Wybory parlamentarne w Hiszpanii w listopadzie 2019 roku

Obecnie Wybory parlamentarne w Hiszpanii w listopadzie 2019 roku stał się tematem o ogromnym znaczeniu w różnych obszarach społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę i sposób, w jaki współpracujemy, Wybory parlamentarne w Hiszpanii w listopadzie 2019 roku okazał się istotnym tematem, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W całej historii Wybory parlamentarne w Hiszpanii w listopadzie 2019 roku był źródłem debat i refleksji, a jego znaczenie rosło z biegiem czasu. W tym artykule przyjrzymy się bliżej wpływowi Wybory parlamentarne w Hiszpanii w listopadzie 2019 roku na różne aspekty życia i postaramy się lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.

Wybory parlamentarne w Hiszpanii w listopadzie 2019
Państwo

 Hiszpania

Rodzaj

parlamentarne

Data przeprowadzenia

10 listopada 2019

Data zarządzenia

24 września 2019
przez: Króla Hiszpanii Filipa VI

Ordynacja wyborcza

proporcjonalna

Głosowanie
poprzednie:
IV 2019 		następne:
2023

Wybory parlamentarne w Hiszpanii w listopadzie 2019 roku – przedterminowe wybory do Kongresu Deputowanych i Senatu, które odbyły się 10 listopada. 34,8 mln obywateli było uprawnionych do głosowania. Wybrali oni 350 posłów do Kongresu Deputowanych XIV kadencji i 208 z 266 senatorów.

Ostatnie wybory parlamentarne odbyły się 28 kwietnia tego samego roku. Sukces w nich odniosła rządząca Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE), lecz nie zdobyła większości parlamentarnej. Negocjacje rządowe rozpoczęły się natychmiast po wyborach. Brak porozumienia między partiami politycznymi spowodował, że parlament, w dwóch głosowaniach w lipcu, odrzucił kandydaturę obecnego premiera Pedro Sáncheza. 17 września król Filip VI nie wyznaczył nowego kandydata na premiera z powodu braku porozumienia międzypartyjnego[1][2][3]. 23 września, dwa miesiące po głosowaniu nad wotum zaufania dla rządu, król, na podstawie artykułu 99.5 konstytucji[4], rozwiązał Kortezy i zarządził nowe wybory na 10 listopada. Nastąpiło to w mocy dekretu z dnia 24 września[5].

Stan posiadania grup parlamentarnych w momencie rozwiązania parlamentu

Kongres Deputowanych
Grupy parlamentarne Posłowie
Grupa Socjalistów (PSOE) 123[a]
Grupa Ludowców w Kongresie (PP) 66
Grupa Obywateli (Ciudadanos) 57
Konfederacyjna Grupa UP-ECP-GeC (Unidas Podemos) 42[b]
Grupa Vox 24
Grupa Republikańska (ERC) 14[c]
Baskijska Grupa PNV 6
Grupa mieszana 18[d]
Suma 350
 
Senat
Grupy parlamentarne Senatorowie
Grupa Socjalistów (PSOE) 139[e]
Grupa Ludowców w Senacie (PP) 69
Grupa Republikańskiej Lewicy-EH Bildu 14[f]
Grupa Obywateli (Ciudadanos) 13
Baskijska Grupa PNV w Senacie 9
Grupa Nacjonalistów w Senacie 6[g]
Grupa Konfederacyjnej Lewicy 6[h]
Grupa mieszana 6[i]
Wakaty 3
Suma 265

