Xiwangmu
W dzisiejszym świecie Xiwangmu stał się tematem o ogromnym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, politykę, technologię czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Xiwangmu zdołał przyciągnąć uwagę milionów osób na całym świecie. Wraz ze stałym wzrostem globalizacji i łączności, Xiwangmu stał się istotnym tematem, który generuje debatę, refleksję i analizy w różnych sferach. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ Xiwangmu i jego wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia.
| bogini patronka wróżek i czarodziejów, najwyższa bogini | |
 Przedstawienie Xiwangmu na chińskiej porcelanie | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Siedziba |
pałac na górze Kunlun |
Xiwangmu, chiń. 西王母; pinyin Xīwángmŭ; dosł. „Królowa Matka Zachodu” lub też „Zachodnia Macierz Królów” – jedno z najważniejszych bóstw w mitologii chińskiej. Uznawana za najwyższą boginię, patronka wróżek i czarodziejów, wznoszono do niej modły błagalne podczas suszy i epidemii.
Według ludowych przekazów miała mieszkać w olbrzymim i bogatym pałacu na górze Kunlun. Jej pałac otaczał gaj brzoskwiń, które dawały nieśmiertelność. Jej święto obchodzono tradycyjnie trzeciego dnia trzeciego miesiąca. Xiwangmu przedstawiana była w postaci pięknej kobiety bądź demona z paszczą tygrysa i ogonem lamparta. Zgodnie z legendami miała spotykać się z pierwszymi władcami Chin.
Pierwotne teksty przypisywały jej partnera imieniem Dongwanggong (Króla Wschodu), jego postać zniknęła jednak w późniejszych wiekach.
W późniejszym okresie Xiwangmu przeniknęła do panteonu taoistów. Uznawana była za boginię, która poznała naturę dao.
Prawdopodobnie na przestrzeni wieków niezrozumiała dzisiaj nazwa tego bóstwa wzięła się z pomyłki w zapisie identycznie wymawianego znaku alfabetu chińskiego tworzącego nazwę bóstwa, który oznacza zarówno „pole”, jak też i „matkę”. W najdawniejszych zapiskach opisujących Xiwangmu, a pochodzących z końca chińskiej epoki przedcesarskiej, zwrot ten używany jest w kontekście terytorium, które utrzymywało kontakty z cywilizacją chińską. Najpewniej więc nazwę Xiwangmu powinno się tłumaczyć jako „Uprawne pola Zachodnich Królów”, co dopasować można do dzisiejszych terenów Turkmenistanu Chińskiego.
Bibliografia
- Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13407-5.
- Wolfram Eberhard: Symbole chińskie. Słownik. Kraków: Wyd. Universitas, 2007. ISBN 97883-242-0766-4.
- Mieczysław Jerzy Künstler: Mitologia chińska. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1981, seria: Mitologie świata. ISBN 83-221-0118-X.