Zatoka Commonwealthu

Obecnie Zatoka Commonwealthu to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Wraz ze wzrostem świadomości na temat Zatoka Commonwealthu i jego wpływu na nasze życie, coraz więcej osób chce dowiedzieć się więcej na ten temat. Niezależnie od tego, czy Zatoka Commonwealthu jest osobą, miejscem, wydarzeniem czy koncepcją, jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie sprawia, że ​​jest to punkt zainteresowania większości z nas. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Zatoka Commonwealthu i jego wpływ na różne aspekty naszego życia. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Zatoka Commonwealthu!

Zatoka Commonwealthu
Ilustracja
Commonwealth Bay, zdjęcie wykonane podczas Australasian Antarctic Expedition w 1912
Terytorium

 Antarktyka

Lokalizacja

Ocean Południowy

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Zatoka Commonwealthu”
Ziemia66°54′S 142°40′E/-66,900000 142,666667

Zatoka Commonwealthu (ang. Commonwealth Bay)[1] – zatoka między Point Alden a Cape Gray na Wybrzeżu Jerzego V w Antarktydzie Wschodniej.

Nazwa

Nazwa upamiętnia zjednoczenie Australii – powstanie Związku Australijskiego (ang. Commonwealth of Australia) – w 1901 roku[2].

Geografia

Zatoka między Point Alden a Cape Gray[2] na Wybrzeżu Jerzego V w Antarktydzie Wschodniej[3][a]. Ma ok. 48 km szerokości[2].

Zatoka jest znana z rekordowych w skali globu wiatrów katabatycznych – w 1995 roku automatyczna stacja meteorologiczna na Przylądku Denisona odnotowała wiatry katabatyczne wiejące z prędkością dochodzącą w porywach do 205 km/h[4]. Takie prędkości umożliwia szczególna topografia terenu, wytwarzając tzw. efekt dyszy (ang. funneling effect)[5]. Riffenburgh (2007) podaje, że prędkość porywów wiatru dochodzi tu do 322 km/h[6]. Mawson (1915) opisywał wiatry, których prędkość szacował na więcej niż 75 m/s (270 km/h)[4].

Zatoka nie jest normalnie pokryta lodem z uwagi na działalność wiatrów katabatycznych, które wypychają lód na otwarte wody[7]. W grudniu 2010 roku masywna góra lodowa B09B o powierzchni 100 km² utknęła na mieliźnie w zatoce, uniemożliwiając wędrówkę lodu na otwarte wody[7]. Spowodowało to powstanie trwałej pokrywy lodowej między górą a brzegiem o grubości 3 m[7]. Żyjąca tu kolonia pingwinów Adeli, zależna od dostępu do wód morskich, została odcięta od morza, co spowodowało drastyczny spadek jej liczebności[8]. Liczebność populacji wydrzyków antarktycznych pozostała stabilna[9].

Historia

 Osobny artykuł: Mawson’s Huts.

Zatoka została odkryta w 1912 roku podczas Australasian Antarctic Expedition, której liderem był Douglas Mawson (1911–1914)[2]. Główna baza wyprawy znajdowała się na Przylądku Denisona nad zatoką[6][10]. Do tej pory zachowały się zabudowania bazy Mawsona – Mawson’s Huts, które otrzymały status Szczególnie Chronionego Obszaru Antarktyki (ang. Antarctic Specially Protected Area, ASPA) – ASPA 162 Mawson’s Huts, Cape Denison, Commonwealth Bay, George V Land, East Antarctica[11].

Uwagi

  1. ↑ Douglas Mawson (1911–1914) początkowo uważał, że zatoka znajduje się na Ziemi Adeli, lecz po proklamacji Terre-Adélie przez Francję, tereny brytyjskiej Ziemi Adeli stały się częścią Ziemi Jerzego V, zob. Riffenburgh 2007 ↓, s. 51.

Przypisy

  1. ↑ KSNG 2006 ↓, s. 22.
  2. ↑ a b c d SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and United States Gazetteer ↓.
  3. ↑ SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and Australian Antarctic Gazetteer ↓.
  4. ↑ a b guinnessworldrecords.com ↓.
  5. ↑ Mills 2003 ↓, s. 727.
  6. ↑ a b Riffenburgh 2007 ↓, s. 264.
  7. ↑ a b c Wilson i in. 2016 ↓, s. 187.
  8. ↑ Wilson i in. 2016 ↓, s. 188.
  9. ↑ Wilson i in. 2016 ↓, s. 192.
  10. ↑ Mills 2003 ↓, s. 701.
  11. ↑ Antarctic Treaty Secretariat 2023 ↓.

Bibliografia