Główne partie lub koalicje biorące udział w wyborach

Partia lub koalicja Partie na liście Kandydat na premiera Ideologia Poprzedni wynik
Głosy (%) Mandaty
PSOE Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE)
Partia Socjalistów Katalonii (PSC) 		Pedro Sánchez
(premier) 		Socjaldemokracja 28.7%
123/350
123/208
PP Partia Ludowa (PP)
Foro Asturias (FAC) 		Pablo Casado Konserwatyzm
Chrześcijańska demokracja 		16.7%
66/350
54/208
Ciudadanos Obywatele – Partia Obywatelska (Cs)
Związek, Postęp, Demokracja (UPyD) 		Albert Rivera Liberalizm 15.9%
57/350
4/208
Unidas Podemos Podemos
Zjednoczona Lewica (IU)
Batzarre (Nawarra)
Alto Aragón en Común (Aragonia)
Catalunya en Comú–Podem (ECP)
En Común (Galicja) 		Pablo Iglesias Lewicowy populizm
Socjalizm demokratyczny 		14.3%
42/350
0/208
Vox Santiago Abascal Prawicowy populizm
Nacjonalizm
Neoliberalizm 		10.3%
24/350
0/208
ERC–Sobiranistes Republikańska Lewica Katalonii (ERC)
Suwerenni (Sobiranistes)
Republikańska Lewica Kraju Walencji (ERPV) 		Gabriel Rufián Dążenie do niepodległości Katalonii
Socjaldemokracja
Socjalizm demokratyczny 		3.9%
15/350
11/208
JxCat–Junts Europejska Partia Demokratyczna Katalonii (PDeCAT)
Wezwanie Narodowe na rzecz Niepodległości (CNxR) 		Laura Borràs Dążenie do niepodległości Katalonii
Liberalizm 		1.9%
7/350
2/208
EAJ-PNV Aitor Esteban Baskijski nacjonalizm
Chrześcijańska demokracja
Konserwatywny liberalizm 		1.5%
6/350
9/208
EH Bildu Oskar Matute Dążenie do niepodległości Kraju Basków
Socjalizm 		1.0%
4/350
1/208
CCa–NCa–PNC Koalicja Kanaryjska (CCa)
Nuevas Canarias (NCa)
Kanaryjska Partia Nacjonalistyczna (PNC)
Niezależna Grupa Herreńska (AHI) 		Ana Oramas Regionalizm
Kanaryjski nacjonalizm
Centryzm 		CCa: 0.5%
NCa: 0.1%
2/350
0/208
Navarra Suma Unia Ludowa Nawarry (UPN)
Partia Ludowa (PP)
Obywatele – Partia Obywatelska (Cs) 		Sergio Sayas Regionalizm
Konserwatyzm 		0.4%
2/350
3/208
Regionalna Partia Kantabrii José María Mazón Regionalizm
Progresywizm
Populizm 		0.2%
1/350
0/208
Socjalistyczna Grupa Gomery Yaiza Castilla Socjaldemokracja
Insularyzm 		–[j] –
1/208
Więcej Kraju Więcej Kraju (Más País)
Equo
Chunta Aragonesista (CHA)
Więcej Kompromisu (Més Compromís) 		Íñigo Errejón Demokracja bezpośrednia
Progresywizm
Zielona polityka 		Nowa partia

Kampania wyborcza

Hasła wyborcze

Partia lub koalicja Oryginalny slogan Polskie tłumaczenie
PSOE « Ahora Gobierno. Ahora España »
« Ahora sí » 		„Teraz rząd. Teraz Hiszpania.”
„Teraz na tak”
PP « Por todo lo que nos une » „Po to wszystko, co nas jednoczy”
Cs « España en marcha » „Hiszpania w toku”
Unidas Podemos « Un Gobierno contigo » „Rząd jest z Tobą”
Vox « España siempre » „Zawsze Hiszpania”
ERC–Sobiranistes « Tornarem més forts » „Powrócimy silniejsi”
JxCat–Junts « Per la independència, ni un vot enrere » „Za niepodległością, nie za tym, co było”
EAJ/PNV « Hemen, EAJ-PNV » „Tutaj, EAJ/PNV”
EH Bildu « Erabaki Baietz! » "Zdecyduj na tak!”
Más País « Desbloquear, avanzar, Más País » „Odblokujmy, uczyńmy postęp, Więcej Kraju”

Debaty przedwyborcze

Debaty przedwyborcze zorganizowane przez ogólnokrajowe telewizje z oglądalnością ponad 1 miliona widzów
Data Organizator Prowadzący Przedstawiciele komitetów wyborczych Oglądalność Przypisy
PSOE PP Cs UP Vox ERC PNV
1 listopada RTVE[k] Xabier Fortes A. Lastra C. A. de Toledo I. Arrimadas I. Montero I. Espinosa de los Monteros G. Rufián A. Esteban 2,468,000 [6][7]
4 listopada Academia TV[l][m] Ana Blanco
Vicente Vallés 		P. Sánchez P. Casado A. Rivera P. Iglesias S. Abascal niezaproszeni 8,621,000 [8][9]
7 listopada laSexta[n] Ana Pastor M.J. Montero A. Pastor I. Arrimadas I. Montero R. Monasterio niezaproszeni 3,133,000 [10][11]
lider lub kandydat na premiera
inny przedstawiciel

