W tym artykule poruszony zostanie temat Święty Pankracy, który był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Od niepamiętnych czasów Święty Pankracy wzbudzał ciekawość i intrygę ludzkości, wywołując zarówno podziw, jak i kontrowersje. W całej historii Święty Pankracy odgrywał znaczącą rolę w społeczeństwie, wpływając na sposób, w jaki ludzie odnoszą się do swojego otoczenia i postrzegają je. W tym sensie istotne jest dokładne przeanalizowanie i zrozumienie wielu aspektów Święty Pankracy w celu poszerzenia naszej wiedzy i wizji otaczającego nas świata. W ten sposób staramy się rzucić światło na różne implikacje i reperkusje, jakie Święty Pankracy miał i nadal ma.
męczennik[a] | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
ok. 289 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Czczony przez | |
Wspomnienie | |
Atrybuty |
miecz, palma męczeńska, serce, włócznia[1] |
Patron |
dzieci, rycerstwa, ogrodników, |
Szczególne miejsca kultu |
Święty Pankracy (cs. Мученик Панкра́тий Римский[2]; ur. ok. 289[3][4], zm. ok. 304[3]) – rzymski męczennik chrześcijański, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, jeden z trzech tzw. zimnych ogrodników.
Passio, która o nim opowiada, jest odrzucana przez historyków, niemniej zaświadczony jest wczesny kult św. Pankracego[5].
Pankracy urodził się pod koniec III wieku we Frygii[4][6]. Po śmierci rodziców przybył z wujem do Rzymu, gdzie obaj przyjęli chrzest z rąk papieża Marcelina. W tym samym czasie został ogłoszony edykt Dioklecjana o prześladowaniu chrześcijan. Pankracy poniósł śmierć na rzymskiej arenie jako nastolatek – został ścięty mieczem.
Jego grób znajdował się w katakumbach przy Via Aurelia. Za pontyfikatu papieża Symmachusa (498–514) wybudowano nad nimi kościół, który później stał się bazyliką św. Pankracego za Murami. Tam przechowywany jest relikwiarz z głową świętego[6]. Część relikwii dotarła do Anglii, gdzie poświęcono mu wiele narodowych kościołów.
Abp Augustyn z Canterbury poświęcił mu swój pierwszy kościół, a relikwie podarowano królowi Nortumbrii. Na cześć świętego jego imieniem (St. Pancras) została nazwana dzielnica Londynu.
Święty Pankracy jest patronem dzieci i rycerstwa, ogrodników, młodych sadzonek, roślin ogrodowych, a nawet bólu głowy. Uważa się go za stróża przysiąg i mściciela krzywoprzysięstwa. W ikonografii jest przedstawiany z mieczem w ręku.
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim jest obchodzone 12 maja.
Cerkiew prawosławna wspomina męczennika Pankracego 12/25 maja[d], tj. 25 maja według kalendarza gregoriańskiego. W Kościołach wschodnich nie jest popularnym świętym[7].
W Polsce, Austrii, Holandii, Niemczech, Szwajcarii i na Węgrzech św. Pankracy jest znany jako jeden z trzech zimnych ogrodników[8].