W tym artykule zbadamy temat Zenon Kiembrowski z różnych perspektyw, aby zrozumieć jego wpływ w różnych kontekstach i jego dzisiejsze znaczenie. Na przestrzeni dziejów Zenon Kiembrowski odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi, wpływając na ich decyzje, przekonania i działania. Poprzez wszechstronną analizę zbadamy implikacje Zenon Kiembrowski w społeczeństwie, polityce, nauce, kulturze i innych odpowiednich dziedzinach. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Zenon Kiembrowski, dostarczenie cennych informacji i głębokich refleksji, które zachęcają do refleksji i debaty.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
11 kwietnia 1909 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 1942 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy |
Zenon Kiembrowski (Kembrowski), ps. „Konrad”, „Okrzeja” (ur. 11 lutego 1909[1] w Przasnyszu, zm. 17 grudnia 1942 tamże) – podporucznik rezerwy saperów Wojska Polskiego, pracownik starostwa w Przasnyszu, komendant powiatowy Związku Walki Zbrojnej w Przasnyszu[2].
Pochodził z rodziny rzemieślniczej. Był synem Feliksa i Władysławy Kiembrowskich. Ukończył 6 klas Gimnazjum w Przasnyszu, po czym wstąpił do Korpusu Kadetów w Warszawie. Ukończył go z wyróżnieniem (1929-1934). W latach 1935–1936 pełnił służbę w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów. Służbę zakończył w stopniu sierżanta podchorążego. W 1938 roku pracował w magistracie w dziale opieki społecznej, a w 1939 roku w wydziale wojskowym Starostwa Powiatowego w Przasnyszu[3].
W grudniu 1940 roku został zaprzysiężony przez podpułkownika Tadeusza Tabaczyńskiego jako komendant powiatowy ZWZ w Przasnyszu[4]. Na terenie miasta prowadził akcję „N”, kolportując do miejscowych koszar ulotki w języku polskim i niemieckim. 5 maja 1942 roku został aresztowany i przewieziony do więzienia Gestapo w Płocku. Następnie został przewiedziony do Działdowa. Powieszony 17 grudnia 1942 w Przasnyszu. Razem z nim zginęli: Marian Arct „Luty”, Maria Kaczyńska, Władysław Otłowski „Woyna”, Edmund Zdanowski „Maks”[5].
Zenon Kiembrowski był żonaty, miał dwie córki. Spoczywa w zbiorowym grobie na cmentarzu parafialnym w Przasnyszu. 9 maja 1972 w miejscu straceń na przasnyskim rynku odsłonięto granitowy pomnik z tablicą upamiętniającą 5 powieszonych członków sztabu ZWZ-AK.