Wyniki i frekwencja

Frekwencja

Wspólnota autonomiczna 14:00 18:00 Ostateczna
Andaluzja 35.81% 54.85% 68.25%
Aragonia 41.18% 57.92% 71.5%
Asturia 34.42% 53.5% 65.48%
Baleary 30.95% 47.4% 58.71%
Ceuta (miasto autonomiczne) 27.27% 43.77% 56.16%
Estremadura 37.17% 54.41% 69.12%
Galicja 31.98% 53.26% 66.62%
Kantabria 39.12% 59.28% 70.83%
Kastylia-La Mancha 38.07% 57.44% 71.36%
Kastylia i León 37.29% 56.71% 71.37%
Katalonia 40.59% 59.88% 72.17%
Kraj Basków 40.18% 57.6% 68.91%
La Rioja 40.42% 57.45% 71.27%
Madryt 41.01% 61.52% 74.54%
Melilla (miasto autonomiczne) 24.61% 38.98% 57.12%
Murcja 39.01% 57.88% 69.99%
Nawarra 39.38% 56.46% 69.21%
Walencja 42.51% 59.97% 71.74%
Wyspy Kanaryjskie 27.08% 44.36% 60.46%
W całym kraju 37.93% 56.86% 69.87%
Źródło: Avances de participación – Elecciones generales 10N

Kongres Deputowanych

← Wyniki wyborów do Kongresu Deputowanych przeprowadzonych w dniu 10 listopada 2019 roku
Partie i koalicje Liczba głosów Mandaty
Głosy % ±pp Suma +/−
Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE) 6,752,983 28.00 –0.67 120 –3
Partia Ludowa (PP) 5,019,869 20.82 +4.13 89 +23
Vox 3,640,063 15.09 +4.83 52 +28
Unidas Podemos 3,097,185 12.84 –1.48 35 –7
Unidas Podemos (Podemos–IU) 2,364,192 9.80 –1.26 26 –7
En Comú Podem (ECP–Guanyem el Canvi) 546,733 2.27 –0.08 7 ±0
En Común (Podemos+EU (Galicja)) 186,260 0.77 –0.14 2 ±0
Obywatele – Partia Obywatelska (Cs) 1,637,540 6.79 –9.07 10 –47
Republikańska Lewica Katalonii–Suwerenni (ERC–Sobiranistes) 875,750 3.63 –0.28 13 –2
Republikańska Lewica Katalonii–Suwerenni (ERC–Sobiranistes) 869,934 3.61 –0.28 13 –2
Republikańska Lewica Kraju Walencji (ERPV) 5,816 0.02 ±0.00 0 ±0
Więcej Kraju (Más País) 577,055 2.39 nb[o] 3 +2
Więcej Kraju–Equo (Más País–Equo) 326,666 1.35 nb 2 +2
Więcej Kompromisu (Més Compromís) 175,092 0.73 +0.07 1 ±0
Więcej Kraju (Más País) 52,308 0.22 nb 0 ±0
Więcej Kraju–Rada Aragońska–Equo (Más País–CHA–Equo) 22,989 0.10 nb 0 ±0
Razem dla Katalonii–Razem (JxCat–Junts) 527,375 2.19 +0.28 8 +1
Nacjonalistyczna Partia Basków (EAJ/PNV) 377,423 1.57 +0.06 6 ±0
Euskal Herria Bildu (EH Bildu) 276,519 1.15 +0.16 5 +1
Kandydatura Jedności Ludowej–Na rzecz Rozłamu (CUP–PR) 244,754 1.01 nb 2 +2
Koalicja Kanaryjska–Nowe Wyspy Kanaryjskie (CCa–PNC–NCa)1 123,981 0.51 –0.02 2 ±0
Galicyjski Blok Nacjonalistyczny (BNG) 119,597 0.50 +0.14 1 +1
Navarra Suma (NA+) 98,448 0.41 ±0.00 2 ±0
Regionalna Partia Kantabrii (PRC) 68,580 0.28 +0.08 1 ±0
Teruel Istnieje (¡Teruel Existe!) 19,696 0.08 nb 1 +1
Pozostałe partie lub koalicje 442,925 1.80 +0.54 0 ±0
Głosy puste 216,515 0.90 +0.14
Suma 24,116,352 350 ±0
Głosy ważne 24,116,352 98.98 +0.03
Głosy nieważne 249,499 1.02 –0.03
Frekwencja 24,365,851 69.87 –5,88
Absencja 10,506,203 30.13 +5,88
Uprawnieni do głosowania 34,870,481
Źródło: Total nacional – Congreso – Elecciones generales 10N

