Łowczyk czczony

Dziś Łowczyk czczony to temat, który budzi duże zainteresowanie w społeczeństwie. Od dziesięcioleci Łowczyk czczony jest przedmiotem badań, debat i analiz w różnych dziedzinach, od nauki i technologii po sztukę i kulturę. Znaczenie Łowczyk czczony polega na jego wpływie na codzienne życie ludzi i jego zdolności do generowania znaczących zmian w świecie. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom związanym z Łowczyk czczony, analizując jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i zastanawiając się nad jego rolą w przyszłości.

Łowczyk czczony
Todiramphus sanctus[1]
(Vigors & Horsfield, 1827)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Nadrząd

ptaki neognatyczne

Rząd

kraskowe

Rodzina

zimorodkowate

Podrodzina

łowce

Rodzaj

Todiramphus

Gatunek

łowczyk czczony

Synonimy
  • Halcyon sanctus Vigors & Horsfield, 1827[2]
  • Halcyon sancta Vigors & Horsfield, 1827[3]
Podgatunki
  • T. s. sanctus (Vigors & Horsfield, 1827)
  • T. s. vagans (R. Lesson, 1828)
  • T. s. norfolkiensis (Tristram, 1885)
  • T. s. canacorum (L. Brasil, 1916)
  • T. s. macmillani (Mayr, 1940)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Łowczyk czczony[5], łowiec czczony[3] (Todiramphus sanctus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny zimorodkowatych (Alcedinidae). Występuje w Australazji, zimą także w Indonezji. Nie jest zagrożony.

Morfologia

Długość ciała: 19–24 cm. Masa ciała: średnio 45 g[6].

Wierzch niebieskozielony. Na czole małe płowe znaczki, obroża płowa do białej. Młode mniej intensywnie ubarwione.

Zasięg i środowisko

Osiadły lub wędrowny, pospolity w widnych lasach i zadrzewieniach Indonezji, Nowej Gwinei, Australii, Nowej Zelandii i wysp zachodniego Pacyfiku.

Ekologia i zachowanie

Łowczyk z krabem w dziobie, Nowa Zelandia.
Głos
Kilkusylabowe, opadające piski i wibrujące okrzyki.
Lęgi
Ptaki te przez większość roku prowadzą przeważnie samotny tryb życia, tylko na sezon lęgowy łączą się w pary. Wyprowadzają zwykle dwa lęgi w sezonie lęgowym, który trwa od września do grudnia, a niekiedy (gdy warunki na to pozwolą) i do marca. Gniazdo stanowi nora wykopana w kopcu termitów lub w brzegu rzeki, bądź dziupla w drzewie. Jego przygotowaniem zajmują się oba ptaki z pary, podobnie jak wysiadywaniem jaj (w liczbie 3–6) i opieką nad pisklętami. Wysiadywanie trwa około 18 dni, a młode opuszczają gniazdo po około 26 dniach od wyklucia[6].
Pożywienie
Łowczyk czczony żeruje głównie na lądzie, tylko od czasu do czasu chwyta zdobycz w wodzie. Żywi się skorupiakami, drobnymi gadami, owadami i ich larwami, rzadziej rybami. Ptak siada na nisko usytuowanej, odsłoniętej gałęzi i wypatruje zdobyczy. Gdy ofiara zostanie zlokalizowana, pikuje w dół i chwyta ją dziobem, po czym wraca na gałąź, aby ją zjeść[6].

Status

IUCN uznaje łowczyka czczonego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[4].

Podgatunki

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 5 podgatunków T. sanctus[7]:

Za podgatunek łowczyka czczonego bywał także uznawany łowczyk płaskodzioby (Todiramphus recurvirostris)[2][5].

Przypisy

  1. ↑ Todiramphus sanctus, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c Sacred Kingfisher (Todiramphus sanctus). IBC: The Internet Bird Collection. . (ang.).
  3. ↑ a b P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 163, 1999. 
  4. ↑ a b Todiramphus sanctus, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Halcyoninae Vigors, 1825 - łowce (wersja: 2022-09-11). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  6. ↑ a b c Sacred Kingfisher. Birds in Backyards . . (ang.).
  7. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). . (ang.).

Bibliografia

  • Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne