Dziś Wojciech z Sochaczewa to temat, który budzi duże zainteresowanie i dyskusję w społeczeństwie. Wiele osób zaangażowało się w badanie Wojciech z Sochaczewa, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie w naszym życiu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Wojciech z Sochaczewa, od jego początków po dzisiejszy wpływ. Omówimy także różne perspektywy i opinie na temat Wojciech z Sochaczewa, aby zapewnić pełny i zrównoważony pogląd. Niezależnie od stanowiska zajętego w tej kwestii nie można zaprzeczyć, że Wojciech z Sochaczewa odgrywa kluczową rolę w naszym społeczeństwie i zasługuje na poważną i wnikliwą refleksję.
| Biskup tytularny Aenos | |
| Miejsce urodzenia |
Sochaczew |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 czerwca 1529 |
| Biskup pomocniczy poznański | |
| Okres sprawowania |
23 grudnia 1506–4 czerwca 1529 |
| Inkwizytor diecezji poznańskiej | |
| Okres sprawowania |
1505–4 czerwca 1529 (?) |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja |
Zakon dominikanów |
| Śluby zakonne |
przed 1501 |
| Nominacja biskupia |
23 grudnia 1506 |
Wojciech z Sochaczewa, znany też jako Albert z Sochaczewa[1] (zm. 4 czerwca 1529) – polski dominikanin, inkwizytor i biskup sufragan poznański.
Pochodził z Sochaczewa i wstąpił do zakonu dominikanów prawdopodobnie w konwencie poznańskim, ale następnie przeniesiony został do konwentu św. Trójcy w Płocku. W latach ok. 1501–1502 studiował na uniwersytecie w Padwie, uzyskując tytuł magistra teologii. W 1502, jeszcze podczas pobytu na studiach w Padwie, generał zakonu Vincenzo Bandello przeniósł go z płockiego konwentu św. Trójcy i przypisał do konwentu krakowskiego. Kapituła generalna zakonu obradująca w Mediolanie w 1505 mianowała go regensem krakowskiego Studium Generalnego. W tym samym roku pełnił funkcję definitora kapituły prowincjonalnej polskich dominikanów obradującej w Poznaniu. Kapituła ta zaaprobowała przeniesienie go do konwentu krakowskiego na stanowisko regensa Studium Generalnego, a nadto mianowała go wikariuszem kontraty mazowieckiej i zatwierdziła dokonaną przez prowincjała Jana Wójcika nominację Wojciecha na inkwizytora diecezji poznańskiej. W 1506 biskup poznański Jan Lubrański rekomendował go na swojego biskupa pomocniczego. Papież Juliusz II przychylił się do tego wniosku i 23 grudnia 1506 mianował Wojciecha biskupem tytularnym Aenos w Tracji oraz sufraganem diecezji poznańskiej. Urząd ten sprawował przez 23 lata.