Łyna

W dzisiejszym świecie Łyna zyskał duże znaczenie w różnych sferach społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na popkulturę, wpływ na politykę, znaczenie w historii czy znaczenie w rozwoju technologicznym, Łyna stał się tematem szerokiego zainteresowania. W tym artykule zbadamy znaczenie i znaczenie Łyna, a także jego wpływ na różne aspekty współczesnego życia. Od jego powstania po wpływ na teraźniejszość, przeanalizujemy, jak Łyna ukształtował naszą percepcję i sposób interakcji z otaczającym nas światem.

Ten artykuł dotyczy rzeki. Zobacz też: wieś Łyna w województwie warmińsko-mazurskim.
Łyna
Ilustracja
Łyna na granicy polsko-rosyjskiej
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska
 Rosja

Rzeka
Długość 264 km
Spadek

śr. 1,2‰[1]

Powierzchnia zlewni

7126 km²

Średni przepływ

25,5 m³/s w Sępopolu[1]

Źródło
Miejsce Łyna
Wysokość

155 m n.p.m.[1]

Współrzędne

53°26′28,4″N 20°24′48,6″E/53,441222 20,413500

Ujście
Recypient Pregoła
Miejsce

Znamiensk

Wysokość

3 m n.p.m.

Współrzędne

54°37′14,8″N 21°13′35,6″E/54,620778 21,226556

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko górnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „ujście”
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Koryto Łyny, os. Brzeziny w Olsztynie. Z lewej uchodząca Kortówka
Łyna w centrum Olsztyna
Łyna w Bartoszycach. Ujście Suszycy do Łyny.

Łyna (ros. Лава, Ława, niem. Alle, prus. Alna) – rzeka w północno-wschodniej Polsce (województwo warmińsko-mazurskie) i Rosji (obwód królewiecki). Lewy dopływ Pregoły. Płynie przez Pojezierze Olsztyńskie i Nizinę Sępopolską.

Bieg rzeki

Rzeka Łyna wypływa z piasków sandrowych na północ od Nidzicy, źródła rzeki znajdują się w okolicy wsi Łyna, na terenie rezerwatu przyrody Źródła Rzeki Łyny[2]. Jest to rezerwat krajobrazowo-geomorfologiczny z występującym tu zjawiskiem erozji wstecznej, zjawiska bardzo rzadkiego na niżu.

Rzeka Łyna przepływa przez szereg jezior rynnowych (Brzeźno Duże, Kiernoz Mały, Kiernoz Wielki, Jezioro Łańskie, Ustrych), wśród których największym i najgłębszym jest Jezioro Łańskie. Łyna kilkakrotnie zmienia swój kierunek, przecina kilka ciągów moren czołowych, co wpływa na różnorodny charakter poszczególnych odcinków doliny[3].

Nazwę Łyna wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę rzeki – Alle[4].

Główne dopływy

lewobrzeżne

prawobrzeżne

Miasta leżące nad Łyną

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d Łyna. .
  2. ↑ Piotr Skurzyński „Warmia, Mazury, Suwalszczyzna” Wyd. Sport i Turystyka – Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8, s. 227.
  3. ↑ E. Baczyńska, S. Dąbrowski, A. Jamiołkowski, M. Jarubas i inni, Raport o stanie środowiska województwa Olsztyńskiego, Olsztyn 1994, ISBN 83-85949-30-5, s. 23.
  4. ↑ M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 2.
  5. ↑ Polska 2017 : atlas samochodowy 1:200 000 dla profesjonalistów. Barbara Gawrysiak, Bartosz Kunowski, Maria Radziwonowicz, Paweł. Radziwonowicz, Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, Dom Wydawniczy PWN Kompas. 2017. .

Bibliografia

  • W. Kujawski: Łyna – Wadag;ilustrowany przewodnik po dawnej Warmii; Wydawnictwo QmiKa;Olsztyn ; 2013r; ISBN 978-83-92390-38-1.
  • R. Trzmielewski: Szlak kajakowy Łyny i jej dopływów;Przewodnik;Wyd. Kartograficzne „Compas”, Olsztyn; 2011r; ISBN 978-83-76051-80-2.

Linki zewnętrzne