W dzisiejszym świecie Lunar Orbiter 1 to temat, który zyskał duże znaczenie i nadal budzi zainteresowanie w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o zdrowie, technologię, kulturę czy politykę, Lunar Orbiter 1 stał się punktem dyskusji i analiz zarówno dla ekspertów, jak i osób niebędących ekspertami. Znaczenie zrozumienia i zagłębienia się w ten temat polega na jego wpływie na nasze codzienne życie, a także na jego możliwości wpływania na bieg historii. Dlatego istotne jest zbadanie różnych aspektów i wymiarów Lunar Orbiter 1, aby zrozumieć jego zakres i znaczenie w bieżącym kontekście. W tym artykule zagłębimy się w najważniejsze aspekty Lunar Orbiter 1, aby rzucić światło na jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
![]() | |
Zaangażowani | |
---|---|
Indeks COSPAR |
1966-073A |
Rakieta nośna | |
Miejsce startu | |
Cel misji | |
Orbita (docelowa, początkowa) | |
Okrążane ciało niebieskie | |
Perycentrum |
40,5 km |
Apocentrum |
1866,8 km |
Okres obiegu |
208,1 min |
Nachylenie |
12,2° |
Czas trwania | |
Początek misji |
10 sierpnia 1966 (19:26[1] UTC) |
Data lądowania |
29 października 1966 |
Wymiary | |
Wymiary |
wysokość 1,68 m, średnica u podstawy 1,52 m |
Masa całkowita |
385,6[2] kg |
Lunar Orbiter 1 – pierwsza z bezzałogowych sond programu Lunar Orbiter. Został zaprojektowany przede wszystkim do sprawnego fotografowania powierzchni Księżyca oraz ustalenia odpowiedniego i bezpiecznego miejsca na lądowania załogowych misji z programu Apollo. Był także przystosowany do pomiarów natężenia promieniowania kosmicznego.
Satelita został wystrzelony 10 sierpnia 1966 o godzinie 19:26[2]. Próbnik 14 sierpnia 1966 po przeprowadzeniu korekty trajektorii lotu wszedł na orbitę okołoksiężycową o wys. 188/1863 km, okresie orbitalnym 217,2 min oraz inklinacji 12,2° (później 40/1812 km, 208 min). Dopiero podczas 26 okrążenia (18 sierpnia) Lunar Orbiter rozpoczął przekazywanie zdjęć na Ziemię. 30 sierpnia 1966 r. przekazywanie zdjęć zakończyło się[3].
W sumie wykonano 42 fotografie wysokiej i 187 średniej rozdzielczości, obejmujących ok. 5 milionów kilometrów kwadratowych powierzchni Księżyca[2]. Większość danych była zbierana w celu przygotowania następnych misji.
Orbita sondy była śledzona aż do chwili, gdy po jego 577-tej orbicie na przewidziane polecenie 29 października 1966 r. uderzyła w powierzchnię o współrzędnych 7°N 161°E, a więc na wschód od Morza Moskiewskiego (po niewidocznej z Ziemi stronie Księżyca).