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im.Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 304. ISBN 83-06-02325-0.
- ↑ a b W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934-1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa 2011, s. 63, przypis nr 9.
- ↑ A. Dudek, G. Pytel Bolesław Piasecki. Próba biografii politycznej, wyd. 1990, s. 19.
- ↑ A. Dudek, G. Pytel: Bolesław Piasecki. Próba biografii politycznej, wyd. 1990, s. 57.
- ↑ A. Dudek, G. Pytel: Bolesław Piasecki. Próba biografii politycznej, wyd. 1990, s. 93.
- ↑ A. Dudek, G. Pytel: Bolesław Piasecki. Próba biografii politycznej, wyd. 1990, s. 97.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Rzętkowscy i Staniszkisowie, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
Bibliografia
- Dr inż. Witold Staniszkis, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
- Małgorzata Bajer. Tradycja wielu nacji (Rody uczone; cz. 113). „Forum Akademickie”. R. 13, nr 12, s. 54–55, 2006.
- Bogusław Kowalski. Zatrzymajmy się na chwilę, odszedł Ktoś Wielki!: Witold Staniszkis (1908-2008). „Myśl Polska”. nr 11, s. 4, 2008.
- Odszedł Witold Staniszkis. „Najwyższy Czas!”. nr 11, s. XXXVI, 2008.
- Odszedł Witold Staniszkis. „Opcja na Prawo”. nr 4(76), 2008.
- Witold Staniszkis (1908-2008). „Polityka Narodowa”, s. 110, czerwiec 2008.
- Wojciech Wierzejski: Zmarł senior ruchu narodowego – W. Staniszkis, działacz MW, ONR, SN. wierzejski.pl, 5 marca 2008. . .