Anna Ludwika Czerny

W dzisiejszym świecie Anna Ludwika Czerny staje się coraz bardziej istotnym i obecnym tematem w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Anna Ludwika Czerny stał się podstawowym elementem codziennego życia ludzi, wpływając na różne aspekty, takie jak gospodarka, polityka, kultura i sposób, w jaki odnosimy się do innych. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Anna Ludwika Czerny, jego implikacje i ewolucję w czasie. Ponadto przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, aby lepiej zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie.

Anna Ludwika Czerny
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1891
Lwów

Data i miejsce śmierci

13 września 1968
Kraków

Miejsce spoczynku

Cmentarz Salwatorski

Zawód, zajęcie

poetka
tłumaczka

Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Małżeństwo

Zygmunt Czerny

Multimedia w Wikimedia Commons

Anna Ludwika Czerny (ur. 29 sierpnia 1891 we Lwowie, zm. 13 września 1968 w Krakowie)[1] – polska romanistka, poetka, powieściopisarska i tłumaczka.

Życiorys

Urodziła się w rodzinie inteligenckiej Konstantego Pierożyńskiego i Karoliny z Zellingerów[2]. Ukończyła gimnazjum ss. nazaretanek we Lwowie, następnie romanistykę i filologię klasyczną na Uniwersytecie Lwowskim[3]. Wyjechała do Paryża, gdzie w latach 1913–1920 studiowała malarstwo. Podczas I wojny światowej działała w Towarzystwie Pomocy dla Żołnierzy Polaków we Francji oraz Towarzystwie Artystów Polskich[2]. W 1919 roku wystawiała swoje obrazy w Grenoble.

Po powrocie do Lwowa w 1920 roku podjęła pracę jako nauczycielka. Była redaktorem działu polityki zagranicznej „Kuriera Lwowskiego”. Publikowała poezję i utwory prozatorskie, a także artykuły i przekłady, m.in. na łamach „Wiadomości Literackich” i „Skamandra”[2]. Wydała m.in. tomy wierszy Uwrocie (1929) i Testament Adama (1931), powieść historyczną O wojewodzie Gwilemie Krzywonosie (1934) oraz Antologię nowej liryki francuskiej (1925)[3]. Od 1933 roku poświęciła się wyłącznie pracy pisarskiej. Była członkiem zarządu oddziału lwowskiego Federacji Kobiet z Wykształceniem Uniwersyteckim, członkiem zarządu Zawodowego Związku Literatów Polskich we Lwowie.

W okresie II wojny światowej uczestniczyła w podziemnym życiu kulturalnym Lwowa[2].

Po 1945 roku początkowo mieszkała w Toruniu, a w 1952 roku osiadła w Krakowie. Działała w Związku Literatów Polskich[2]. Tłumaczyła literaturę francuską, włoską i hiszpańską, a także łacińską i prowansalską. Przełożyła m.in. Opisanie świata Marco Polo, Don Kichota Cervantesa, Pamiętnik żołnierza Korteza Bernala Díaza del Castillo, Pieśń o Cydzie, Georgiki Wergiliusza. W 1964 roku otrzymała Nagrodę Polskiego PEN Clubu za przekład z literatury obcej na język polski[2].

Od 24 lipca 1913 roku jej mężem był Zygmunt Czerny[2].

Spoczywa, razem z mężem, na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC3-1-17)[4].

Grób Anny i Zygmunta Czernych na cmentarzu Salwatorskim

Przypisy

  1. ↑ Czerny Anna Ludwika, Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. 2: C - F, Warszawa: Wydawn. Szkolne i Pedagogiczne, 1994, s. 109, ISBN 978-83-02-05446-4 .
  2. ↑ a b c d e f g Słownik biograficzny historii Polski. Cz. A–K. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 2005, s. 271.
  3. ↑ a b Słownik pisarzy polskich. Kraków: Zielona Sowa, 2003, s. 98.
  4. ↑ Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych , krakowsalwator.artlookgallery.com .

Bibliografia