Temat Główna Rada Polityczna jest dziś niezwykle ważny, ponieważ znacząco wpływa na różne aspekty naszego codziennego życia. Z Główna Rada Polityczna wyłaniają się liczne debaty, kontrowersje i postępy, co sprawia, że niezbędne jest pogłębienie jego badań i zrozumienia. Główna Rada Polityczna przykuł uwagę ekspertów, naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa, powodując niekończące się badania, publikacje i powiązane wydarzenia. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Główna Rada Polityczna, badając jego implikacje, perspektywy i współczesne wyzwania.
Główna Rada Polityczna przy Służbie Zwycięstwu Polski (GRP), Rada Główna Obrony Narodowej – porozumienie polskich partii politycznych, pozostających przed II wojną światową w opozycji do obozu sanacji, będące reprezentacją polityczną kraju przy konspiracyjnej organizacji zbrojnej Służba Zwycięstwu Polski.
Została powołana w Warszawie z inicjatywy dowódcy głównego SZP gen. Michała Tokarzewskiego-Karaszewicza. Pierwsze posiedzenie odbyła 10 października 1939 w Warszawie. W lutym 1940 roku przekształcono ją w Polityczny Komitet Porozumiewawczy.
Dowódca główny SZP poruczył GRP kierownictwo spraw politycznych, zastrzegając sobie prawo przewodniczenia w radzie, a także inicjatywy i wstrzymywania uchwał. Rada weszła w skład sztabu SZP. Szef sztabu został pierwszym zastępcą dowódcy głównego. Przewodniczący rady, pełniący zarazem funkcję komisarza cywilnego, został drugim zastępcą i szefem Oddziału Drugiego (pion cywilny)[1].
Na czele GRP stanął Mieczysław Niedziałkowski, który jako komisarz cywilny przy dowódcy SZP miał kierować Oddziałem Drugim (pion cywilny), który zajmował się badaniem sytuacji pod okupacją niemiecką i radziecką, za granicą, a także propagandą, kontrolą finansową i prowadzeniem sekretariatu RGON[2].
Komendant SZP planował rozszerzenie GRP o każde ugrupowanie polityczne, łącznie z postsanacyjnymi, o ile przyjmą one za podstawę to co rada w składzie PPS, SL, SN i SD ustali ideologicznie jako swoją podstawę wyjściową i cel dążenia[3].