Zygmunt Poniatowski (religioznawca)
W dzisiejszym świecie Zygmunt Poniatowski (religioznawca) to istotny temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, wpływ na kulturę popularną czy znaczenie w środowisku akademickim, Zygmunt Poniatowski (religioznawca) stał się tematem ogólnego zainteresowania, który wywołał gorące dyskusje i żarliwe debaty. Od swojego pojawienia się do dzisiejszej ewolucji, Zygmunt Poniatowski (religioznawca) pozostawił niezatarty ślad w historii, czyniąc go tematem wartym głębszego zbadania, aby zrozumieć jego prawdziwy zakres i znaczenie w dzisiejszym świecie.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 marca 1923 |
| Data i miejsce śmierci |
21 maja 1994 |
| profesor | |
| Specjalność: religioznawstwo | |
| Habilitacja |
1968 |
| Profesura |
1991 |
| Instytucja | |
| Stanowisko |
sekretarz naukowy (1958–1962) |
Zygmunt Poniatowski (ur. 1 marca 1923 w Łodzi, zm. 21 maja 1994 w Warszawie) – polski religioznawca, pionier naukowych badań nad religią w Polsce.
Życiorys
Pracę naukową rozpoczął w 1952[1]. Przeszedł wszystkie szczeble kariery naukowej w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. W 1968 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego w zakresie religioznawstwa, zaś w 1991 został profesorem zwyczajnym w PAN[2]. Był współzałożycielem utworzonego w 1957 czasopisma „Euhemer” oraz powołanego w 1958 Polskiego Towarzystwa Religioznawczego, którego sekretarzem naukowym był w latach 1958–1962.
Jego działalność badawcza dotyczyła głównie dziejów wczesne chrześcijaństwa, gnozy oraz teorii religioznawstwa. W opinii Henryka Hoffmanna Poniatowski „woimi pracami dotyczącymi genezy chrystianizmu przełamał panujący do lat 60. XX w. w pol. religioznawstwie marksistowskim tzw. wipperyzm (od R.J. Wippera, sowieckiego badacza, twierdzącego, iż Jezus nie był postacią hist.)”[3].
Jego zdaniem Kodeks Aleksandryjski, Codex Borgianus i Purpurowy Kodeks Petropolitański nie zawierają Prologu do Ewangelii Jana. Dopiero odkrycie papirusu Bodmer II i Bodmer XV tę niekorzystną dla Prologu sytuację poprawiły. Z tego powodu odkrycie tych papirusów spowodowało dyskusje i ożywiło badania[4].
Główne publikacje
- O poglądach społeczno-filozoficznych Henryka Kamieńskiego, Warszawa 1955
- Wstęp do religioznawstwa, Warszawa 1959
- Problematyka nauki w piśmiennictwie katolickim w Polsce 1863-1905, Warszawa 1961
- (red.) Zarys dziejów religii, Warszawa 1964
- Treść wierzeń religijnych, Warszawa 1965
- (red. wspólnie z Józefem Kellerem) Studia o modernistach katolickich, Warszawa 1968
- (red.) Mały słownik religioznawczy, Warszawa 1969
- Logos Prologu Ewangelii Janowej, Warszawa 1970
- Wprowadzenie w Ewangelie, Warszawa 1971
- Nowy Testament w świetle statystyki językowej, Wrocław 1971
- Dzieje i problemy chrystologii, Warszawa 1976
Przypisy
- ↑ 25 lat pracy naukowej Zygmunta Poniatowskiego, „Euhemer. Przegląd Religioznawczy” (1), 1977.
- ↑ Henryk Hoffmann, hasło: „Poniatowski Zygmunt”, Religia. Encyklopedia PWN, t. 8, Tadeusz Gadacz, Bogusław Milerski (red.), Warszawa 2003, s. 193.
- ↑ Tamże.
- ↑ Z. Poniatowski, Logos Prologu Ewangelii Janowej, Warszawa 1970, s. 64-65..
Bibliografia
- Henryk Hoffmann, hasło: „Poniatowski Zygmunt”, Religia. Encyklopedia PWN, t. 8, Tadeusz Gadacz, Bogusław Milerski (red.), Warszawa 2003, s. 193.
- Siedemdziesięciolecie urodzin Profesora Zygmunta Poniatowskiego, „Nomos. Kwartalnik Religioznawczy” 1993 nr 3–4.
- Prof. Zygmunt Poniatowski, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
- Publikacje prof. Zygmunta Poniatowskiego w katalogu Biblioteki Narodowej. alpha.bn.org.pl. .