Łuna 8
Motyw Łuna 8 to taki, który przyciągnął uwagę osób z różnych środowisk i o różnych zainteresowaniach. Od długiego czasu Łuna 8 jest przedmiotem badań, debat i refleksji. Jego znaczenie i znaczenie pozwoliło mu stać się miejscem spotkań różnych perspektyw i podejść. W tym artykule szczegółowo i szczegółowo zbadamy wiele aspektów Łuna 8, mając na celu przedstawienie kompleksowej i wzbogacającej wizji na ten temat. Poprzez rygorystyczną analizę i prezentację istotnych dowodów staramy się przyczynić do zrozumienia i docenienia Łuna 8.
| Inne nazwy |
Łunnik 8, E-6 s/n 12 |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Indeks COSPAR |
1965-099A |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Cel misji | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
3 grudnia 1965 (10:46:14[1] UTC) |
| Data lądowania |
6 grudnia 1965 |
| Koniec misji |
6 grudnia 1965 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
1552 kg |
Łuna 8 (ros. Луна-8 – Księżyc-8) – radziecka bezzałogowa sonda kosmiczna wysłana w ramach programu Łuna w celu dalszego badania Księżyca i realizacji miękkiego lądowania na jego powierzchni. Należała do serii sond księżycowych E-6 produkowanej przez biuro konstrukcyjne OKB-1 Siergieja Korolowa[2].
Przebieg misji
Aparat kosmiczny Łuna-8 o masie 1552 kg wystartował z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie 3 grudnia 1965 roku. 4 grudnia 1965 roku o godzinie 3:00 GMT sonda znalazła się w odległości 260 000 km od Ziemi. 6 grudnia 1965 roku o godzinie 21:52:30 GMT lądownik rozbił się na Oceanie Burz w punkcie o współrzędnych 9°N i 63°W,[3] przy czym niewiele brakowało do jego miękkiego lądowania na powierzchni Księżyca[4]. Przyczyną niepowodzenia było przebicie poduszki powietrznej, która miała posłużyć do miękkiego lądowania. Spowodowało to niekontrolowane obroty statku, utratę kontroli wysokości i uniemożliwiło pełne odpalenie silników hamujących[1].
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Marks, Droga do Księżyca, Wiedza Powszechna, Warszawa 1971
- Andrzej Marks, Księżyc, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1970
- Andrzej Marks, Podbój Księżyca trwa, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1967
| Radziecki program Łuna (1958–76) |
|
|---|---|
| Rosyjski program Łuna-Głob (od 2023) |
