Zenon Wechmann

W tym artykule zostanie poruszony temat Zenon Wechmann, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i kontrowersje. Zenon Wechmann to temat, który przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, ponieważ jego znaczenie wykracza poza granice i konteksty. Od momentu pojawienia się Zenon Wechmann wywołał wiele dyskusji i był przedmiotem badań i analiz zarówno przez ekspertów, jak i hobbystów. W tym artykule zbadane zostaną różne aspekty związane ze Zenon Wechmann, w tym jego pochodzenie, ewolucja, wpływ i możliwe przyszłe implikacje. Podobnie zbadane zostaną różne perspektywy i opinie na temat Zenon Wechmann, w celu przedstawienia pełnego i zrównoważonego spojrzenia na ten temat.

Zenon Wechmann
Ilustracja
Zenon Wechmann (2024)
Data i miejsce urodzenia

25 października 1927
Poznań

Data śmierci

21 maja 2024

Zawód, zajęcie

działacz harcerski i społeczny

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal Reipublicae Memoriae Meritum Świadek Historii

Zenon Zbigniew Wechmann (ur. 25 października 1927 w Poznaniu[1], zm. 21 maja 2024[2]) – polski działacz harcerski i społeczny, więzień polityczny.

Życiorys

W młodości podjął działalność w harcerstwie. W okresie II wojny światowej podczas niemieckiej okupacji pracował przymusowo w zakładach „Centra” w Poznaniu. Uczył się w ramach tajnych kompletów. Po wojnie kontynuował działalność w ramach Związku Harcerstwa Polskiego. Na początku lat 50. związany z konspiracyjnym ruchem harcerskim (używał pseudonimu „Czarny Wilk”)[1][3]. We wrześniu 1952 został aresztowany[3], a w następnym roku skazany na karę 7 lat pozbawienia wolności. Był osadzony w Zakładzie Karnym w Rawiczu i obozach pracy dla więźniów politycznych. Warunkowe zwolnienie uzyskał w lutym 1955[1].

W 1956 brał udział w wydarzeniach czerwcowych w Poznaniu[3]. Pracował w jednej z poznańskich spółdzielni, w 1980 został członkiem komisji zakładowej NSZZ „Solidarność”. W 1981 był członkiem redakcji niezależnego pisma „Harcerska Kuźnia”. W stanie wojennym brał udział w dystrybucji wydawnictw drugiego obiegu, a także zajmował się organizacją pomocy dla internowanych i ich rodzin[3]. Był wiceprezesem i prezesem wielkopolskiego oddziału Związku Więźniów Politycznych. Okresu Stalinowskiego 1939–1956. Objął też funkcję przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych w Poznaniu[1].

Pochowany został 31 maja 2024 na cmentarzu Junikowo w Poznaniu[4].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2023 prezydent Andrzej Duda nadał mu Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski[5]; w 2009 otrzymał Krzyż Oficerski tego orderu[6]. W 2016 odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[7][1], a w 2003 Złotym Krzyżem Zasługi[8]. W 2018 Rada Miasta Poznania nadała mu tytuł „Zasłużony dla Miasta Poznania”[1]. Otrzymał także Złoty Medal Reipublicae Memoriae Meritum[9] oraz nagrodę „Świadek Historii”[10].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Uchwała Nr LXVII/1225/VII/2018 Rady Miasta Poznania z dnia 22-05-2018 w sprawie nadania tytułu „Zasłużony dla Miasta Poznania” Panu Zenonowi Wechmannowi , poznan.pl .
  2. ↑ Jacek Kosiak, Zmarł major Zenon Wechman. Miał 97 lat , radiopoznan.fm, 21 maja 2024 .
  3. ↑ a b c d 90. urodziny Zenona Wechmanna , Instytut Pamięci Narodowej, 26 października 2017 .
  4. ↑ Ostatnie pożegnanie mjr. Zenona Wechmanna , poznan.uw.gov.pl, 31 maja 2024 .
  5. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 671
  6. ↑ M.P. z 2010 r. nr 28, poz. 332
  7. ↑ M.P. z 2017 r. poz. 126
  8. ↑ M.P. z 2003 r. nr 56, poz. 873
  9. ↑ Odznaczeni Medalem Reipublicae Memoriae Meritum , Instytut Pamięci Narodowej .
  10. ↑ XIV edycja Nagrody Honorowej Prezesa IPN „Świadek Historii” – zgłoszenia do 30 lipca 2023 , Instytut Pamięci Narodowej, 2 czerwca 2024 .