Zanik wieloukładowy
Dzisiaj Zanik wieloukładowy jest bardzo istotnym tematem, który przykuł uwagę ludzi z całego świata. Dzięki ogromnemu wpływowi na dzisiejsze społeczeństwo Zanik wieloukładowy stał się kluczowym punktem dyskusji w różnych kontekstach. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę polityczną, społeczną, kulturalną czy naukową, Zanik wieloukładowy wzbudził szerokie zainteresowanie i dał początek licznym debatom i badaniom. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ Zanik wieloukładowy i to, jak ukształtował on sposób, w jaki rozumiemy otaczający nas świat. Od jego początków do dzisiejszej ewolucji, zanurzymy się w wyczerpującej analizie, która pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie Zanik wieloukładowy we współczesnym społeczeństwie.
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Zanik wieloukładowy (ang. multiple system atrophy, MSA) – niejednorodna grupa chorób charakteryzujących się współwystępowaniem cech zespołu parkinsonowskiego, móżdżkowego i piramidowego, a także zaburzeń wegetatywnych.
Należą tu zespół Shy’a-Dragera, zanik oliwkowo-mostowo-móżdżkowy, zwyrodnienie prążkowiowoczarne. Obecnie wyróżnia się trzy formy zaniku wielopostaciowego:
- postać przebiegającą z dominującymi objawami parkinsonowskimi (MSA-P)
- postać przebiegającą z dominującymi objawami móżdżkowymi (MSA-C)
- postać przebiegająca z dominującymi objawami autonomicznymi (MSA-A) – zespół Shy′a-Dragera
Różnicowanie
W diagnostyce różnicowej postaci MSA-P należy uwzględnić:
- chorobę Parkinsona
- wtórne zespoły parkinsonowskie
- zespoły parkinsonizm-plus
- chorobę Creutzfeldta-Jakoba
Różnicowanie MSA-C powinno uwzględnić:
- guzy ośrodkowego układu nerwowego
- zespoły paraneoplastyczne
- zakażenia ośrodkowego układu nerwowego
- choroby demielinizacyjne
- choroby metaboliczne
- urazy czaszkowo-mózgowe.
Bibliografia
- Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom II. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 1936–1938. ISBN 83-7430-031-0.
- Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006. ISBN 83-200-3244-X.
