AMX International AMX

W tym artykule zbadamy wpływ AMX International AMX na różne aspekty dzisiejszego społeczeństwa. AMX International AMX stał się w ostatnich latach przedmiotem zainteresowania i dyskusji, generując sprzeczne opinie i wywołując różne reakcje opinii publicznej. Poprzez dogłębną analizę sprawdzimy, jak AMX International AMX wpłynął na kulturę, ekonomię, politykę i inne istotne dziedziny. Dodatkowo omówimy krótko- i długoterminowe implikacje AMX International AMX, a także możliwe perspektywy na przyszłość. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompleksowego i szczegółowego spojrzenia na AMX International AMX, podkreślając jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie.

AMX International AMX
Ilustracja
AMX International AMX
Dane podstawowe
Państwo

 Brazylia
 Włochy

Typ

lekki samolot szturmowy

Historia
Data oblotu

15 maja 1984

Dane techniczne
Napęd

Rolls-Royce Spey

Ciąg

49 kN

Wymiary
Rozpiętość

9,97 m

Długość kadłuba

13,24 m

Wysokość

4,55 m

Osiągi
Prędkość maks.

1150 km/h

Prędkość przelotowa

950 km/h

Zasięg

3335 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 działko kal. 20 mm (Włochy),
2 działka kal. 30 mm (Brazylia),
bomby o masie 3800kg, 2 rakiety Sidewinder
Rzuty
Rzuty samolotu

AMX International AMX (Ghibli) – lekki samolot szturmowy produkowany przez włosko-brazylijską firmę joint-venture AMX International i oznaczony symbolem A-1 w brazylijskich siłach zbrojnych.

Historia

Samolot oblatano w 1984 roku. AMX służył we włoskich i brazylijskich siłach powietrznych. Jest wyposażony w działka lotnicze, dwie rakiety AIM-9 i do 3800 kg bomb. Jest zdolny do operowania z dużą prędkością poddźwiękową i na małej wysokości, w dzień i w nocy, oraz w razie konieczności z baz ze słabo wyposażonymi lub uszkodzonymi pasami startowymi.

Włochy

Do Aeronautica Militare maszyna została przyjęta w 1989 roku, jako następca samolotów Fiat G.91. Początkowo nie wzbudziła enyzjazmu w siłach powietrznych. Konstrukcja była krytykowana za sbyt słabą jednostkę napędową i ubogie wyposażenie. W efekcie kontrowersji, jakie wzbudzała maszyna, flotę AMX w siłach powietrznych Włoch dwukrotnie uziemiano, w 1991 i 1996 roku. Celem poprawy parametrów samolotu, w 2003 roku rozpoczęto program ACOL (Adeguamento delle Capacità Operative e Logistiche). Programem ACOL objęto 43 samoloty wersji A-11A i 10 wersji TA-11B. Program zakończył się w 2012 roku. Pierwszy zmodernizowany AMX dostarczono w sierpniu 2007 roku. W ramach projektu zainstalowano innercyjny system nawigacji/GPS, zmodyfikowano systemy łączności, identyfikacji swój - obcy, kokpit przystosowano do pracy z goglami noktowizyjnymi. Zainstalowano nowe, wielofunkcyjne kolorowe wyświetlacze LCD. AMX przystosowano do przenoszenia nowego zasobnika rozpoznawczego RecceLite oraz systemu celowniczego Litening. Dzięki modrnizacji samolot przystosowano do przenoszenia szerokiego wachlarza uzbrojenia precyzyjnego. 5 kwietnia 2024 roku samolot został oficjalnie wycodany z użytkowania we włoskich siłach powietrznych[1].

