Zbigniew Gęsicki

W tym artykule zbadamy różne aspekty Zbigniew Gęsicki i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od historycznych początków po dzisiejsze znaczenie – przeanalizujemy różne aspekty, które sprawiają, że Zbigniew Gęsicki jest tematem interesującym szerokie grono odbiorców. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy ekonomiczne, społeczne, kulturowe i polityczne implikacje Zbigniew Gęsicki, w celu zrozumienia jego wpływu na współczesny świat. Podobnie zanurzymy się w debatach i kontrowersjach, które pojawiły się wokół tego tematu, biorąc pod uwagę różne perspektywy i opinie, aby zapewnić pełny przegląd jego znaczenia. Dołącz do nas w tej wycieczce po Zbigniew Gęsicki i odkryj jego znaczenie już dziś!

Zbigniew Gęsicki
Juno
Ilustracja
podchorąży
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1919
Dęblin

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

AK Armia Krajowa

Formacja

Szare Szeregi

Jednostki

oddział Agat Armii Krajowej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych (od 1941)
Multimedia w Wikimedia Commons
Symboliczny grób Zbigniewa Gęsickiego w grobie rodzinnym na Wojskowych Powązkach w Warszawie

Zbigniew Gęsicki, ps. Juno (ur. 21 listopada 1919 w Dęblinie[1], zm. 1 lutego 1944 w Warszawie) – żołnierz oddziału dywersji bojowej Agat Armii Krajowej, uczestnik akcji „Kutschera”.

Życiorys

Urodził się w Dęblinie, gdzie w Twierdzy pracowali jego rodzice. W 1928 rodzina Gęsickich przeniosła się do Piastowa pod Warszawą[2].

Był bardzo wysportowany, m.in. świetnie pływał[2]. W czasie wakacji 1939 z inicjatywy ojca, który marzył o umieszczeniu syna w szkole morskiej, ukończył 2-tygodniowy kurs żeglarski w Gdyni[2].

W 1941 wraz ze swoim przyjacielem Bronisławem Hellwigiem „Bruno” ukończył Liceum Telekomunikacyjne i podjął pracę na kolei. Tutaj m.in. dostarczał żywność żydowskiemu koledze ze szkoły, który trafił do warszawskiego getta i jako pracownik przymusowy pracował przy robotach kolejowych[2].

Od 1942 był członkiem grupy żoliborskiej organizacji samokształceniowej „PET” (chociaż sam mieszkał na Starym Mieście), która w tym samym roku weszła w skład drużyny CR 500 Grup Szturmowych Szarych Szeregów[3]. W sierpniu 1943 starsi członkowie CR 500, wśród nich „Juno”, weszli w skład 1. plutonu oddziału „Agat” (późniejszy „Pegaz”)[4].

1 lutego 1944 wziął udział w zamachu na dowódcę SS i Policji na dystrykt warszawski Generalnego Gubernatorstwa Franza Kutscherę.

 Osobny artykuł: Akcja „Kutschera”.

Po umieszczeniu w Szpitalu Przemienienia Pańskiego rannych kolegów, Bronisława Pietraszewicza „Lota” i Mariana Sengera „Cichego”, wraz z Kazimierzem Sottem ps. „Sokół”, wracając przez most Kierbedzia, natknęli się na blokadę niemieckiej żandarmerii. Po nierównej walce obydwaj skoczyli do Wisły, gdzie zostali zastrzeleni. Ich ciał nie odnaleziono.

Za udział w akcji rozkazem nr 267/BP Komendanta Głównego Armii Krajowej z dnia 25 marca 1944 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych, a 1947 – Krzyżem Grunwaldu III klasy[5].

Jego grób symboliczny znajduje się na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera BII30-7-2).

Upamiętnienie

  • Tablica pamiątkowa umieszczona w latach 50. XX wieku na północnej balustradzie mostu Śląsko-Dąbrowskiego w Warszawie (bliżej strony praskiej)[6].
  • W 1990 imieniem Zbigniewa Gęsickiego nazwano ulicę na warszawskim Ursynowie[7].
  • Jego nazwisko widnieje na tablicy umieszczonej na kamieniu pamiątkowym znajdującym się w miejscu akcji Kutschera w Alejach Ujazdowskich 23[8].
  • Tablica z brązu, odsłonięta 13 lutego 1983, wmurowana w ścianę domu przy ul. Gęsickiego 3 w Piastowie. W tym mieście Zbigniew Gęsicki mieszkał wraz z rodzicami przed II wojną światową[9].
  • Jest patronem Szkoły Podstawowej nr 5 w Piastowie[10].

Przypisy

  1. ↑ Juliusz Jerzy Malczewski (red.): Cmentarz Komunalny Powązki dawny Wojskowy w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1989, s. 183. ISBN 83-217-2641-0.
  2. ↑ a b c d Maria Dylawerska, Elżbieta Dziembowska, Zbigniew Gąsior, Danuta Kaczyńska: Akcja na Kutscherę „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 4. Warszawa: 1959, s. 119.
  3. ↑ Tomasz Strzembosz: Oddziały szturmowe konspiracyjnej Warszawy 1939–1944. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 220. ISBN 83-01-04203-6.
  4. ↑ Piotr Stachiewicz: „Parasol.” Dzieje oddziału do zadań specjalnych Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1984, s. 70, 706. ISBN 83-211-0273-5.
  5. ↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa: Akcja Kutschera. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1967, s. 7.
  6. ↑ Stanisław Ciepłowski: Napisy pamiątkowe w Warszawie XVII-XX w.. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1997, s. 213. ISBN 83-01-06109-X.
  7. ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 404. ISBN 83-86619-97X.
  8. ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 27. ISBN 83-912463-4-5.
  9. ↑ Piastowskie pomniki. Urząd Miejski Piastów . archiwum.piastow.pl. .
  10. ↑ Strona główna. Szkoła Podstawowa nr 5 im. Zbigniewa Gęsickiego „Juno“ w Piastowie . .