W tym artykule zbadamy fascynujący świat Wojciech Lamentowicz, temat, który na przestrzeni dziejów przyciągnął uwagę niezliczonych osób. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, Wojciech Lamentowicz odegrał znaczącą rolę w różnych sferach życia. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne aspekty Wojciech Lamentowicz, podkreślając jego wpływ na społeczeństwo, kulturę i naukę. Artykuł ten, patrząc retrospektywnie i perspektywicznie, stara się zapewnić wszechstronne zrozumienie Wojciech Lamentowicz i jego wpływu na współczesny świat.
Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1946 |
---|---|
Poseł II kadencji Sejmu | |
Okres |
od 19 września 1993 |
Przynależność polityczna |
poseł niezrzeszony |
Ambasador RP w Grecji | |
Okres |
od 1997 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() |
Wojciech Lamentowicz (ur. 7 czerwca 1946 w Warszawie) – polski prawnik, radca prawny, polityk i dyplomata, doktor habilitowany nauk prawnych, poseł na Sejm II kadencji, w latach 1997–2001 ambasador RP w Grecji.
W 1969 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Na tym wydziale uzyskał następnie stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego nauk prawnych.
Był członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której był jednym z głównych działaczy ruchu struktur poziomych. Wystąpił z PZPR 14 grudnia 1981[1]. W 1989 należał do Komitetu Obywatelskiego[2], był ekspertem w trakcie obrad Okrągłego Stołu. Następnie do 1990 pełnił funkcję doradcy dyplomatycznego Senatu w ramach Ośrodka Studiów Międzynarodowych. Od 1990 do 1994 był dyrektorem ds. badań w Instytucie Studiów Politycznych PAN oraz członkiem rady dyrektorów w Institute for East-West Security Studies w Nowym Jorku.
Działał w Solidarności Pracy, w 1992 był wśród założycieli Unii Pracy. W 1993 z listy tej partii został posłem na Sejm II kadencji. Do 1995 był wiceprzewodniczącym tej partii ds. międzynarodowych. Przewodniczył polskiej delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE, był wiceprzewodniczącym Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE (1995–1997)[2] oraz specjalnym obserwatorem OBWE ds. konfliktu w Abchazji (1996–1997). W 1995 odszedł z klubu parlamentarnego UP, poparł Aleksandra Kwaśniewskiego, następnie do 1997 zajmował stanowisko podsekretarza stanu i doradcy ds. zagranicznych prezydenta RP (w związku z jego objęciem wystąpił z UP). Od 1997 do 2001 sprawował urząd ambasadora RP w Grecji i na Cyprze[2]. W 2004 bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego (z rekomendacji UP), startując z listy SLD-UP, a w 2014 do sejmiku pomorskiego z listy komitetu SLD Lewica Razem. W 2019 ubiegał się o mandat europosła z listy partii Wiosna[3]. Wystartował do Sejmu w 2019 z listy SLD[4] oraz w 2023 z ramienia Nowej Lewicy[5].
Po zakończeniu sprawowania funkcji ambasadora został profesorem i rektorem Wyższej Szkoły Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych w Gdyni, która w międzyczasie przyjęła nazwę Szkoła Wyższa Prawa i Dyplomacji w Gdyni; z funkcji tych zrezygnował w 2011. W tym samym roku został pracownikiem naukowym Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni. Podjął także praktykę jako radca prawny i starszy wspólnik w kancelarii prawnej w Warszawie. Był również dyrektorem biura zagranicznego „Warta” S.A. w Grecji.
Wykładał teorię państwa i prawa, filozofię prawa, porównawcze systemy polityczne, prawo porównawcze i stosunki międzynarodowe m.in. na uczelniach w Warszawie, a także w Szwecji, Danii, Austrii, Niemczech, Australii i w NATO Defense College w Rzymie.