Adam Ślusarczyk
Obecnie Adam Ślusarczyk to temat, który nadal budzi zainteresowanie społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoją aktualność dzisiaj, czy wpływ na historię, Adam Ślusarczyk stał się punktem odniesienia dla zrozumienia różnych aspektów codziennego życia. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne wymiary Adam Ślusarczyk, od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo. Dzięki głębokiej i szczegółowej analizie odkryjemy, jak Adam Ślusarczyk ukształtował sposób, w jaki współdziałamy z otaczającym nas światem i jaka jest jego rola w kształtowaniu naszej przyszłości.
.jpg) Adam Ślusarczyk (1930) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
18 kwietnia 1937 |
Adam Ślusarczyk (ukr. Адам Слюсарчик, Adam Slusarczyk; ur. 24 sierpnia 1912 w Dąbrówce Ruskiej, zm. 19 września 1947) – kapłan greckokatolicki, kapelan UPA.
Biografia
W 1930 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku[1][2]. Wstąpił do Greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Jesienią 1933 skierowany do Rzymu, gdzie od 1 stycznia 1934 studiował w Papieskim Seminarium Duchownym św. Jozafata. Corocznie uczestniczył w audiencji, której udzielał studentom papież. Jako celebs wyświęcony został 18 kwietnia 1937 przez bp. A. Evreinoffa. Studia ukończył 15 lipca 1938 r. obroną pracy doktorskiej.
Po powrocie do Polski w 1939 r. mianowany został wikariuszem w Bełżcu, msze odprawiał w filialnej cerkwi w Kwaszyninie. Na przełomie lat 1939/1940 objął funkcję wikariusza w Lublińcu Nowym (odprawiał nabożeństwa w filialnej cerkwi w Lublińcu Starym). Był też katechetą w miejscowej szkole. W krótkim czasie zdobył zaufanie i szacunek parafian.
W ostatnich latach wojny ze względu na zagrożenie ze strony polskiego podziemia często nocował poza plebanią w domach mieszkańców wsi. Wiosną 1945, po wysiedleniu na Ukrainę proboszcza cerkwi w Lublińcu Nowym - Ołeksandra Kozenki oraz części mieszkańców, pozostał z parafianami obu Lublińców w najcięższym dla nich czasie. Prawdopodobnie w maju 1945 r. m.in. dzięki jego mediacji doszło do rozmów między AK-WiN a UPA w Rudzie Różanieckiej, które zakończyły najbardziej krwawy okres walk polsko-ukraińskich w tym regionie. Wkrótce potem zszedł całkowicie do podziemia, gdzie występował pod ps. „Knyha”.
Od października 1946 przebywał w bunkrze technicznego ośrodka Krajowego Prowodu OUN „Wulkan” znajdującym się koło Monasterza). Zajmował się tam tłumaczeniem na język angielski i francuski wydawnictw podziemnych przeznaczonych dla ambasad państw zachodniej Europy w Polsce. Przez cały ten okres nie zapominał o wiernych i cyklicznie odprawiał msze święte.
Zginął 19 września 1947 r. próbując wydostać się z otoczonej przez żołnierzy KBW i funkcjonariuszy UB kryjówki. Jego współpracownik – Iron Kudłajczuk ps. „Dowhyj” – został wówczas ranny i wzięty do niewoli.
Miejsce pochówku ks. Ślusarczyka pozostaje nieznane.
Przypisy
- ↑ XLIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1929/30. Sanok: 1930, s. 18.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. .
Bibliografia
- Eugeniusz Misiło, Akcja Wisła. Dokumenty, Warszawa 1993
- Grzegorz Motyka, Tak było w Bieszczadach. Walki polsko-ukraińskie w Polsce 1943–1948, Warszawa 1998
- Кристина Ярош, Про отця Адама Слюсарчика, (w: Вісник Любачівщини nr 13), Lwów 2005
- Ярослав Стех, Пропам’ятна книга українських діячів Перемищини XIX–XX століть, Przemyśl – Lwów 2006