1972 woskie wybory powszechne

1972 woskie wybory powszechne

7 maja 1972
Wszystkie 630 mandatów w Izbie Poselskiej 315 mandatów w Senacie
Okaza si	93,2%
Partia wikszociowa Partia mniejszoci Strona trzecia   Lider Arnaldo Forlani Enrico Berlinguer Francesco de Martino Impreza DC PCI PSI Lider od 9 listopada 1969 17 marca 1972 r 13 marca 1971 Fotel lidera Ankona ( C ) Rzym ( C ) Neapol ( C ) Wygrane miejsca 266 ( C ) / 135 ( S ) 179 ( C ) / 94 ( S ) 61 ( C ) / 33 ( S ) Zmiana miejsca 0 ( C ) / 0 ( S ) 5 ( C ) / 10 ( S ) 30 ( C ) / 13 ( S ) Popularny gos 12 919 270 ( C ) 11 465 529 ( S ) 9 072 454 ( C ) 8 312 828 ( S ) 3 210 427 ( C ) 3 225 707 ( S ) Odsetek 38,7% ( C ) 38,1% ( S ) 27,1% ( C ) 27,6% ( S ) 10,0% ( C ) 10,7% ( S ) Huta si 0,4% ( C ) 0,3% ( S ) 0,2% ( C ) 2,4% ( S ) 4,5% ( C ) 4,5% ( S )
Wyniki wyborów w Izbie i Senacie.
Premier przed wyborami Giulio Andreotti DC Premier po wyborach Giulio Andreotti DC

Wybory parlamentarne odbyy si we Woszech w dniu 7 maja 1972 roku, aby wybra szósty parlament republikaski. Chrzecijaska Demokracja (DC) pozosta stabilny, z okoo 38% gosów, podobnie jak Partia Komunistyczna (PCI), które uzyskay tak sam 27% to mia w 1968 roku . Partia Socjalistyczna (PSI) i kontynuowa jego spadku, zmniejszajc do mniej ni 10%. Najwaniejszy wzrost odnotowa postfaszystowski Woski Ruch Spoeczny , który niemal podwoi liczb gosów z 4,5% do okoo 9% po tym, jak jego lider Giorgio Almirante uruchomi formu Narodowej Prawicy , proponujc swoj parti jako jedyne ugrupowanie Woska prawica. Po przeraajcym wyniku poniej 2%, w porównaniu z 4,5% z 1968 r., Woska Socjalistyczna Partia Jednoci Proletariatu zostaa rozwizana; wikszo jej czonków przystpia do PCI.

System wyborczy

System wyborczy do Izby Poselskiej by czysto partyjn reprezentacj proporcjonaln . Prowincje woskie zostay podzielone na 32 okrgi wyborcze, z których kady wybiera grup kandydatów. Na poziomie okrgów wyborczych mandaty dzielono midzy otwarte listy przy uyciu metody najwikszej reszty z kontyngentem Imperiali . Pozostae gosy i mandaty zostay przeniesione na szczeblu krajowym, gdzie zostay podzielone przy uyciu kwoty Hare i automatycznie rozdzielone pomidzy najlepiej przegranych na listy lokalne.

Dla Senatu utworzono 237 okrgów jednomandatowych, mimo e zgromadzenie liczyo 315 czonków. Kandydaci potrzebowali miadcego zwycistwa dwóch trzecich gosów, aby zosta automatycznie wybranym, cel, który móg osign tylko mniejszoci niemieckie w Poudniowym Tyrolu. Wszystkie pozostae gosy i mandaty zgrupowano na listach partyjnych i okrgach regionalnych, stosujc metod d'Hondta : wewntrz list wybierani byli kandydaci z najlepszymi odsetkami.

To historyczne

Okres pónych lat 60. i 70. sta si znany jako Opposti Estremismi (od zamieszek lewicowych i prawicowych ekstremistów), póniej przemianowany na anni di piombo ( lata przewagi ) z powodu fali bombardowa i strzelanin pierwsz ofiar tego okresu by policjant Antonio Annarumma , zabity 12 listopada 1969 r. w Mediolanie podczas lewicowej demonstracji.

W grudniu cztery bombardowania uderzyy w pomnik Vittorio Emanuele II w Rzymie ( Altare della Patria ), Banca Nazionale del Lavoro , aw Mediolanie w Banca Commerciale i Banca Nazionale dell'Agricoltura . W ostatnim zamachu bombowym, znanym jako bombardowanie Piazza Fontana z 12 grudnia 1969 r., zgino 17 osób, a 88 zostao rannych.

Sekretarz komunistyczny Luigi Longo dozna udaru mózgu pod koniec 1968 roku; chocia czciowo doszed do siebie w kolejnych miesicach, od lutego 1969 r. w wikszoci decyzji pomaga mu Enrico Berlinguer penicy funkcj sekretarza cywilnego. Longo zrezygnowa ze stanowiska sekretarza partii w 1972 roku, popierajc wybór Berlinguera na jego nastpc.

Nieoczekiwane stanowisko Berlinguera wywoao fal: wygosi najmocniejsze przemówienie jednego z gównych przywódców komunistycznych, jaki kiedykolwiek sysza w Moskwie. Odmówi ekskomunikowania chiskich komunistów i bezporednio powiedzia Leonidowi Breniewowi, e inwazja na Czechosowacj przez kraje Ukadu Warszawskiego (któr nazwa tragedi w Pradze ) wyjania znaczne rónice w ruchu komunistycznym w kwestiach fundamentalnych, takich jak: jako suwerenno narodowa , demokracja socjalistyczna i wolno kultury.

