117 Eskadra IAF
W tym artykule szczegółowo omówimy temat 117 Eskadra IAF. Od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, przeanalizujemy wszystkie istotne aspekty związane z 117 Eskadra IAF. W całym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, mając na celu przedstawienie pełnego i obiektywnego obrazu 117 Eskadra IAF. Dodatkowo podkreślimy konkretne przykłady i studia przypadków, które ilustrują znaczenie i znaczenie 117 Eskadra IAF dzisiaj. Bez wątpienia ten artykuł będzie lekturą obowiązkową dla wszystkich zainteresowanych dogłębnym zrozumieniem fenomenu 117 Eskadra IAF.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Działania zbrojne | |
| kryzys sueski, wojna sześciodniowa, wojna na wyczerpanie, wojna Jom Kipur, wojna libańska, II wojna libańska | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
117 Eskadra (hebr. Ha’Silon Ha’Rishona, dosł. „Pierwszy Odrzutowiec”) – myśliwska eskadra Sił Powietrznych Izraela, bazująca w Ramat Dawid w Izraelu.
Historia
Eskadra została sformowana 7 czerwca 1953 i otrzymała początkowo 4 samoloty myśliwskie w wersji treningowej Gloster Meteor T.7, do których 21 sierpnia 1953 dołączyło 11 myśliwców Meteor F.8[1]. Eskadra bazowała w bazie lotniczej Ramat Dawid.
1 września 1955 odrzutowce Meteor przeprowadziły swoją pierwszą akcję bojową, zestrzeliwując nad pustynią Negew 2 egipskie myśliwce Vampire. Latem 1956 roku 117 Eskadra przyjęła rolę eskadry szkoleniowej, a jej samoloty otrzymały odmienne malowanie charakterystyczne dla samolotów treningowych[1]. Jednak przygotowania do kampanii sueskiej w październiku 1956 zmusiły dowództwo sił powietrznych do przywrócenia eskadry do misji bojowych. Podczas tej wojny 117 Eskadra pełniła zadania eskortowania samolotów transportowych C-47. Samoloty przeprowadziły także wiele ataków na cele lądowe, nie ponosząc żadnych strat[2].
11 lutego 1962 chwilowo rozwiązano 117 Eskadrę, a samoloty przeniesiono do 110 Eskadry. W kwietniu 1962 eskadra została zmodernizowana i wyposażona w 20 samolotów myśliwskich Mirage IIICJ. Podczas wojny sześciodniowej w 1967 eskadra odniosła 17 zwycięstw powietrznych tracąc zaledwie 3 własne samoloty[2]. Podczas wojny na wyczerpanie w latach 1968–1970 eskadra odniosła kolejnych 27 zwycięstw powietrznych[1].
W maju 1971 rozpoczęto proces powolnego zastępowania Mirage izraelskimi samolotami myśliwsko-bombowymi Nesher. Wzięły one udział w wojnie Jom Kipur w 1973 odnosząc razem z Mirage olbrzymią liczbę 62 zwycięstw powietrznych[1].
2 lipca 1980 eskadra zaczęła używać 25 samoloty wielozadaniowe F-16A/B[1]. W czerwcu 1981 osiem samolotów F-16 ze 117 Eskadry wzięło udział w zbombardowaniu i zniszczeniu irackiego reaktora jądrowego w Osirak[3]. Podczas wojny libańskiej myśliwce F-16 zestrzeliły 3 syryjskie samoloty[1].
W 1987 maszyny F-16A/B zastąpiono 24 samolotami F-16C/D. Począwszy od 2005 eskadra używa jedynie maszyn F-16C[2]. Podczas II wojny libańskiej w 2006 samoloty 117 Eskadry wzięły udział w bombardowaniu celów Hezbollahu w południowym Libanie[4].
Wyposażenie
Na wyposażeniu 117 Eskadry znajdują się następujące samoloty:
Przypisy
- ↑ a b c d e f Ciel de Gloire: Squadron 117 – IAF/IDF „Ha’Silon Ha’Rishona” The First Jet Squadron. . . (ang.).
- ↑ a b c Global Security: 117 Squadron - The First Jet. . (ang.).
- ↑ Timothy L. H. McCormack: Self-Defense in International Law: The Israeli Raid on the Iraqi Nuclear Reactor. ISBN 978-0-312-16279-5.
- ↑ Richard M Bennett, Asia Times: Troops poised for ground offensive. . (ang.).
Linki zewnętrzne
- 117 Eskadra Global Security
| Eskadry bojowe | |
|---|---|
| Eskadry helikopterów | |
| Eskadry inne | |
| Eskadry rakietowe | |
| Bazy wojskowe |
