Zygmunt Łempicki (generał)
W tym artykule poruszymy temat Zygmunt Łempicki (generał), temat, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach ze względu na jego wpływ na różne obszary życia codziennego. Zygmunt Łempicki (generał) to zjawisko, które wzbudziło zainteresowanie ekspertów i badaczy na całym świecie, wywołując szeroką debatę w społeczeństwie. W związku z tym dogłębnie przeanalizowane zostanie znaczenie Zygmunt Łempicki (generał), jego ewolucja w czasie i możliwe przyszłe scenariusze, w których może on mieć wpływ. Ponadto zaprezentowane zostaną różne perspektywy na ten temat, a także możliwe rozwiązania lub podejścia do radzenia sobie z jego konsekwencjami. Ostatecznie ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Zygmunt Łempicki (generał) w celu zapewnienia głębszego zrozumienia jego wpływu i możliwych konsekwencji w przyszłości.
 gen. Zygmunt Łempicki w mundurze rosyjskim | |
 tytularny generał dywizji
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Zygmunt Leonard Łempicki |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 listopada 1867 |
| Data i miejsce śmierci |
27 lutego 1932 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1887–1921 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy okręgu |
| Główne wojny i bitwy |
wojna rosyjsko-japońska, |
| Odznaczenia | |
 
| |
Zygmunt Leonard Łempicki (ur. 5 listopada 1867 w Koderyszkach, zm. 27 lutego 1932 w Warszawie) – tytularny generał dywizji Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 5 listopada 1867 roku w majątku Koderyszki, w powiecie suwalskim ówczesnej guberni suwalskiej[1][2][3], w rodzinie Mieczysława i Kornelii z Rekoszów[4].
Od 1885 był oficerem rosyjskiej kawalerii. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905. W 1909 roku, w stopniu podpułkownika, pełnił służbę w 13 Narewskim Pułku Huzarów w Siedlcach[5]. W latach 1915–1917 dowodził rosyjskim 13 pułkiem dragonów.
Po rewolucji lutowej, w okresie listopad 1917 – luty 1918 organizator i dowódca 3 pułku ułanów w I Korpusie Polskim na Wschodzie (w Rosji). Luty – lipiec 1918 dowódca Brygady Jazdy, a potem Dywizji Ułanów. Stoczył na ich czele kilka potyczek i zasłynął jako pełen fantazji kawalerzysta.
Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Do kwietnia 1921 zajmował kolejno stanowiska: prezesa Komisji Kwalifikacyjnej Dla Oficerów Jazdy, prezesa Komisji Rejestracyjnej Jazdy, pełniącego obowiązki Inspektora Jazdy, szefa Departamentu VIII Taborów i Koni Ministerstwa Spraw Wojskowych, zastępcy dowódcy Okręgu Generalnego „Kielce”. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był wówczas członkiem Rady Wojskowej[6]. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika[7]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała dywizji[8]. Na emeryturze mieszkał w Warszawie[9][10][11]. Zmarł 27 lutego 1932 roku w swoim mieszkaniu przy ul. Żurawiej 20 w Warszawie, po długich i ciężkich cierpieniach[12][13]. 3 marca 1932 roku został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Powązkowskim[12][14][15] (grób 8/9)[16].
Zygmunt Łempicki 3 września 1898 roku zawarł związek małżeński z Julią Michaliną z Żabów. Nie pozostawił potomstwa[4].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6678 – 10 maja 1922 roku[17][18]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[11]
Przypisy
- ↑ Encyklopedia Wojskowa 1935 ↓, s. 226.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 201, wg autora urodził się 15 listopada 1867 roku w majątku Kochanowszczyzna, w ówczesnym powiecie kalwaryjskim guberni suwalskiej..
- ↑ Kochanowszczyzna, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 225.
- ↑ a b Stawecki 1994 ↓, s. 201.
- ↑ Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 578.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 maja 1920 roku, s. 353.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 15 stycznia 1921 roku, s. 97.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1576.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1405.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 878.
- ↑ a b Nekrolog ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 318, tu ponadto, że zmarł 29 lutego 1929 roku.
- ↑ Pogrzeb 1932a ↓.
- ↑ Pogrzeb 1932b ↓.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZYGMUNT ŁEMPICKI, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922 roku, s. 456.
- ↑ Wiadomości bieżące. Z miasta. Nowi kawalerowie Virtuti militari. „Kurjer Warszawski”, s. 5, Nr 147 z 31 maja 1922.
Bibliografia
- Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Составлен по 1-е января 1909 г.. Sankt Petersburg: Drukarnia Wojskowa, 1909.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. V: Lehwaldt – Obrączka kostna. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1935.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 61, s. 6, 1932-03-01. Warszawa.
- Pogrzeb ś.p. gen. Z. Łempickiego. „Polska Zbrojna”. 62, s. 7, 1932-03-02. Warszawa.
- Pogrzeb ś.p. gen. Z. Łempickiego. „Polska Zbrojna”. 63, s. 5, 1932-03-03. Warszawa.
Linki zewnętrzne
- Piotr Stawecki: ZYGMUNT LEONARD ŁEMPICKI (JUNOSZA ŁEMPICKI) 1867-11-15 - 1932-02-27 generał brygady WP, pułkownik rosyjski, uczestnik I wojny światowej. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. . (pol.).