Aleksander Dębski (poseł)
Dziś Aleksander Dębski (poseł) to temat, który budzi ogromne zainteresowanie i wywołuje debatę w różnych obszarach społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy wpływ na życie codzienne, Aleksander Dębski (poseł) stał się tematem o znaczeniu globalnym. Od badań naukowych po trendy społeczne, Aleksander Dębski (poseł) przejął kluczową rolę w dyskursie publicznym, przyciągając uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane ze Aleksander Dębski (poseł), badając jego znaczenie, ewolucję w czasie i jego obecność dzisiaj.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 czerwca 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 stycznia 1942 |
| Poseł II kadencji Sejmu (II RP) | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna | |
| Wojewoda wołyński | |
| Okres |
od 4 lutego 1925 |
| Odznaczenia | |
| |
Aleksander Dębski (ur. 13 czerwca 1890 w Radomiu[1], zm. 31 stycznia 1942 w Poznaniu) – polski prawnik i polityk związany z obozem Narodowej Demokracji, działacz państwowy II Rzeczypospolitej, poseł na Sejm II kadencji, adwokat.
Życiorys
Syn Michała i Marii z Tarchalskich[1]. Ukończył gimnazjum w Humaniu[1] i Wydział Prawa uniwersytetu w Kijowie. Podczas I wojny światowej działał w Kijowie[1]. Od 1915 roku był członkiem Ligi Narodowej[2]. W latach 1925–1926 wojewoda wołyński[1]. Współtwórca i w latach 1926–1933 przewodniczący Wydziału Wykonawczego Obozu Wielkiej Polski. W latach 1928–1930 poseł na Sejm RP. We wrześniu 1930 uwięziony w twierdzy brzeskiej z działaczami Centrolewu. W latach 1935–1939 członek Komitetu Głównego Stronnictwa Narodowego. W czasie okupacji członek Głównej Rady Politycznej[3], od 1940 roku przedstawiciel Stronnictwa Narodowego w Politycznym Komitecie Porozumiewawczym.
W czerwcu 1941 aresztowany przez Niemców i w pół roku później rozstrzelany w Poznaniu. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 155-5-6)[4].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)[5]
Przypisy
- ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 140.
- ↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 572.
- ↑ Stanisław Dzięciołowski, Parlament Polski Podziemnej 1939–1945, Warszawa 2004, s. 12.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JAN BARTOSZEWICKI, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za zasługi w dziedzinie administracji państwowej”.
Bibliografia
- „Kto był kim w II Rzeczypospolitej”, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd. I.
|
