Láadan – sztuczny język stworzony przez Suzette Haden Elgin na potrzeby powieści science fiction Native Tongue, opisującej przyszłe społeczeństwo amerykańskie.
Fonologia láadanu jest dosyć nietypowa.
Láadan jest językiem tonalnym. Używa czterech różnych tonów:
Elgin woli opisywać swój język jako zawierający jeden ton (wysoki), a nie cztery. W jej analizie láadan nie dopuszcza podwójnych (długich) fonemów. Tam, gdzie dwie jednakowe samogłoski mogłyby się spotkać w jednym morfemie, jedna z nich jest oznaczana wysokim tonem. Słowa máa i maá są dopuszczalne, ale maa nie. Słowo Láadan ma trzy sylaby: lá- z krótką samogłoską /a/ i wysokim tonem; -a z krótkim /a/ i bez tonu oraz -dan. (Kiedy dodanie afiksu spowodowałoby spotkanie identycznych samogłosek, epentetyczne /h/ zostanie dodane aby uniknąć niedopuszczalnej sekwencji.)
W języku funkcjonuje pięć samogłosek
Język nie ma spółgłosek /p, t, k, g/, obecnych w większości języków naturalnych świata. Dysponuje za to następującymi fonemami:
Láadan jest językiem aglutynacyjnym. W odróżnieniu od wielu języków, gdy płeć osoby/zawodu/funkcji nie jest określona, domyślnie jest to płeć żeńska. Płeć męska jest wskazywana przez sufiks -id, np. thul – „matka/rodzic”, thulid – „ojciec”.
Kategorie języków sztucznych | |
---|---|
Międzynarodowe języki pomocnicze | |
Języki logiczne i filozoficzne | |
Języki fikcyjnych światów i ludów | |
Zabawy językowe | |
Inne |