Senat

← Wyniki wyborów do Senatu Hiszpanii przeprowadzonych w dniu 10 listopada 2019 roku
Partie i koalicje Wybrani w sp.
bezpośredni 		Wybrani przez parlamenty autonomiczne Suma
Mandaty +/−
Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE) 93 –30 18 111
Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE) 91 –29 17 107
Partia Socjalistów Katalonii (PSC) 2 –1 1 3
Partia Ludowa (PP) 83 +29 14 97
Republikańska Lewica Katalonii – Suwerenni (ERC–Sobiranistes) 11 ±0 2 13
Nacjonalistyczna Partia Basków (EAJ/PNV) 9 ±0 1 10
Obywatele – Partia Obywatelska (Cs) 0 –4 8 8
Konfederacyjna Lewica (Izquierda Confederal) 0 ±0 6 6
Adelante Andalucía (AA) 0 ±0 1 1
Koalicja Kompromis (Compromís) 0 ±0 1 1
Grupo Común da Esquerda 0 ±0 1 1
Więcej dla Majorki (Més) 0 ±0 1 1
Catalunya en Comú (CatComú) 0 ±0 1 1
Więcej Madrytu (Más Madrid) 0 ±0 1 1
Razem dla Katalonii–Razem (JxCat–Junts) 3 +1 2 5
Vox 2 +2 1 3
Navarra Suma (NA+) 3 ±0 0 3
Unia Ludowa Nawarry (UPN) 1 ±0 0 1
Partia Ludowa (PP) 1 ±0 0 1
Obywatele – Partia Obywatelska (Cs) 1 ±0 0 1
Euskal Herria Bildu (EH Bildu) 1 ±0 1 2
Teruel Istnieje (¡Teruel Existe!) 2 +2 0 2
Koalicja Kanaryjska–Nowe Wyspy Kanaryjskie (CCa–PNC–NCa) 0 ±0 1 1
Regionalna Partia Kantabrii (PRC) 0 ±0 1 1
Geroa Bai (GBai) 0 ±0 1 1
Socjalistyczna Grupa Gomery (ASG) 1 ±0 0 1
Partia Aragońska (PAR) b.d – 1 1
Suma 208 ±0 57 265
Źródło:Total nacional – Senado – Elecciones Generales 10N

Następstwo wyborów

Wybory zakończyły się kolejnym zwycięstwem Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE). Jednak partia straciła 3 mandaty w Kongresie i 30 w Senacie, co spowodowało utratę większości w izbie wyższej. Socjaliści wygrali w większości prowincji i w 10 na 17 wspólnot autonomicznych.

Dzień po wyborach, lider partii Obywatele Albert Rivera podał się do dymisji, zrezygnował z mandatu poselskiego i polityki. Jego partia straciła ponad 80% miejsc w Kongresie i jedną trzecią miejsc w Senacie[12][13]. Ten sam gest, co Rivera, uczynił były szef grupy parlamentarnej Juan Carlos Girauta i kilku ważnych członków partyjnej egzekutywy[14][15]. W marcu 2020 roku mają odbyć się wybory nowego szefa partii. Faworytką tych wyborów jest numer dwa w partii, szefowa grupy parlamentarnej w Kongresie, Ines Arrimadas, która wyraziła wolę startu.

Partia Ludowa odzyskała jedną trzecią miejsc w Kongresie i prawie połowę w Senacie straconych w wyniku wyborów z kwietnia. Ludowcy wygrali w 9 prowincjach i 3 wspólnotach autonomicznych. Prawicowo-nacjonalistyczna partia Vox zwiększyła swój stan posiadania o ponad połowę, dwójka kandydatów tej partii otrzymała miejsce w Senacie w wyborach bezpośrednich. Dodatkowo partia wygrała w Murcji i mieście autonomicznym Ceuta.

Do parlamentu weszły 4 nowe partie: Mas Pais stworzona przez byłego członka Podemos Íñigo Errejóna, Galicyjski Blok Nacjonalistyczny, którego przedstawiciel powrócił do Kongresu po 4 latach nieobecności, a także startujące po raz pierwszy w wyborach krajowych skrajnie lewicowa, proniepodległościowa Kandydatura Jedności Ludowej z Katalonii i ruch obywatelski Teruel Istnieje z Aragonii.