Brazylia

Do służby w lotnictwie Brazylii został oficjalnie przyjęty 12 sierpnia 1989. Dostarczono ogółem 45 samolotów jednomiejscowych oznaczonych A-1A i 12 dwumiejscowych A-1B[2]. Weszły w skład trzech eskadr (dwie ostatnie otrzymały je w 1998 i 1999. W 2009 roku podpisano umowę na modernizację 43 samolotów, pod oznaczeniem A-1M. Otrzymały m.in. stację radiolokacyjną SPC-01 Scipio, nowoczesną awionikę, obejmującą m.in. 3 wyświetlacze wielofunkcyjne, system walki radioelektronicznej i nawigacyjny układ obserwacji w podczerwieni. Gama uzbrojenia została rozszerzona o bomby kierowane naprowadzane laserowo lub systemem GPS oraz pociski przeciwradarowe MAR-I[2]. Pierwszy zmodernizowany samolot oblatano 19 czerwca 2012, seryjne zmodernizowane samoloty rozpoczęto dostarczać w 2013 r[2].

Służba

W 1995 roku samoloty AMX weszły w skład lotniczego komponentu Włoch podczas operacji Deliberate Force, zapewniając wsparcie operacji pokojowej sił ONZ w Bośni i Hercegowinie UNPROFOR. W tym samym rejonie włoskie AMX ponownie pojawiły się w 1999 roku biorąc udział w operacji Allied Force. Będąc w składzie Powietrznej Grupy Zadaniowej "Birgi" i operując z lotniska w Trapani, AMX wzięłu udział w operacji Unified Protector, interweniując w toczącej się w Libii wojnie domowej. Podczas swoich misji samoloty spędziły w powietrzu ponad 500 godzin. W czerwcu 2016 roku AMX pojawiły się w Kuwejcie, gdzie w ramch Grupy Zadaniowej "Black Cats", wzięły udział w operacji Inherent Resolve, wykonując misje rozpoznawcze w Państwie Islamskim. Włoskie samoloty przeprowadziły działania o łącznym nalocie rzędu 17 tysięcy godzin[1].

W latach 2009 - 2014, AMX operowały w Afganistanie w ramach Międzynarodowych Sił Wsparcia Bezpieczeństwa. Od 7 listopada 2009 roku, cztery samoloty operowały z bazy w Heracie. Początkowo pilotom pozwalano na użycie jedynie pokładowego działka, realizując misje o charakterze rozpoznawczym. Dopiero po czasie zezwolono na użycie uzbrojenia bombowego. W Afganistanie AMX cieszyły się bardzo dobrą opinią. Ich niewielkie wymagania co do infrastruktury lotniskowej i obsługi, niewielkie koszty eksploatacji, w afganiskich warunkach umożliwiły zachowanie bardzo dużego poziomu gotowości bojowej. Samoloty doskonale sprawdzły się w eksploatacji w gorącym afganiskim klimacie gdzie temperatury roczne w Heracie wahały się od -20°C zimą do +50°C latem. Ostatnie włoskie AMX opuściły Afganistan 20 czerwca 2014 roku, mając na swoim koncie 10 000 godzin spędzonych w powietrzu i 3000 misji wsparcia[1].

Użytkownicy

  • Brazylia Força Aérea Brasileira
    • 1 Esquadrão/16 Grupo de Aviação Esquadrão Adelphi
    • 1 Esquadrão/10 Grupo de Aviação
    • 3 Esquadrão/10 Grupo de Aviação
  • Włochy Aeronautica Militare
    • 13 Gruppo/32 Stormo
    • 14 Gruppo/2 Stormo (rozwiązany)
    • 28 Gruppo/3 Stormo (rozwiązany)
    • 101 Gruppo/32 Stormo
    • 103 Gruppo/51 Stormo
    • 132 Gruppo/51 Stormo

Przypisy

  1. a b c Gian Carlo Vecchi, Siły powietrzne Włoch wycofały samoloty AMX, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 5 (2024), s. 44–47, ISSN 1230-1655
  2. a b c Santiago Rivas: Nowe życie brazylijskich AMX-ów, "Skrzydlata Polska" nr 5(2415)/2014, s.42-45