Wróblin (żuraw pływający)
W tym artykule poznamy fascynujący świat Wróblin (żuraw pływający). Od początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Wróblin (żuraw pływający) był tematem zainteresowania wielu badaczy i entuzjastów. Przez lata Wróblin (żuraw pływający) ewoluował i dostosowywał się do zmian kulturowych, technologicznych i politycznych, pozostawiając niezatarty ślad w historii. W tym artykule zagłębimy się w najważniejsze aspekty Wróblin (żuraw pływający), oferując pełną i szczegółową wizję, która pozwala czytelnikom lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie we współczesnym świecie.
.jpg) Wróblin w 2016 | |
| Bandera | |
|---|---|
| Właściciel | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Materiał | |
| Historia | |
| Stocznia |
A. Riedel w Fürstenbergu nad Odrą |
| Data budowy |
1938-1939 |
| Data wycofania ze służby |
2001 |
| Napęd mechaniczny | |
| Moc silnika |
bez napędu |
Wróblin – żuraw pływający wykorzystywany do prac na Odrze.
Żuraw pływający zbudowany został w Fürstenbergu w 1939. Po II wojnie światowej został wydobyty z Odry w pobliżu stopnia wodnego Wróblin (po którym odziedziczył nazwę) i stał się własnością Rejonu Dróg Wodnych we Wrocławiu. W wyniku przekształceń i zmian żuraw wszedł w skład majątku Przedsiębiorstwa Budownictwa Hydrotechnicznego „Odra-2”, gdzie pracował do 2001. Był używany do wydobywania zatopionych jednostek, przy pracach remontowych istniejących oraz budowie nowych stopni wodnych i mostów. Pracował też jako pogłębiarka[1].
W 1998 został objęty ochroną prawną jako zabytek techniki. W 2002 został kupiony przez Fundację Otwartego Muzeum Techniki. Odbudowano maszynownię i urządzenia dźwigowe. Pomieszczenia załogowe przekształcono w salę wykładową, gdzie odbywają się wystawy, prelekcje a także wykłady dla studentów Politechniki Wrocławskiej[1].
W 2003 żuraw był na tyle sprawny, że oddano go do dyspozycji Miejskiego Sztabu Antykryzysowego do użycia w sytuacjach kryzysowych[1].
Opis techniczny
Jednostka stalowa o konstrukcji nitowanej (niektóre elementy spawane). Bez własnego napędu, przewidziana do holowania lub pchania. Początkowo wyposażona była w ster, ale w latach 60. XX wieku, gdy do jej przemieszczania używano przeważnie pchaczy, ster zdemontowano[1].
Źródłem zasilania jest agregat prądotwórczy ze wzbudnicą, napędzany silnikiem Diesla firmy Deutz o mocy 24 kW, dający prąd stały o napięciu 110 V. W obrotnicy żurawia znajdują się dwa silniki elektryczne Siemens-Schuckert. Jeden, o mocy 6,8 kW obraca ramię żurawia, drugi, o mocy 9,8 kW, napędza bęben wciągarki[1].
Żuraw może podnosić ładunki o ciężarze do 8 T (współcześnie, wcześniej udźwig był większy). Wysięgnik ma długość 11 m i może się obracać w zakresie 360°. Maksymalna prędkość podnoszenia wynosi 9 m/min[1].