Zaraz po wyborach socjaliści wykluczyli wielką koalicję z PP jako wyjście z politycznego impasu[16]. 12 listopada, liderzy PSOE i Unidas Podemos podpisali wstępną umowę koalicyjną. Jednak koalicja nie posiada większości w Kongresie i musi się porozumieć z ugrupowaniami regionalnymi i separatystycznymi. Gdyby taki rząd powstał, byłby to pierwszy rząd koalicyjny od śmierci generała Franco[17].

23 listopada, PSOE i jej siostrzana PSC z Katalonii przeprowadziły referendum, w którym członkowie tych partii zgodzili się na warunki umowy koalicyjnej z 12 listopada[18]. To samo zrobili cztery dni później członkowie koalicji Unidas Podemos[19].

Na przełomie 2019 i 2020 roku. przedstawiciele PSOE porozumieli się z członkami partii regionalnych, m.in. Republikańskiej Lewicy Katalonii i baskijskiej partii Euskal Herria Bildu, której członkowie mają wstrzymać się od głosu w sprawie udzielenia wotum zaufania Pedro Sanchezowi. Te porozumienia zostały przyjęte przez członków egzekutyw obu partii[20][21]. W proteście przeciwko porozumieniu z ERC i EH Bildu, Regionalna Partia Kantabrii poinformowała o zmianie decyzji i głosowaniu przeciw nowemu rządowi[22]. Mimo tego, 7 stycznia 2020 roku, zwykłą większością w drugim głosowaniu Kongres Deputowanych udzielił wotum zaufania Pedro Sanchezowi. Nowy-stary premier złożył przysięgę przed królem następnego dnia[23][24].

Głosowanie nad udzieleniem wotum zaufania Pedro Sanchezowi
Kandydat na premiera Data głosowania Głosy En Comú Podem (kataloński oddział Podemos) Más País-Equo Kandydatura Jedności Ludowej En Común (galicyjski oddział Podemos) Nueva Canarias Koalicja Kompromis Suma
Pedro Sánchez
 5 stycznia 2020
Potrzebna większość:
Absolutna (176/350) 		Za 120 26 6 6 2 2 1 1 1 1
166/350
 Przeciw 88 52 10 8 2 1 2 1 1
165/350
Wstrzymało się 13 5
18/350
Nieobecni 1
1/350
7 stycznia 2020
Potrzebna większość:
Zwykła 		 Za 120 26 7 6 2 2 1 1 1 1
167/350
Przeciw 88 52 10 8 2 1 2 1 1
165/350
Wstrzymało się 13 5
18/350
Źródło:[25][23]

Uwagi

  1. ↑ 111 PSOE, 12 PSC.
  2. ↑ 32 Podemos, 5 IU, 4 Catalunya en Comú, 1 Equo.
  3. ↑ 13 ERC, 1 Sobiranistes.
  4. ↑ 7 JxCAT, 4 EH Bildu, 2 CCa, 2 UPN, 1 ERC, 1 Koalicja Kompromis, 1 Regionalna Partia Kantabrii (PRC).
  5. ↑ 136 PSOE, 3 PSC.
  6. ↑ 12 ERC, 2 EH Bildu.
  7. ↑ 4 JxCAT, 1 CCa, 1 PNV.
  8. ↑ Po 1 mandacie Adelante Andalucia, Kompromis, Grupo Comun de Esquerda (Galicja), Więcej dla Majorki, Catalunya en Comú, Más Madrid.
  9. ↑ Po 1 mandacie Vox, UPN, PRC, PAR, ASG, ERC.
  10. ↑ Partia brała udział tylko w wyborach do Senatu.
  11. ↑ Debata przewodniczących grup parlamentarnych.
  12. ↑ Akademia Sztuk i Nauk Telewizyjnych i Audiowizualnych.
  13. ↑ Debata kandydatów na premiera.
  14. ↑ Debata liderek.
  15. ↑ Nie brała udziału.

