Łunochod 3
Przy tej okazji chcemy zagłębić się w Łunochod 3, temat, który wzbudził duże zainteresowanie w społeczeństwie. Łunochod 3 jest od dawna przedmiotem dyskusji i kontrowersji, jego konsekwencje sięgają różnych obszarów, a jego znaczenie jest niezaprzeczalne. Na przestrzeni dziejów Łunochod 3 odegrał fundamentalną rolę w rozwoju ludzkości, wpływając na sposób, w jaki żyjemy, myślimy i nawiązujemy relacje. W tym artykule zbadamy różne aspekty Łunochod 3, od jego powstania po dzisiejszy wpływ, w celu lepszego zrozumienia jego zakresu i znaczenia w naszej codziennej rzeczywistości.
Łunochod 3 (ros. Луноход - Chodzący po Księżycu) – czwarty (oficjalnie trzeci) pojazd z radzieckiej serii Łunochod. Miał zostać dostarczony na Księżyc w 1977 roku w ramach misji Łuna 25, jednak misja ta została anulowana i łazik pozostał na Ziemi.
Łunochod 3 różnił się od swoich trzech poprzedników przede wszystkim umieszczeniem przednich kamer na specjalnej platforemce umożliwiającej opuszczanie ich i podnoszenie oraz możliwością transmisji zdjęć z obu kamer stereoskopowych jednocześnie (Łunochody 201, 1 i 2 takiej funkcji nie posiadały - ich kamery były co prawda ze sobą połączone, ale przesył zdjęć z kilku podzespołów naraz nie był możliwy). Ponadto łazik, w odróżnieniu od swoich poprzedników, był pomalowany na kolor srebrny (poprzednie Łunochody były koloru białego).
Łunochod 3 jest obecnie eksponatem w muzeum w Instytucie Ławoczkina, w mieście Chimki (obwód moskiewski).
Zobacz też
| Radziecki program Łuna (1958–76) |
|
|---|---|
| Rosyjski program Łuna-Głob (od 2023) |
