Wojna domowa na Litwie (1700)
Temat Wojna domowa na Litwie (1700) to taki, który z biegiem czasu wzbudził duże zainteresowanie. Dzięki różnorodnym możliwościom i podejściu Wojna domowa na Litwie (1700) przyciągnął uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Wojna domowa na Litwie (1700), od jego pochodzenia po konsekwencje dla dzisiejszego społeczeństwa. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć Wojna domowa na Litwie (1700) i jego znaczenie w bieżącym kontekście. Od początków do dzisiejszego wpływu Wojna domowa na Litwie (1700) był przedmiotem debaty i refleksji, a w tym artykule postaramy się rzucić światło na jego kluczowe punkty.
Wojna domowa na Litwie 1700 (kolizja litewska) – wystąpienie litewskich rodów magnackich Wiśniowieckich, Radziwiłłów, Paców i Ogińskich popieranych przez średnią szlachtę przeciwko dominującej w Wielkim Księstwie Litewskim pozycji rodu Sapiehów z linii Różańskiej.
Pod koniec XVII wieku Sapiehowie skumulowali w swoich rękach najważniejsze litewskie urzędy centralne:
- hetmanem wielkim litewskim był Kazimierz Jan Sapieha,
- marszałkiem wielkim litewskim był Aleksander Paweł Sapieha,
- wojewodą trockim był Kazimierz Władysław Sapieha,
- podskarbim wielkim litewskim był Benedykt Paweł Sapieha,
- stolnikiem wielkim litewskim był Jerzy Stanisław Sapieha, a koniuszym wielkim litewskim Michał Franciszek Sapieha.
Sprawując faktyczną władzę nad Litwą, Sapiehowie potrafili obrócić działanie aparatu administracyjnego na swój prywatny użytek. Sami egzekwowali wydawane przez siebie wyroki sądowe, przyczyniając się do upadku fortun swoich konkurentów. Spowodowało to zbrojne wystąpienie rodów magnackich, które poczuły się dyskryminowane.
W 1696 roku Jerzy Stanisław Sapieha stłumił antysapieżyńskie wystąpienia w Nowogródku i na Żmudzi. Ziemie litewskie pogrążyły się w 1700 roku w krwawej bratobójczej wojnie domowej, obie strony niszczyły dobra swoich przeciwników (m.in. zniszczono siedzibę rodową Sapiehów w Różanej). 18 listopada 1700 doszło do decydującego starcia w bitwie pod Olkienikami wojsk szlacheckich pod dowództwem Michała Serwacego Wiśniowieckiego, w której Sapiehowie zostali ostatecznie pokonani, tracąc swoją pozycję w Wielkim Księstwie Litewskim.