Przypisy

  1. ↑ Anabel Díez, Miquel Alberola, Carlos E. Cué, La falta de acuerdo entre los partidos obliga a otras elecciones, „El País”, Madrid, 18 września 2019, ISSN 1134-6582 (hiszp.).
  2. ↑ El Rey constata la falta de apoyos a Sánchez que aboca a elecciones el 10 de noviembre , El Confidencial, 17 września 2019 (hiszp.).
  3. ↑ Gonzalo Cortizo, El rey constata el desacuerdo político, no propone candidato y España se aboca a elecciones , eldiario.es (hiszp.).
  4. ↑ BOE.es – Documento consolidado BOE-A-1978-31229 , boe.es .
  5. ↑ Real Decreto 551/2019, de 24 de septiembre, de disolución del Congreso de los Diputados y del Senado y de convocatoria de elecciones., „BOLETÍN OFICIAL DEL ESTADO” .
  6. ↑ RTVE.es, RTVE celebra un debate a siete con los portavoces parlamentarios el 1 de noviembre , RTVE.es, 11 października 2019 (hiszp.).
  7. ↑ vertele.eldiario.es, Audiencias viernes 1 de noviembre – Esto empieza fuerte: viernes récord en TV con el primer debate (17.7% y 2.468.000) , vertele, 2 listopada 2019 (hiszp.).
  8. ↑ Blanco y Vallés de moderadores, 700.000 € de coste: los últimos datos del debate del 4-N , El Confidencial, 27 października 2019 (hiszp.).
  9. ↑ elEconomista.es, 10N – El debate a cinco barre con 8.621.000 espectadores pero pierde audiencia respecto al 28A – Ecoteuve.es , ecoteuve.eleconomista.es (hiszp.).
  10. ↑ 7N, el debate en laSexta: la última oportunidad antes de las elecciones generales , LaSexta, 8 października 2019 (hiszp.).
  11. ↑ vertele.eldiario.es, Audiencias TV jueves 7 noviembre – laSexta se dispara con El Debate 7N (19.2%), su emisión más vista de la temporada , vertele, 8 listopada 2019 (hiszp.).
  12. ↑ Carmen Moraga, Albert Rivera abandona la política: dimite como presidente de Ciudadanos y renuncia a su escaño tras el batacazo electoral , eldiario.es (hiszp.).
  13. ↑ Elsa García de Blas, El País, Ciudadanos leader Albert Rivera quits after election debacle, „El País”, Madrid, 11 listopada 2019, ISSN 1134-6582 (ang.).
  14. ↑ COPE.es, Girauta abandona la política tras la dimisión de Rivera y perder su escaño en el Congreso , COPE, 11 listopada 2019 (hiszp.).
  15. ↑ Estos son los peces gordos de Ciudadanos que se quedan sin escaño tras el descalabro del partido , publico.es .
  16. ↑ Sam Jones, Spain election: grand coalition ruled out as far-right Vox surges, „The Guardian”, 11 listopada 2019, ISSN 0261-3077 (ang.).
  17. ↑ ROCÍO GIL GRANDE, El primer gobierno de coalición en España de la historia , RTVE.es, 12 listopada 2019 (hiszp.).
  18. ↑ José Marcos, Las bases del PSOE ratifican el acuerdo con Unidas Podemos con un respaldo del 92%, „El País”, Madrid, 24 listopada 2019, ISSN 1134-6582 (hiszp.).
  19. ↑ Alcalá Hoy, El 97% de los inscritos avala que Podemos gobierne en coalición con el PSOE – Alcalá Hoy , 28 listopada 2019 (hiszp.).
  20. ↑ El 'consell' de ERC respalda el acuerdo con el PSOE y da luz verde a la investidura , El Confidencial, 2 stycznia 2020 (hiszp.).
  21. ↑ Las bases de EH Bildu respaldan la abstención en la investidura de Sánchez , publico.es .
  22. ↑ El PRC decide votar en contra de la investidura de Pedro Sánchez tras conocer el pacto del PSOE con ERC , eldiario.es (hiszp.).
  23. ↑ a b Javier Casqueiro, Fernando J. Pérez, Pedro Sánchez logra la investidura y formará el primer Gobierno de coalición de la democracia, „El País”, Madrid, 8 stycznia 2020, ISSN 1134-6582 (hiszp.).
  24. ↑ El Rey a Pedro Sánchez tras prometer como presidente: "Ha sido rápido, el dolor viene después" , ELMUNDO, 8 stycznia 2020 (hiszp.).
  25. ↑ EFE, El Congreso rechaza la investidura de Sánchez en primera votación , eldiario.es (hiszp.).
Wybory w Hiszpanii
Wybory parlamentarne
Do Parlamentu Europejskiego

Godło Hiszpanii