Anny Ondra

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Anny Ondra, temacie będącym przedmiotem zainteresowania i dyskusji od dłuższego czasu. Anny Ondra to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i laików, ze względu na jego znaczenie w naszym obecnym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na zdrowie, ekonomię, politykę czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Anny Ondra okazał się tematem wartym eksploracji i analizy. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty, które sprawiają, że Anny Ondra jest tematem wartym zbadania i spróbujemy rzucić trochę światła na jego implikacje i perspektywy na przyszłość. Dołącz do nas w tej podróży, aby dowiedzieć się więcej o Anny Ondra i jego znaczeniu w dzisiejszym świecie.

Anny Ondra
ilustracja
Imię i nazwisko

Anna Sophie Ondráková

Data i miejsce urodzenia

15 maja 1902
Tarnów

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1987
Hollenstedt

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Max Schmeling (1933–1987; jej śmierć)

Lata aktywności

1919–1951

Multimedia w Wikimedia Commons

Anny Ondra (właśc. Anna Sophie Ondráková; ur. 15 maja 1902 w Tarnowie, zm. 28 lutego 1987 w Hollenstedt) – czeska aktorka filmowa.

Ondráková była córką austro-węgierskiego oficera. Dzieciństwo spędziła w Pradze. W 1919 zadebiutowała w czechosłowackim filmie Palimpsest. Wkrótce stała się jedną z najbardziej znanych czeskich aktorek czeskiego kina niemego lat 20. XX wieku. Odnosiła również duże sukcesy za granicą. Występowała w filmach niemieckich i austriackich, a później brytyjskich, m.in. w reżyserii Alfreda Hitchcocka (filmy Człowiek z wyspy i Szantaż z 1929). Wprowadzenie dźwięku do filmu sprawiło jej pewien kłopot ze względu na jej wyraźny akcent. Film Hitchcocka Szantaż był nakręcony z użyciem technologii dźwiękowej, a głos Anny Ondry dubbingowała Joan Barry. W erze dźwięku Ondry nagrała jeszcze kilkadziesiąt filmów; ostatecznie zrezygnowała z aktorstwa na początku lat 50.

W 1933 wyszła za mąż za boksera Maxa Schmelinga, z którym żyła aż do śmierci w 1987.

Linki zewnętrzne