90 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat 90 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej, analizując jego pochodzenie, ewolucję i dzisiejsze znaczenie. 90 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej to temat, który wzbudził ogromne zainteresowanie w różnych dziedzinach, od nauki po kulturę popularną. Na przestrzeni dziejów 90 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej odgrywał zasadniczą rolę w społeczeństwie, wpływając na różne aspekty współczesnego życia. W tym artykule postaramy się rzucić światło na najważniejsze aspekty 90 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej, aby zapewnić kompleksowy i aktualny pogląd na ten temat.

90 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1951

Rozformowanie

1967

Tradycje
Kontynuacja

81 Samodzielny Pułk Artylerii OPK

Organizacja
Dyslokacja

Nowa Huta

Rodzaj wojsk

Wojska obrony przeciwlotniczej

Podległość

13 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej

85 mm armata przeciwlotnicza wz.39

90 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej (90 pa OPL) – oddział artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Sformowany jako pułk przeciwlotniczy średniego kalibru na podstawie rozkazu MON 0043/Org 17 maja 1951. Wchodził początkowo w skład 7 Korpusu Artylerii Obrony Przeciwlotniczej, a następnie 13 DAPlot. Stacjonował w Nowej Hucie[1]. W 1967 przemianowany na 81 Samodzielny Pułk Artylerii OPK.

Struktura organizacyjna

Dowództwo i sztab[2]

  • pluton dowodzenia
  • bateria szkolna
  • 4 baterie artylerii przeciwlotniczej
    • pluton dowodzenia
    • pluton ogniowy
    • pluton przyrządów

Razem w pułku:

  • 455 żołnierzy; 18 armat plot 85 mm wz 39; 5 przyrządów PUAZO-3; 5 dalmierzy

Przypisy

  1. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 431.
  2. Organizacja z 1952

Bibliografia

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.