Akastos

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Akastos, temacie, który w ostatnich latach zyskał ogromne znaczenie. Akastos to koncepcja, która wywołała debatę i kontrowersje w różnych obszarach, od polityki po technologię, łącznie z kulturą i społeczeństwem w ogóle. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Akastos, przeanalizujemy jego wpływ na nasze codzienne życie i zastanowimy się nad jego znaczeniem w dzisiejszym świecie. Niezależnie od Twojego stanowiska w sprawie Akastos, zapraszamy Cię do dalszej lektury, aby poszerzyć swoją wiedzę na ten temat, który jest dziś tak aktualny.

Akastos
mityczny król Jolkos
Dane biograficzne
Ojciec

Pelias

Matka

Anaksibia lub Filomacha

Żona

Astydameja

Dzieci

Sterope,
Stenele,
Laodamia

Akastos – w mitologii greckiej syn Peliasa, króla Jolkos i Anaksibie (lub też Filomachy). Argonauta mimo woli.

Matką Akastosa była Filomacha, córka Amfiona i Niobe.
Z żoną Astydameją (lub według innych przekazów Hippolyte Kreteis)[1] miał trzy córki: Sterope[2], Stenele[2] i Laodamię[2]. Uczestniczył w wyprawie Argonautów wbrew zakazom ojca[1], a także uczestniczył w łowach kalidońskich[1]. Pelias, ojciec Akastosa, został zabity przez Medeę, wtedy Akastos wstąpił na tron Jolkos[1] i wypędził Jazona i Medeę z miasta[3].

Po śmierci Peliasa objął tron w Jolkos i wypędził Jazona i Medeę z miasta. Oczyścił Peleusza z zarzutów zabicia Eurytiona, króla Ftyi, i przyjął go do swojego domu. Żona Akastosa, Astydameja lub według innych źródeł Kreteis[2], zakochała się w Peleuszu, a kiedy jej odmówił, zaczęła knuć intrygi przeciwko niemu. Powiedziała mężowi, że jego gość próbował ją uwieść. Akastos nie zabił Peleusza, tylko wziął go na polowanie na górę Pelion, a kiedy ten zasnął, opuścił go, ukrywając jego miecz. Po przebudzeniu Peleusz zaczął szukać miecza i przypadkowo wpadł w ręce centaurów. Gdyby nie interwencja Chirona, na pewno by zginął[1]. Peleusz zemścił się na małżonkach zabijając ich, ciało Astymadei poćwiartował i rozrzucił w mieście[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo, 1990, ISBN 83-04-01069-0.
  2. ↑ a b c d Robert Graves, Mity greckie, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974.
  3. ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z (red. Zdzisław Piszczek). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1988, ISBN 83-01-03529-3.
Argonauci