Dziś Środki masowego przekazu w Rosji to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od swoich początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Środki masowego przekazu w Rosji był przedmiotem debaty, badań i spekulacji. Dzięki wielowiekowej historii Środki masowego przekazu w Rosji ewoluował i dostosował się do zmian kulturowych i technologicznych, stając się dziś aktualnym tematem. W tym artykule zbadamy wpływ Środki masowego przekazu w Rosji na różne obszary życia codziennego i jego wpływ na współczesne społeczeństwo. Dodatkowo przeanalizujemy najnowsze trendy i odkrycia związane z Środki masowego przekazu w Rosji, dając kompleksowy obraz jego znaczenia w dzisiejszym świecie.
Środki masowego przekazu w Rosji – środki masowego przekazu mające siedzibę na terenie Federacji Rosyjskiej.
Najbardziej wpływowym koncernem medialnym jest Wszechrosyjska Państwowa Kompania Telewizyjna i Radiowa, posiadająca 5 stacji telewizyjnych, 2 kanały międzynarodowe, 5 stacji radiowych i 80 regionalnych kanałów telewizyjnych oraz radiowych. Dwa z sześciu najczęściej oglądanych, ogólnokrajowych kanałów telewizyjnych (TNT i NTV) należą do Gazpromu, spółki akcyjnej, w której największy udział posiada państwo (38,3%)[1][2].
We wrześniu 2014 w Zgromadzeniu Federalnym większością głosów przeszła ustawa o ograniczeniu udziałów zagranicznych w krajowych mediach z 50% do 20%. Właściciele mediów mieli czas na dostosowanie się do 1 lutego 2017[3][4][5].
Ponad 90% społeczeństwa informacje na temat wydarzeń w kraju czerpie w przeważającej części z telewizji[6].
Media niepaństwowe docierają do nie więcej niż 10–15% rosyjskiego społeczeństwa[6], a ich sytuacja jest z każdym rokiem coraz trudniejsza ze względu na zaostrzające się przepisy cenzurujące działania mediów, czego przykładem było np. zamknięcie telewizji Dożd´ po inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 roku[7].
W rankingu organizacji Reporterzy bez Granic Rosja znalazła się na 155 miejscu spośród 180 państw we wskaźniku wolności prasy[8].
Największymi rosyjskimi agencjami prasowymi są Itar-TASS (założona w 1904 r.), RIA Nowosti (z 1941 r.) oraz Interfax[9]. Do znaczących prywatnych agencji należą: Lenta.ru, NEWSru, REGNUM i inoSMI.
Do gazet o największych nakładach należą: „Komsomolskaja prawda”, „Kommiersant”, „Moskowskij Komsomolec”, „Izwiestija”, „Rossijskaja gazieta”, „Niezawisimaja Gazieta”, „Trud”, „Wiedomosti”, „Wriemia Nowostiej”, „Prawda” oraz anglojęzyczne „Moskowskije nowosti” i do 2017 „The Moscow Times”[a][10].
Najbardziej popularnymi tygodnikami są „Argumienty i fakty” oraz „Nowaja gazieta”.
Do stacji telewizyjnych o największym zasięgu w 2008 r. należały: Rossija, Pierwyj kanał oraz NTV[9].
Wszechrosyjska Państwowa Kompania Telewizyjna i Radiowa zarządza kanałami: Rossija 1, Rossija 2 (sport), Rossija 24 (wiadomości) i Rossija K (kultura).
Kolejną grupę kanałów tworzą telewizje należące do holdingu Gazprom-Media (NTV i TNT).
Do prywatnych stacji telewizyjnych należą m.in. Piatyj kanał, STS, Domasznij, TV-3, REN-TV, 2×2, RBC TV i Muz-TV. Oprócz różnych programów tematycznych drogą satelitarną są emitowane także obcojęzyczne serwisy informacyjne Russia Today (angielskojęzyczna) oraz Rusija Al-Jaum (arabskojęzyczna).
Do największych rozgłośni radiowych w 2008 r. należały: Radio Rossija, Radio Majak i Radio Junost[11].
Rosyjskie media znajdują się pod kontrolą Kremla, ale Internet pozostaje wolny[12][13], jednakże władze nie szczędzą środków na sponsoring portali informacyjnych, czy finansowanie „zaprzyjaźnionych” blogerów[12]. Amnesty International krytykuje Rosję za zamykanie niezależnych redakcji i atakowanie opozycjonistów przez funkcjonariuszy policji[14]. Zablokowano dostęp do opozycyjnych stron Grani.ru, Kasparow.ru i EJ.ru, a także do bloga Aleksieja Nawalnego, zablokowano rosyjskojęzyczną wersję portalu The Moscow Times[15], zwolniono niezależnego redaktora naczelnego serwisu internetowego Lenta.ru i powołano, zdaniem dziennikarzy Lenty.ru, sterowanego z kremlowskich gabinetów, co stanowi „bezpośrednią presję na redakcję” wbrew ustawie o mediach, mówiącej o niedopuszczalności cenzury[16].