W tym artykule zbadamy wszystko, co jest związane z Andrzej Piotrowski (generał), od jego początków po dzisiejsze zastosowania. Andrzej Piotrowski (generał) to temat o ogromnym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie, ponieważ wpływa na różne obszary codziennego życia. W całym artykule przeanalizujemy jego ewolucję na przestrzeni czasu, wyzwania, jakie obecnie stawia oraz możliwe rozwiązania, aby im sprostać. Ponadto zajmiemy się różnymi perspektywami istniejącymi wokół Andrzej Piotrowski (generał), a także etycznymi i moralnymi implikacjami, jakie ze sobą niesie. Dołącz do nas w tej wycieczce po fascynującym świecie Andrzej Piotrowski (generał)!
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
rektor Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii |
Odznaczenia | |
![]() |
Andrzej Franciszek Piotrowski (ur. 16 maja 1946 w Tomaszowie Mazowieckim) – generał brygady Wojska Polskiego.
W latach 1960–1964 był uczniem II Liceum Ogólnokształcącego w Tomaszowie Mazowieckim, a w latach 1964–1967 podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Rakietowych i Artylerii w Toruniu. W latach 1972–1976 był słuchaczem Dowódczo–Artyleryjskiej Akademii, a w latach 1984–1986 słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie. Pełnił różne funkcje dowódczo-sztabowe, był m.in. dowódcą 33 Pułku Artylerii w Żarach (1978–1982), szefem sztabu 3 Brygady Artylerii w Biedrusku (1982–1984), zastępcą dowódcy Wojsk Rakietowych i Artylerii Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu (1984), dowódcą 6 Brygady Artylerii Armat w Toruniu (1986–1991) oraz komendantem-rektorem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii im. Józefa Bema i profesorem-komendantem Wyższej Szkoły Oficerskiej im. gen. Józefa Bema w Toruniu, a jednocześnie dowódcą garnizonu Toruń. 18 lutego 2004 roku został oficjalnie pożegnany przez Ministra Obrony Narodowej Jerzego Szmajdzińskiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej.