Wojciech Tygielski

Dzisiaj porozmawiamy o Wojciech Tygielski, temacie, który w ciągu ostatniej dekady przykuł uwagę wielu osób. Od momentu powstania Wojciech Tygielski wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, od nauki po kulturę popularną. W tym artykule zbadamy różne aspekty Wojciech Tygielski, od jego wpływu na społeczeństwo po najnowsze badania na ten temat. Dowiemy się, jak Wojciech Tygielski ewoluował na przestrzeni czasu i jak na różne sposoby wpływał na ludzi. Dodatkowo przeanalizujemy niektóre kontrowersje i debaty, które pojawiły się wokół Wojciech Tygielski i jak te dyskusje ukształtowały nasze rozumienie tematu. Podsumowując, ten artykuł zapewni kompleksowy i szeroki przegląd Wojciech Tygielski, zapewniając czytelnikom solidne i aktualne zrozumienie tego fascynującego tematu.

Wojciech Tygielski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1953
Wołomin

Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia nowożytna, historia Polski i powszechna
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1983
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1992
Uniwersytet Warszawski

Profesura

1996 / 2006

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski, Akademia Teatralna w Warszawie

Dyrektor Instytutu Polskiego w Rzymie
Okres spraw.

1993–1995

Wojciech Tygielski (ur. 26 grudnia 1953 w Wołominie[1]) – polski historyk, badacz dziejów nowożytnych, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1972)[2] i Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego (1977). Doktorat w 1983 pod kierunkiem Antoniego Mączaka. Habilitacja tamże w 1992 na podstawie pracy Z Rzymu do Rzeczypospolitej. Studia z dziejów nuncjatury apostolskiej w Polsce, XVI–XVII w., profesor nadzwyczajny UW od 1996. Tytuł profesora nauk humanistycznych uzyskał w 2006, później objął stanowisko profesora zwyczajnego. W latach 1999–2002 prodziekan Wydziału Historycznego ds. ogólnych, zaś w 2002–2008 prorektor Uniwersytetu Warszawskiego ds. badań naukowych i współpracy z zagranicą. W latach 1977–2009 pracownik Instytutu Historycznego UW (Zakład Historii Nowożytnej). Od 2009 pracownik Instytutu Historii Sztuki UW. Wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie od 1996. Dyrektor Instytutu Polskiego w Rzymie i radca tamtejszej Ambasady RP 1993–1995. Członek Rady Fundacji na rzecz Nauki Polskiej od 2012. Zajmuje się historią społeczną Polski i Europy w XVI–XVII wieku, kontaktami polsko-włoskimi oraz podróżami w okresie nowożytnym i dziejami dyplomacji. Wypromował co najmniej troje doktorów.

W latach 2010–2018 członek Rady Narodowego Centrum Nauki[3].

Został wybrany na członka Komitetu Nauk Historycznych PAN na kadencję 2020–2023[4].

Publikacje

  • Politics of Patronage in Renaissance Poland. Chancellor Jan Zamoyski, his supporters and the political map of Poland, 1572–1605, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 1990.
  • (redakcja) Acta Nuntiaturae Polonae, t. 18: Franciscus Simonetta (1606–1612). Vol. 1, (21.VI.1606–30.IX.1607), ed. Adalbertus Tygielski, Friburgi Helvetiae: Fund. Lanckoroński 1990.
  • (redakcja) Giacomo Fantuzzi, Diariusz podróży po Europie (1652), z rękopisu wł. przeł., wstępem i przypisami opatrzył Wojciech Tygielski, Warszawa: „Pax” 1990.
  • Z Rzymu do Rzeczypospolitej: studia z dziejów nuncjatury apostolskiej w Polsce, XVI–XVII w., Warszawa: „Historia pro Futuro” 1992.
  • (redakcja) Giacomo Fantuzzi, Diario del viaggio europeo (1652): con instruttione et avvertimenti per far viaggi lunghi, testo a cura di Piotr Salwa e Wojciech Tygielski, introd. e note di Wojciech Tygielski, Varsavia – Roma: Upowszechnianie Nauki Oświata „UN-O” 1998.
  • (redakcja) Rzeczpospolita – Europa, XVI–XVIII wiek. Próba konfrontacji, pod red. Michała Kopczyńskiego i Wojciecha Tygielskiego, Warszawa: „Optima JG” 1999.
  • Dyplomacja – informacja – propaganda: podróż Luigiego Bevilacqua, posła toskańskiego na dwory europejskie w 1609 r., Warszawa: „Semper” 2000.
  • (współautor: Antoni Mączak), Latem w Tocznabieli, Warszawa: Biblioteka „Więzi” 2000.
  • Włosi w Polsce XVI–XVII wieku: utracona szansa na modernizację, Warszawa: Biblioteka „Więzi” 2005.
  • (wstęp) Umberto Eco, Jak napisać pracę dyplomową: poradnik dla humanistów, przekł. i aneks Grażyna Jurkowlaniec, wstęp do wyd. pol. Wojciech Tygielski, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2007.
  • Listy – ludzie – władza. Patronat Jana Zamoyskiego w świetle korespondencji, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Viator 2007.
  • (redakcja) Pod wspólnym niebem: narody dawnej Rzeczypospolitej, pod red. Michała Kopczyńskiego i Wojciecha Tygielskiego, Warszawa: Muzeum Historii Polski – Bellona 2010.

Przypisy

  1. ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 439, ISBN 978-83-60682-27-2
  2. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1972. wne.uw.edu.pl. .
  3. ↑ Skład Rady , Narodowe Centrum Nauki (pol.).
  4. ↑ Komitet Nauk Historycznych PAN. pan.pl. .

Bibliografia