W dzisiejszym świecie zainteresowanie Zbigniew Iwański stale rośnie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje dzisiejsze znaczenie, czy wpływ na historię, Zbigniew Iwański przyciągnął uwagę szerokiego grona odbiorców. Przez lata generowano debaty, badania i studia, które zgłębiały jego znaczenie i znaczenie. Zarówno w sferze akademickiej, jak i popularnej, Zbigniew Iwański wzbudził prawdziwe zainteresowanie i wywołał wszelkiego rodzaju refleksje i dyskusje. W tym artykule zagłębimy się w świat Zbigniew Iwański i zbadamy jego wiele aspektów, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
175 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
|
Zbigniew Dominik Iwański (ur. 4 sierpnia 1928 w Warszawie, zm. 3 lutego 2019 w Jabłonnie) – polski lekkoatleta, skoczek w dal, wicemistrz Europy (1954), dwukrotny mistrz Polski.
Był zawodnikiem Zgody Świętochłowice (1947–1949), CWKS Warszawa (1951–1952 i 1954–1956), OWKS Kraków (1952) OWKS Lublin (1952–1953), Legii Warszawa (1957–1959) i Skry Warszawa (1960–1962).
Jego największym sukcesem w karierze było wicemistrzostwo Europy w 1954), wynikiem 7,46 (zwycięzca, Ödön Földessy pokonał go wynikiem 7,51). Dwukrotnie zdobywał mistrzostwo Polski w skoku w dal (1953, 1955). W tej samej konkurencji był też wicemistrzem Polski (1954), dwukrotnie brązowym medalistą mistrzostw Polski (1952, 1957) oraz halowym wicemistrzem Polski (1954). Ponadto w (1948) został wicemistrzem Polski w sztafecie 4 × 400 m. Startował w 10 meczach międzypaństwowych (1952–1957), odnosząc dwa zwycięstwa. Jego rekord życiowy wynosił 7,58 (25.08.1957).
Zmarł w wieku 90 lat. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 20M-3-14)[1].