Arturo Michelini , przywódca Woskiego Ruchu Spoecznego , zmar w 1969 roku, a kontrol odzyska pierwszy i charyzmatyczny przywódca partii, Giorgio Almirante . Próbowa oywi parti, prowadzc agresywn polityk wobec lewicowych zrywów studenckich; ruch studencki z 1968 r. by druzgoccy dla organizacji modzieowej partii. Podajc za nieudanym podejciem Michelini do inserimento , Almirante wprowadzi podwójn strategi twardego dyskursu antysystemowego poczon z utworzeniem szerszej koalicji Narodowej Prawicy ( Destra Nazionale ).

Partie i liderzy

Wyniki

Podzia mandatów wedug okrgów wyborczych do Izby Deputowanych (po lewej) i Senatu (po prawej).

Matematycznie wybory wydaway si dawa takie same wyniki jak cztery lata wczeniej, trzy gówne partie otrzymay do takie same preferencje. Jednak sukces dziaania Narodowej Prawicy przez antykonstytucyjne, neofaszystowskie MSI da zoty udzia PSI , poniewa chadecja nie miaa ju moliwoci spojrzenia na swoje prawo do budowy demokratycznego rzdu, sojuszu socjalici staj si bardzo zobowizani. Obecny premier Giulio Andreotti próbowa kontynuowa swoj centrow strategi, ale jego próba trwaa tylko rok. Byy premier Mariano Rumor powróci wic na czele rzdu ze swoim tradycyjnym centrolewicowym sojuszem midzy DC, PSI, PSDI i PRI , ale zosta porzucony przez Republikanów po omiu miesicach. Kontynuowa prac w nowym skadzie, ale nie móg wytrzyma wstrzsów wywoanych referendum rozwodowym w 1974 roku . Po wielkich kontrowersjach midzy katolikami a wieckimi, byy premier Aldo Moro przekona socjalistów, by zaakceptowali rzd mniejszociowy zoony wycznie z chadeków i republikanów. Jednak nowy problem pojawi si wraz z wyborami regionalnymi w 1975 r. , które przyniosy wielki sukces lewicy , co w konsekwencji domagao si nowych wyborów krajowych. Kiedy Republikanie równie opucili Moro w 1976 r., nie pozostay adne moliwoci nowego rzdu i konieczne byy wczeniejsze wybory powszechne.

Izba Deputowanych

Podsumowanie wyników wyborów do Izby Poselskiej z 7 maja 1972 r.

Impreza		Gosy	%	Siedzenia	+/-
	Chrzecijaska Demokracja (DC)	12 912 466	38,66	266	±0
	Woska Partia Komunistyczna (PCI)	9 068 961	27.15	179	+2
	Woska Partia Socjalistyczna (PSI)	3 208 497	9,61	61
	Woski Ruch Spoeczny (MSI)	2 894 722	8.67	56	+32
	Woska Demokratyczna Partia Socjalistyczna (PSDI)	1 718 142	5.14	29
	Woska Partia Liberalna (PLI)	1 300 439	3,89	20	11
	Woska Partia Republikaska (PRI)	954 357	2.86	15	+6
	Woska Socjalistyczna Partia Jednoci Proletariatu (PSIUP)	648,591	1,94	0	23
	Manifest (IM)	224 313	0,67	0	Nowy
	Partia Ludowa Poudniowego Tyrolu (SVP)	153,674	0,46	3	±0
	Ruch Polityczny Robotników (MPL)	120 251	0,36	0	Nowy
	Woska (marksistowsko-leninowska) Partia Komunistyczna (PCM-LI)	86,038	0,26	0	Nowy
	DC UV RV PSDI	34 083	0,10	1	+1
	Inni	79,014	0,26	0	±0
Nieprawidowe/puste gosy		1,122,139
Cakowity		34 525 687	100	630	±0
Zarejestrowani wyborcy/frekwencja		37 049 351	93,19
ródo: Ministerstwo Spraw Wewntrznych

Senat Republiki

Podsumowanie wyników wyborów do Senatu RP 7 maja 1972

Impreza		Gosy	%	Siedzenia	+/-
	Chrzecijaska Demokracja (DC)	11 465 529	38.07	135	±0
	Woska Partia Komunistyczna PSIUP (PCIPSIUP)	8 312 828	27,60	91	-10
	Woska Partia Socjalistyczna (PSI)	3 225 707	10.71	33
	Woski Ruch Spoeczny (MSI)	2 766 986	9.19	26	+15
	Woska Demokratyczna Partia Socjalistyczna (PSDI)	1,613,810	5.36	11
	Woska Partia Liberalna (PLI)	1,319,175	4.38	8	-8
	Woska Partia Republikaska (PRI)	918,440	3,05	5	+3
	PCI PSIUP PSd'Az	189 534	0,63	3	±0
	Starszy wiceprezes PPTT	113,452	0,38	2	±0
	PCI PSIUP PSI	41,833	0,14	0	±0
	PSDI PRI	31 953	0,11	0	±0
	DC UV RV PSDI	28 735	0,10	1	+1
	Tyrol	31 114	0,10	0	Nowy
	Inni	56 961	0,19	0	±0
Nieprawidowe/puste gosy		2243,869
Cakowity		31 486 399	100	315	±0
Zarejestrowani wyborcy/frekwencja		33 923 895	92,7
ródo: Ministerstwo Spraw Wewntrznych

Bibliografia