Dzisiaj Wołodymyr Szajan to temat, który przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i na każdym poziomie życia. Od wpływu na kulturę popularną po wpływ na politykę i społeczeństwo, Wołodymyr Szajan okazał się powracającym i istotnym tematem dzisiejszych dyskusji. Ponieważ postęp technologiczny stale zmienia sposób, w jaki współdziałamy z Wołodymyr Szajan, a ciągły przepływ wiadomości i informacji wpływa na nasze postrzeganie tego tematu, ważne jest, aby przyjrzeć się bliżej temu, jak Wołodymyr Szajan stał się tak istotny w naszym codziennym życiu. W tym artykule zbadamy różne aspekty Wołodymyr Szajan i zbadamy jego wpływ na nasze życie i otaczający nas świat.
| Pełne imię i nazwisko |
Wołodymyr Petrowycz Szajan |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 sierpnia 1908 |
| Data i miejsce śmierci |
15 lipca 1974 |
| Zawód, zajęcie |
filozof |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy |
profesor |
| Alma Mater | |
| Wyznanie |
Wołodymyr Petrowycz Szajan, ukr. Володимир Петрович Шаян, Włodzimir Szajan, Wolhodymyr Shayan (ur. 2 sierpnia 1908 we Lwowie, zm. 15 lipca 1974 w Londynie) – ukraiński filozof, orientalista-sanskrytolog, religioznawca, psycholog i nauczyciel, poeta, prozaik, tłumacz[1]. Inicjator odrodzenia rodzimowierstwa słowiańskiego na Ukrainie[2], jeden z pierwszych badaczy Księgi Welesa[3].
W 1927 skończył gimnazjum we Lwowie, następnie na Uniwersytecie Lwowskim studiował filozofię, sanskryt, języki europejskie i literaturę. Początkowo interesował się Heglem i Husserlem[3], później, po doznanym objawieniu na górze Grechit na Huculszczyźnie (1934), opisanym w formie zbeletryzowanej w książeczce w języku ukraińskim Terpynnia mołodoho Hucuła ("Ciepienia młodego Hucuła", Lwów 1936), zainteresował się szczególnie religią starowedyjską i jej relacją do religii Słowian. W czasie studiów indologicznych pod kierunkiem prof. Stefana Stasiaka zaprzyjaźnił się w ks. Franciszkiem Tokarzem. Efektem tego były publikacje w języku polskim - dwa tomiki przekładów z Rygwedy Studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza ukończył obroną pracy (w języku polskim) pt. "Indra w Rygwedzie", w której wskazywał na tożsamość indyjskiego Indry ze słowiańskim Perunem. W latach 1939–1941 (za pierwszej sowieckiej okupacji Lwowa) był asystentem prof. Stasiaka na indologii Uniwersytetu im. Iwana Franki we Lwowie. Od 1944 roku przebywał na emigracji, gdzie był jednym z założycieli Ukraińskiej Wolnej Akademii Nauk. Po wojnie pracował w bibliotece im. Tarasa Szewczenki przy Związku Ukraińców w Wielkiej Brytanii[3]. Od 1969 roku piastował funkcję prezydenta Europejskiego Prezydium UWAN. Był również przywódcą Związku Wolnych Dziennikarzy oraz redaktorem naczelnym wydawanego w Toronto od 1968 roku pisma „Switannia”, wokół którego w 1972 roku zawiązano Instytut im. prof. Szajana[3].
Był orędownikiem Księgi Welesa, a także odrodzenia rodzimej wiary Ukraińców[2][3]. Jak sam twierdził, ideę tę przyjął na górze Grehit (ukr. Ґрегіт) w Karpatach[4]. W 1943 roku przed swoją emigracją do Zachodniej Europy założył organizację polityczno-religijną Zakon Rycerzy Boga Słońca[3][4]. Kolejny jej oddział powstał już na emigracji, jednak zaprzestał działalności ze względu na rozproszenie jej członków; po śmierci Szajana, w 1981 roku, grupa jego uczniów zarejestrowała w Hamilton Zrzeszenie Ukraińców Rodzimej Wiary[5].
Wśród publikacji autorstwa W. Szajana można wymienić następujące pozycje[a][3]:
Jego zebrane prace w języku ukraińskim zostały wydane jako Wira predkiw naszych (ukr. Віра предків наших, t. I, Hamilton (Canada), 1987, t. II, Lwów, 2019 ISBN 978-966-1635-75-2